Hey hallo,

Wat een rare week is het geweest. Het nieuwe rooster is ingegaan op mijn werk en daar moet ik duidelijk aan wennen. Na een periode van veel en vaak werken, is dit even heel wat anders. Ik hoef alleen maar woensdag, donderdag en vrijdag te werken. En zo af en toe een zaterdag. En weet je, ik weet gewoon niet wat ik met mijn vrije tijd moet doen. Ik stond dan ook afgelopen maandag in de winkel. Het is een beetje mijn 2de huis geworden. Ik voel me er ook zo thuis, heerlijk gewoon. Effe een bakkie doen. Maar thuis is er ook genoeg wat even aangepakt moet worden. Dus als eerste ben ik mijn kledingkast op gaan ruimen. Je gelooft het niet, 10 vuilniszakken!!!! met kleding heb ik weggegooid (of heb ik ruimte gemaakt voor nieuwe, ha ha). Ook een stuk of 10 paar schoenen. In de winkel wil je toch moderne schoenen aan, dus die ouwe zooi moest er maar een keer uit. Ruimt lekker op hoor!! Kast voor kast, kamer voor kamer, alles komt aan de beurt. Ook wil ik de woonkamer een andere look geven. Effe een ander kleurtje erbij. Daar gaan we in de winter mee aan de slag. Heb ik nu wat meer tijd voor. Na 3 dagen werken was ik afgelopen vrijdag weer bij Point. Gezellig met de kids en een programma gemaakt voor het eerste half jaar. We gaan weer leuke dingen doen (zeker ook met Halloween, denk maar aan vorig jaar).

En zo is het weekend en zou ik voor het eerst weer bij Jasper zijn voetbalwedstrijd kunnen kijken. Komt de tegenstander niet opdagen, nee hè! Ik heb de hele dag een beetje met mijn ziel onder mijn arm gelopen. Ik was gammel, snip en snip verkouden en echt niet de puf om te gaan lopen. Dan maar boodschappen doen en even langs de winkel. Wat ik nu weer kwam doen, ze lachen al als ze me aan zien komen. Gelijk met Madelon afgesproken dat ik maandag even kom helpen. Er is weer een nieuwe folder uit met onwijs leuke dingen, dat vergt een hoop werk. Na de boodschappen, ben ik een appeltaart gaan bakken. Van de week hadden we een kist met appels gekregen, dus die kwamen goed van pas. Verder ben ik  lui op de bank gaan zitten (eigenlijk liggen). Een grote mok thee, leesvoer erbij, zacht de radio aan, toch wel erg lekker hoor. De geur van zelfgemaakte appeltaart hing door het hele huis. Zo langzamerhand kwamen ze allemaal van het voetbalveld en wilden gelijk aanvallen. Leuk om hun verlekkerde gezichten te zien.

Om 19.00 uur kwamen de jongelui van Ubuntu hier vergaderen. Er staat heel wat op de agenda en het moet allemaal gaan lukken volgens mij. Een leuke groep bij elkaar. Om 21.00 uur waren ze allemaal weer weg en hebben we met elkaar de appeltaart aangesneden. Gezellig en lekker!!!!

Zondag, na een beschuitje op bed van mijn kanjer, zijn we samen naar Rotterdam gegaan. Effe lekker shoppen. Ik heb 2 paar schoenen gescoord!!! Yes, niet voor niets ruimte gemaakt in de kast, ha ha.

Zo, ik ga me klaarmaken voor volgende week. Het wordt een drukke week. Ook ga ik weer voor het eerst lopen (eindelijk!!). Jullie lezen het allemaal volgend weekend. Tot dan!!!

Liefs, Yvon.

Lieve allemaal,

Wat een geluk dat ik vandaag niets op de agenda heb staan. Kan ik tenminste de tijd nemen om mijn weekverslag te tikken. Sjonge jonge wat heb ik veel gedaan van de week. Heerlijk!!! Zondagavond kwamen de aktiviteitencommissie en de PR van Ubuntu hier vergaderen. We hebben veel besproken en hebben gelijk die avond een datum voor een feest besproken. Op 1 oktober is er in de Trucker een groots Afrikaans feest met live band en DJ’s. De entree is € 5,00 en iedereen is welkom. De opbrengst is voor Ubuntu jongeren. Dat moet volgens mij een knaller worden. Heb er in ieder geval nu al zin in.

Maandag heb ik onverwachts gewerkt. ’s Morgens was er geinventariseerd en de hele winkel lag overhoop. Werk aan de winkel dus. Al met al was het redelijk snel opgeruimd. Ook wel een leuke dag hoor, want Madelon nam officieel de winkel over. Overal bloemen, zo leuk om te zien. Ze straalde aan alle kanten. Geweldig om in zo’n sfeertje te mogen werken. ‘s Avonds hadden we ons model Ton gevraagd om kleding te komen passen in de winkel. Zo stonden we dus ook weer in de avonduren in de winkel. Wat was het gezellig en wat had hij er een zin in. Alles stond hem ook zo goed! Het was snel geregeld.

Woensdag had ik vrij, maar omdat ons model Elise kwam passen en Madelon een interview had voor de Telstar, was ik ’s morgens toch in de winkel. We baalden wel een beetje, omdat we nog geen jonge knul hadden voor op de catwalk. Degene die het zou doen, was op kamp gegaan. We moesten dus nog iemand scoren.  Maar goed, eerst Elise aankleden. Die heeft zo’n flair, dat alles wat ze aantrekt prima staat en ze kan het geweldig showen. Ze had het al vaker gedaan, wat duidelijk te zien was. Ze zou ook schoenen van ons aan doen, maar die zaten op de pop. Terwijl ik ze van de pop in de etalage aan het afhalen was, keek ik (echt heel toevallig) even naar buiten. Toen zag ik hem…!!! Hij was het perfecte model, dat we daar niet eerder op gekomen waren. Hij komt wel vaker in de winkel. Ik ren dus de winkel uit, terwijl ik nog roep naar de anderen: “Ik heb hem”!!  Mike ziet me aankomen en na mijn vraag of hij het wilde doen, zei hij gelijk: Ja hoor!!  Echt geweldig dat hij ons wilde helpen!!! Hij kwam diezelfde ochtend nog passen. Chantal ons 4de model kwam ’s middags langs voor de kleding en iedereen had toen de 3 setjes klaarhangen die gedragen moesten worden. 

Zo liep het toch nog allemaal op rolletjes. ’s Middags nog bij mijn schoonouders langsgeweest en op de terugweg bij vrienden langsgegaan. Daar kwam hun zoon met een slang de kamer in en die wilde ik toch wel even op de foto hebben. Dan moet je hem vasthouden en dan maak ik een foto zei hij. Oké, doe ik. Gaaf zo’n beest, maar om nou te zeggen dat ik hem als huisdier zou willen hebben, nou nee. ’s Avonds moesten we de kar voor de 12inch -race gaan bekleden met spijkerstof. Madelon met haar moeder, Wim en ik. Wat heel jammer was, dat Leon (vriend van Madelon) voor zijn werk in Engeland zat, maar hopelijk zaterdag wel terug zou zijn voor de race. We hadden de kar snel klaar en gingen een proefrit maken.

Het bleek al snel dat we de bochten niet konden maken. Dat wordt echt een probleem!! Ach, als je maar lol hebt. Maar, wat nog erger was, Madelon haar fietsje viel om. Nee hè, dat gaat echt niet goedkomen. Dat moet nog gemaakt worden van de week. Het zat me niet echt lekker moet ik zeggen.

Donderdag zou het een lange dag worden zo met onze extra koopavond. Een drukke dag qua verkoop op de dag zelf al. Madelon had geluid geregeld bij Dixons, schoenen hadden we van sport 2000 en bij Gebben mocht ik planten komen halen. Wim kwam met statafels en podiumdelen kwamen van het Stanislas college. En voor de aankleding op tafel had mijn vriendin gerbra’s van de tuin meegenomen. En met prosecco en wat nootjes was de Passage zo leuk aangekleed, de klanten konden komen. Nadat de modellen “droog” geoefend hadden op de catwalk en zich hadden omgekleed, de muziek was gestart en de mensen klaarstonden, begon Madelon aan haar praatje.  Het was zo leuk en gezellig druk. Het liep allemaal gesmeerd en na de show liep de winkel vol. Het had niet drukker moeten zijn. Het was prima zo!! We hebben tenslotte maar 5 paskamers. Wat hadden we hier een goed gevoel over en de klanten zeiden dat we dit vaker zouden moeten doen. Wat mij betreft doen we dit over een half jaar weer. Moe en tevreden gingen we naar huis.

Vrijdag nog zo’n lange dag, maar als het maar lekker druk is in de winkel, maakt dat niet uit. De enige die protesteerden, waren mijn voeten. Want, 2 dagen achter elkaar van half 10 ’s morgens tot zeg maar ’s avonds half 10 dat ga je voelen. Maar dankzij de lekkere sfeer die er in de winkel hangt, is het allemaal niet erg. Het is toch geweldig dat er een klant binnenkomt met een wandelwagen die kleding wil passen en terwijl ze dat doet ook haar kind een fruithapje zit te geven. Bij ons kan dat, doordat er zo’n ongedwongen sfeer hangt. Dat voelt iedereen en dat is geweldig!! Maar wat nog wel even jammer was, Leon was nog niet thuis en zou (hopelijk zaterdag net voor de 12inch terug zijn. Oh, als dat maar goed gaat. Maar, het fietsje moest nog gemaakt worden. Bellen, regelen, Wim, broer van Leon en wat hoorden we ’s avonds, HIJ WAS GEMAAKT! Oh gelukkig!!!! En als Leon niet op tijd thuis zou zijn, dan zou zijn broer meerijden. We gaan in ieder geval meedoen! ’s Avonds uitrusten en klaarstomen voor de zaterdag. De dag begon met veel lol in de winkel. Er stonden nl. 2 fietsen voor de etalage en daar kon je fietsen voor korting. Dat kon oplopen tot 30%. Chantal (vriendin van Madelon) die erbij stond die praatte iedereen de fiets op. Zo was het ook deze dag weer geslaagd. En wie stond er op een gegeven moment in de winkel… Leon!!! Op tijd terug en wat waren we blij. Gelukkig konden we met z’n vieren fietsen. Om half 6 gingen we naar het sportterrein, waar onze kar stond. Wat bleek, er stond al een rij van de start tot volverwege de sportlaan. Daar konden we met onze kar (die geen bocht kon maken) nooit bijkomen. We “reden” hem naar het parkeerterrein en wat bleek (heel logisch!!) dat als we een bocht moesten maken, wij voorop stuurden en de achterste dit tegengesteld moesten doen. De bocht was toen best te nemen. Nou ja, dat we daar niet aan gedacht hebben. Maar goed, beter laat dan nooit. En nu, hoe komen we achter aan de stoet? We zullen er ergens tussen moeten. Oké, hek even openmaken en de kar er een beetje tussenwringen. Dat ging eigenlijk prima en  zo stonden we bijna vooraan. Bij het startschot ging het eigenlijk gelijk al goed en hadden we flink de vaart erin. Weinig problemen eigenlijk. Op de Rijskade zaten wat bekende waar we een biertje kregen ( hadden we ’s middags in de winkel al afgesproken). Dat smaakte heerlijk, want het was bloedheet. Jeetje wat hadden we een lol. Bij elke bocht even aangeven, Bochtje!!! en dan werd de kar door de mannen achterop zo geregeld dat het gewoon te doen was. Op de Meidoornlaan stond er een tent van het “Snookercentrum “. De eigenaar was ’s middags in de winkel gekomen om een broek te kopen. Alleen was zijn maat in de juiste kleur niet te vinden. Maar ik bedacht me, dat ik voor Ronnie een broek had achtergehangen omdat ie maar € 18,00 (opruiming) was, dat zijn maat was. Ik zei hem dat hij hem mocht proberen. Toen hij hoorde dat hij zo weinig moest afrekenen( en hij gehoord had dat we meededen aan de 12inch), zei hij dat we een biertje moesten komen halen. Dat heb ik dus maar gedaan en zo konden we er weer tegenaan. Langs het Wilgenhof waar de familie van ons 4-en ons stond aan te moedigen. Wat een gezelligheid, wat geweldig!!! En zo waren we voor half 8 over de finish en mochten we nog een rondje. Tra la la…het ging als een speer….tot op een gegeven moment eerst Madelon een lekke band kreeg, toen ik en daarna Wim. Dat was eigenlijk nog niet het ergste. Als dit het was geweest, dan hadden we hem nog uit kunnen fietsen. Nee, velg brak ook nog eens en zo moesten we stoppen. Echt balen!!! Eerst wilden we de kar aan de kant zetten, maar we zijn lopend met de kar verder gegaan. Dansend, springend en feestend, het leek de Nijmeegse Vierdaagse wel. Thuis hebben we de kar geparkeerd en lopend met het spandoek hebben we de rit afgemaakt. We waren nog maar net op de streep, of de regen barst los. Heerlijk zo’n afkoeling. Ik had het me daar een partij warm!! We hebben nog lekker staan feesten en als je dan op een gegeven moment het eindbedrag hoort, krijg je de rillingen. Daar doe je het allemaal voor, geweldig. We nemen er nog een biertje op!!  En zo kwam er een eind aan een geweldige, heerlijke, drukke, vermoeiende, voldane, topweek!!!! Gelukkig hebben we de foto’s nog!! Hier geniet ik van en laat ik me door opladen. Hopelijk hebben jullie net zo genoten, ieder op zijn eigen manier. Een fijn weekend nog!!!

Liefs, Yvon.

Ps. Je kunt alleen tijd verspillen, als je vergeet er van te genieten!!

Hallootjes,

Best een heftige week achter de rug. Dat heeft te maken met de nieuwe folder die uit is in de winkel en het feit dat Madelon de winkel a.s. maandag over gaat nemen en daar komt nogal wat voor kijken. Eigenlijk alleen maandag vrij geweest en donderdag extra gewerkt. Dat doe ik zelf hoor, maar wel een teken dat ik het naar mijn zin heb.  Afgelopen zaterdag was het een gekhuis. Romy en ik hebben onszelf dan ook maar op een ijsje getrakteerd. Je moet jezelf zo af en toe even verwennen, dus dat doen we dan maar. Niet alleen de inwendige mens, maar ook de buitenkant.  Als ik in de winkel de hele dag sta en dan ook nog schoenen of laarsjes met een hak aandoe, dan zijn mijn voetjes ’s avonds blij als ze op de bank liggen. Ik heb dan van de week besloten om naar een pedicure te gaan. Dat hebben mijn voeten wel eens een keer verdiend. En omdat ik nog ergens een kaartje had van een klant, heb ik die maar gebeld. Het leuke is dat het een kennis is van school en dat is wel zo gezellig. Binnenkort gaat ze mijn voeten lekker verwennen.

Maar omdat er meer is, loop ik zo nu en dan spaak. Zeker wat het huishouden betreft (echt mijn hobby). Maar ook de mensen om mij heen. En dan is van de week ook weer het Point-seizoen weer begonnen. Afgelopen vrijdagavond ben ik na de koopavond naar de kids gegaan. Het waren er maar liefst 19!!! Leuk zo’n opkomst, maar we missen wel wat meisjes. Ook gezellig om de andere leiding weer te zien en om half elf toen het voor de kinderen afgelopen was, hebben we met de leiding nog een uurtje vergaderd. Het was al snel duidelijk, we hebben er weer zin in!

En in mijn hoofd ben ik zo bezig met de 12-inch race. De kar moet nog helemaar aangekleed worden. Dat gaat van de week nog gebeuren, want Madelon is gisteren teruggekomen van vakantie en zodoende kon het niet eerder. Oh, als de kar maar heel blijft. Als we maar een bocht kunnen maken. Ja, ik heb zo nog wel mijn vraagtekens. We zullen zien. Als jullie ons missen in de optocht, dan is er ergens iets niet goed gegaan. Maar dan zijn we sowieso te zien bij de afterparty!!! hi hi.

Donderdag was het onze trouwdag. En Wim had een tafeltje ergens gereserveerd. Hij had niet gezegd waar, maar dat is wel zo leuk. Een heel leuk tentje in Delft, “de Dis”. Heel knus en gezellig. En wat hebben we lekker gegeten!! Ik had allerlei soorten vis op een bedje van…en in gepakt…. allemaal cullinaire hoogstandjes. Heel apart en exclusief. Zullen we ook nog een toetje nemen? Ja, maar effe een pauze inlassen. Na een half uurtje hadden we een dessert besteld. Mijn hemel…..daar kwam een bord aan!!!! Met likeur en koffie en chocola, veel chocolad, heel veel chocola. Cake, mouse, ijs, bonbons, saus, noem maar op. Ik kon niet meer. En omdat we van de week weer aan de Sonja waren begonnen, kwam het extra hard aan (en zaten de kilo’s er ook weer aan). Maar het was allemaal super lekker en heel gezellig. Gelukkig konden we op de fiets naar huis, een beetje beweging kon geen kwaad, ha ha.  De volgende dag stuurde ik Wim een sms of hij ook zo’n last had van buikkrampen en hij reageerde dat hij er zelfs naar van was. Dat ging vanzelf weer over hoor, maar we hebben er nog een dag extra van genoten.

Gisteren kwam ik om half 6 thuis en ik was gevloerd. Wim had gelukkig alle boodschappen gedaan en was gaan jagen. Jasper had een vriendje en Ronnie Edwin en Manuela waren thuis. Ik heb me omgekleed, een wijntje ingeschonken en met de laptop in de tuin gaan zitten. Even niks en niemand, even tijd voor mezelf. Maar….., de bel ging en daar stond Madelon, lekker gebruind en nog helemaal in de vakantiesfeer. Zo fijn om haar weer te zien! En al gauw zaten we te borrelen en vertelde ze me alles over haar vakantie. Ook gelijk afgesproken hoe en wat volgende week en na een half uur stond haar vriend Leon op de stoep. Hij kwam haar halen. Door de poortdeur kwam Leon z’n moeder nog iets vragen en op datzelfde moment wilde Ronnie eten, want die moest werken. aaaahhhhhhhh!!! Nadat ze allemaal weer naar huis waren, ben ik wat klaar gaan maken en hebben we (wat later dan gepland) buiten gegeten. En ’s avonds heerlijk bijgekomen. En vandaag ga ik een beetje rommelen. Met Jasper en Ronnie naar de Bieslanddagen, daar staat Wim met een kraampje voor Staatsbosbeheer. Fantastisch weer daarvoor. Gezellig druk, overal is wat te doen. Van demonstraties tot polstok springen van lekkernijen tot vertier. Zo kwam ik een dame van de toneelvereniging “Het Voetlicht”uit Nootdorp tegen. Die liepen reclame te maken. Dan krijg je toch gelijk weer zin om zelf te gaan spelen. Heerlijk om buiten te zijn. Vanavond zitten we weer binnen  met een groep van 10 te vergaderen bij ons voor Ubuntu. Dus nemen we het er nog even van.

Jullie lezen me volgende week weer, met een verslag van de feestweek en de 12-inch race. Dus tot dan allemaal!!!

Dikke kus,Yvon.

Ps. bordje voor mij?

Hey!

De week is lekker verlopen. Wel veel gedaan en daar heb ik een goed gevoel over. In de winkel zijn elke week wel veranderingen en dat brengt een hoop werk met zich mee. De etalage moet vaak veranderd worden en er is 2x per week nieuwe vracht en dat moet ook weer ingehangen worden. Ook wel weer leuk, die nieuwe mode. Dinsdagavond heerlijk uitgeleeft bij Tea-Bo. De meiden zagen mijn shirt van Ubuntu en gaven aan dat zij er ook wel eentje wilde. Daar kan voor gezorgd worden. Ook leuk als we de fietstocht in september met elkaar in hetzelfde shirt fietsen. Mocht er iemand zijn die er een wil bestellen, dan hoor ik het graag.

Woensdag kwamen Mandy en Wouter uit Den Haag een dag meelopen in de winkel. Die gaan samen een winkel draaien en wilde de ins en outs van Lake Side weten. En ik kon ze dat wel bijbrengen, zei mijn regiomanager. Nou ze wisten al zoveel, dat ik eigenlijk weinig hoefde toe te voegen. Ze hebben meegeholpen met de winkel opruimen. Toch wel lekker 2 paar extra handen. We hadden deze week ook nog de nieuwe folder en daar komen veel mensen op af. Voor jong en oud, er is voor ieder wat wils. Zelfs schoenen en laarzen hebben we binnen, echt hele gave! Op een gegeven moment komen er 2 dames (afzonderlijk van elkaar) in de winkel. De een loopt naar het pashokje en niet veel later de tweede. Ook volgt er een derde en als ze achter het gordijn vandaan komen, dan is het gewoon komisch. Ze hebben alledrie hetzelfde aan. Alledrie op een andere manier. Die moesten even op de foto.

Donderdag had ik een vrije dag en wat bleek….de zon scheen!! Heerlijk in de tuin gelegen en mijn kleurtje even bij kunnen houden. Wat een luxe. Word ik ineens gebeld door een vriend van de sportschool. Ik had gevraagd of hij mee wilde lopen op de catwalk die wij gaan organiseren. Hij belde om te zeggen dat hij van de partij zal zijn. Echt leuk!! En Ron (vriend van Ed) heeft ook al toegezegd om mee te lopen (zoals het er nu voorstaat). Dat wordt een geweldig feest!!! Jullie lezen het vast wel in de Telstar.

Vrijdag had ik een lange dag. Van 9.30 tot 21.00 uur in de winkel en daarna borrelen bij Vic en As. Dat was alweer een tijdje geleden. Erg gezellig en toch alweer snel 1 uur voordat we op bed lagen. En als ik dan ook de hele zaterdag in de winkel ben, dan voel ik dat wel. Maar het was erg gezellig en dat maakt veel goed. Zaterdagavond eerst een verjaardag en daarna afgesproken in de Guyter. Daar kwam de band “Devils in Disguice”, een karaoke band. Die spelen zo lekker!!! Achter ons zaten 2 meiden (ik kende ze niet), die een nummer aan het opzoeken waren. Ik wilde de lijst ook wel even zien, dus vroeg ik ze wat ze gingen zingen. We durven niet!!! Tuurlijk wel joh, welk nummer zou je willen doen? Dan wordt het een nummer van Krezip. Oh ja, gaaf!! Doe jij met ons mee dan!! Uh…waarom doen jullie het niet samen? Nee zei ze, als ik er aan denk dan krijg ik al de kriebels. Ik probeer nog voor te stellen om het met heel onze groep te doen, maar daar trapte de groep weer niet in. Doe jij dan mee!!! Nou, goed dan en voor ik het wist waren we aan de beurt. Die meiden hadden de zenuwen en ik zeg nog, over het publiek heen kijken. En dan sta je ineens op het podium en het nummer is zo moeilijk. Maar ach, lekker voor de lol. En dat hadden we! Jeetje, we hebben het gewoon gedaan zeiden ze. Bij de een zat haar hart zit bovenin haar keel en de ander zei dat ze stond na te shaken. Blijft altijd leuk om te doen. Wat een heerlijke avond. Het werd wel een korte nacht, want we hadden kaarten voor het Dolfinarium voor zondag. Om half 8 op en we waren om 10 uur in het park. Het weer kon beter, maar al met al viel het reuze mee. Daardoor was het wel heel rustig in het park en konden we overal gelijk bij. En als het regende zaten we ergens binnen. Heel gezellig zo met z’n 6-en. Wat lachen ook die walrussen, zo knap hoe ze die beesten alles aanleren. Ze doen zelfs push-ups!! Een geslaagde dag die we afsloten met een broodje shoarma. Volgende week maar weer aan de Sonja en ook een rondje lopen. Dan kom ik er vanzelf weer in. Maar wat mij betreft, laat de feestjes maar weer komen!!

Maak er een gezellige week van! Have fun!!!

Liefs, Yvon.

Ps. Van de week benaderd voor Sinterklaasfeest van de Gemeente. Ik mag weer in een filmpje spelen! Yes!!!!

Lieve allemaal,

Zoooo, is dat even lekker geweest. Italie heeft echt alles wat een vakantie geweldig maakt. Zon, heerlijk eten, fantastische wijnen, mooie meren, kortom een relaxte levensstijl dus genieten Dat staat mij wel aan. En als je dan hier op het vliegtuig kunt stappen en na een kleine 2 uur in Rome landt, ja geweldig gewoon. Normaal rijden we het hele stuk (heel stoer zeg ik we, terwijl Wim het werk doet) , maar nu was dat wel even anders. Ook voor hem een keertje lekker. Jasper en Ronnie vlogen voor het eerst en zaten dan ook bij het raam. Jammer genoeg hadden we wel wat bewolking onderweg, maar dat maakte de vlucht niet minder leuk. Bij het vliegveld stond onze auto klaar en konden naar ons ruime appartement. Lekker dicht bij de metro, zodat de auto niet nodig was. We hebben ’s avonds 1 flinke, gigantische mega bui gehad. Alles stond blank. Maar de volgende dag was het stralend weer ongeveer 25 graden. Prima om Rome te gaan verkennen. Echt mooi!! Alleen erg druk en zo stond er bij het Colosseum 2 uur wachttijd. Dat gingen we maar niet doen, de volgende dag iets vroeger opgestaan en dat was een goeie zet. Voor de drukte binnen. Wat een inmens groot gebouw. Ik weet nog dat ik vroeger bij geschiedenis (mijn lievelingsvak, ahum) in het boek een plaatje hierover zag en dacht, oh je zal er toch naast staan. En nu stond ik er!! Dat heeft echt wat. Maar is is zoveel meer en dat wil je allemaal zien. De Sint-Pieter, Spaanse trappen, Trevifonten en veel, veel meer. Je loopt heel wat af, zo af en toe pak je de metro (heel goed te doen). Maar het is slopend en we wilde het voor de jongens leuk houden. Al moet ik zeggen dat mijn zwabberbenen (nog van de 4-daagse) het ook een hele toer was. Na Rome zijn we doorgereden naar het Brassianomeer. Daar hadden we een stacaravan gehuurd. Een relatief kleine camping pal aan het schoonste meer van Europa. Zo helder, je ziet zo de vissen zwemmen. Daar hebben we heel wat uurtjes vertoefd. De jongens hadden al snel 2 vrienden gevonden, waar ze veel mee optrokken. Max van 14 jaar en Tom van 17 jaar. Wij konden het ook heel goed vinden met hun ouders en zo hebben we menig wijntjes met elkaar gedronken. Een heerlijk gezin met een moeder die zo gek is als een deur. En wat was nou het geval. Zelf kwamen ze uit Houten en toen wij vertelden dat wij uit Pijnacker kwamen, zei ze hè…. Tom werkt bij Quartel in Pijnacker. Nou ja!!! Dan zien we elkaar vast nog wel een keer. Wat een toeval weer. We zijn af en toe naar een plaatsje gereden en hebben ook een kasteel en opgravingen uit de Etruskische tijd bezocht. Dat is daar nog volop aanwezig. Maar, de temperatuur was na Rome dusdanig gestegen, dat we veel op (kano en waterfiets) en in het water hebben gelegen. We zijn er dan ook achter, dat we allemaal Oostenrijk miste. Daar waren we altijd veel aktiever en dat staat ons wel aan. Zelfs de jonges zeiden het. Wij worden van het niets doen alleen maar moe. Begrijp me niet verkeerd, het is heerlijk geweest hoor, maar we zijn het niet gewend. Maar, dan weet je dat maar weer. Na 2,5 week zat het erop en vonden we het ook wel weer lekker om naar huis te gaan. Ciao Italie!!! Zeker weten tot gauw.

En dan ben je weer thuis en zit je gelijk weer in het ritme. Zondags hadden we al weer een feestje van kennissen. Ze waren 25 jaar getrouwd en er was voor hun een surpriceparty georganiseerd. ’s Morgens kwamen ze na een rondreis door Amerika thuis en ’s middags stonden er ineens 30 man voor de deur. Geen tijd voor een jetlag, want ze konden na 3 uurtjes slapen lekker feesten. En volgens mij hebben ze ervan genoten.

En dan zit mijn eerste week werken er ook alweer op. Ik had er weer zin in!!  Madelon is nu op vakantie en sta ik met of Frauke of Romy. Het is een beetje een chaos in de winkel, zo met de opruiming. Dat had ik nog niet eerder meegemaakt. En de nieuwe collectie komt ook allemaal binnen en dat moet je maar weer kwijt zien te raken. Van de regiomanager kreeg ik een telefoontje dat ik het een en ander moest veranderen in de winkel. Oké…., normaal komt daar een VM-er voor, maar hij zei dat ik dat wel kon. Tuurlijk. Ik ben van de week eerder begonnen om het op tijd af te krijgen en het is zowaar gelukt. En het hangt nog netjes ook al zeg ik het zelf. Maar vrijdag toen er weer vracht kwam, zag ik de dameskant een choas worden, dus belde ik met de persoon die normaal de winkel komt doen. Ze had geen tijd! Ja, jeetje. Ze heeft me door de telefoon wat instructies doorgegeven en ik ben aan de slag gegaan. En dan zie je dat het beetje bij beetje een lijn erin komen. Toch wel lekker als je zo fris en uitgerust weer kunt gaan werken, dat werpt zijn vruchten af. En zo stapte ik lekker mijn weekend in. Vrijdagavond hadden we al lekker zitten borrelen bij Gonda en Evert (was wel weer laat, maar goed. En gisterenavond een feestje van een voetbalvriend van de voetbal, hij vierde zijn 50ste verjaardag. Gezellig om elkaar weer te zien. Wel lachen hoor, dat er dan 5 mensen in Lake Side kleren lopen. Zegt genoeg toch!!!

En nu een luie zondag. Heerlijk de hele dag in de tuin en genieten van de rust. Jasper is naar zijn vriendje, Ronnie heeft een schoolvriendin over de vloer, Edwin is opa en oma een prettige vakantie aan het wensen (gaan een cruise tocht Noorwegen maken), Wim is eten aan het voorbereiden. Straks komen er vrienden van ons bbq-en. Ik heb er zin in!

Hè lekker, mijn eerste stuk weer geschreven. In september ga ik wel weer wat lopen, heb al weer wat afspraken staan. Gaat vanzelf weer komen allemaal. Een fijne zondag nog en tot volgende week!

Liefs, Yvon.

Ps. Wil ik nog even zeggen. Bij thuiskomst uit Italie, hoorde ik dat Wilma met een ontstoken voet de Nijmeegse heeft uitgelopen. Daar is ze de week erna achtergekomen. Wat een bikkel is die meid zeg, ik heb echt bewondering voor haar. Wat zal het pijnlijk zijn geweest.

Hi there,

We hebben het gehaald!!! Wat een geweldig feest!!!!!  We hadden een vroege start en moesten er dus weer om 4.15 uur uit. We gingen eigenlijk te laat slapen, het was iets van half 12. Maar om 3 uur was ik al weer wakker. Toch bang dat ik me zou verslapen denk ik. Om half 6 waren we bij de start en een kwartier later begonnen we. Eindelijk mogen we gaan lopen, de laatste dag. Wat een kick geeft dat. Bij de start staan studenten je moed in te spreken. Die zitten daar waarschijnlijk al de hele nacht, ze moedigen je aan met een biertje in de hand. Zitten bovenop de stoplichten te joelen en te juichen. Zo mooi om te zien. We hadden een lekker tempo, terwijl Wilma haar voeten best zeer deden. Weer ingetaped de avond ervoor en andere zooltjes in de schoenen gedaan. Ik heb nog steeds een irritatieplek, dit komt door warmteuitslag. Het is ook flink dik rond de enkels.  Als je loopt moet je een knop om kunnen zetten, zodat je door blijft gaan. Door alle afleiding om je heen vergeet je je voeten. Ik heb eigenlijk meer last van mijn stem. Misschien gisteren iets teveel gezongen. De eerste helft van de route  is vergeleken met de rest wel saai hoor. Daar moet je het echt zelf maken.Wilma gaf aan dat ze graag even wilde zitten. Ik zie 2 dames en ik vraag, meer als een geintje, zijn deze stoelen vrij? Ga maar lekker zitten hoor!! Oh, wat lekker. Wil je er koffie bij? Zo lief ook weer. Hele gezellige dames. Nogmaals bedankt voor het rustmoment. Kwam op het juiste moment. En dan ga je door en je ga het zoeken naar de militairen. Want als je achter hun aan kunt lopen, gaat het net effe makkelijker. Laten we nou een leuk peloton treffen. Het waren de jongens die door de KRO gevolgd waren. Wat een gezellige gasten. Lekker aansluiten en meelopen. Af en toe wel weer even dansen en hossen op de muziek om je heen. Wat wel leuk was, ze zaten er zelf ook een beetje doorheen en vonden het een leuke afleiding. Ze stonden er van te kijken dat Wilma een kleinkind had en dat we zulke oudere kinderen hadden. Zij waren zelf net in de twintig. Heerlijk om te horen. En de tijd gaat dan zo snel en dus de kilometers ook. Als we maar in Cuijk zijn. Dan ben je over de helft en is het alleen nog maar feesten. En wie stonden er langs de kant, Anja en Hans. Zo gaaf als je ineens bekende ziet. Het geeft je een extra zetje. Even kletsen en een fotootje en weer door. We hadden een pauze bij het rustpunt van het rode kruis. Lekker een boterhammetje eten en de beentjes en de voetjes laten rusten. Oh en als je dan om je heen kijkt, dan zie je mensen voorzichtig de schoenen uit doen en is de ellende zichtbaar. Daar kun je gerust respect voor hebben. Na een 20 min. konden we er weer tegen. Tra la la la la, op naar de Via Gladiola. Muziek, vrolijkheid,  klappende mensen, eten en drinken, een goede sfeer. Anders kan ik het niet omschrijven. En ineens zie ik aan de kant die militair staan, waar ik naast had gelopen. Gaat het? Ja, mijn rugzak drukt op mijn onderrug, veel last van. Je gaat toch wel door? Ja, tuurlijk zegt ie. Mijn maten zijn doorgelopen. Zullen we samen effe een sprintje trekken? Oké, en voor je het weet ren je dan over het parcours. Ik liep nog bijna iemand omver, die mij daardoor niet vriendlijk aankeek maar er later wel om kon lachen. Zo liepen we toch weer bij de jongens. Na een tijdje zie ik de commedant weglopen en terugkomen met biertjes. Heel stiekem werden ze uitgedeeld en ik dacht blijven lopen Yvon. Zegt die militair achter me, je hebt geen rode baret. Ik doe mijn arm naar achteren en hij legt zijn baret erin. Dus vraagt de commandant, jij ook een biertje? ( Wilma drinkt geen bier) Ja, ik heb tenslotte een rode baret. Hij lachen en zo proosten we met elkaar en vierden eigenlijk de eindstreep al. Een paar km voor de eindstreep marcheren ze af om zich voor te bereiden op het officiele gedeelte. We hebben ze bedankt en veel plezier gewenst. Leuk!! Maar dan loop je het laatste stuk samen en daar komt geen einde aan. Een mensenmassa van heb ik jou daar. De familie en vrienden zouden voorbij het grootste kruispunt zitten. En het is dat ik het weet, maar Wilma vroeg bij elk kruispunt, is deze het? Dan zijn er ineens zoveel kruispunten. Wilma gaf al aan dat ze  haar slippers aan wilde doen. Ze doen zeer, dat was duidelijk. Ik weet het nog van vorig jaar. Maar ondanks de pijn dansen we nog en we genieten er volop van. En daar zijn dan de zoenen, de champagne en de gladiolen. Rillingen over je lijf, tranen en dat is mooi om te zien. Heerlijk voor Wilma, ik ben zo blij voor haar. Er waren mensen die hadden gezegt, dat red je nooit (belachelijk natuurlijk). Nou, ze heeft ze een poepie laten ruiken. Dat hebben we samen top gedaan al zeg ik het zelf. Zo, nog het laatste stukje en dan de medaille ophalen. Lopen we net over de finish, zie ik de camara van Harm Edens al. Hij komt naar ons toe en vraagt het een en ander. We komen live in de uitzending en moeten wachten met draaien op het juiste moment. In die tussentijd zegt de regiseuse, zij heeft een mooie kont. Gaan ze achter mij staan en kijken ernaar( nou ja zeg). En ze beginnen met draaien. Meid, hoe gaat het? Laat je voeten eens zien, doe je sokken eens uit. Wilma op de grond, Harm erbij, zo leuk. En aan het eind zegt ie, hoe kan het, jij hebt problemen met je voeten en je vriendin heeft de mooiste billen van de 4-daagse en gelijk de camara erop. Wat lachen joh, het maakt allemaal niet meer uit. Wij hoeven alleen nog de wedren op en klaar is het. Het welverdiende kruisje ophalen en genieten van alles. Bier, patat, mensen en…. zitten. Wie zie ik daar, mijn zwager Joop. Hij heeft hem voor de 20ste keer gelopen, petje af. Hij had ook wel last gehad, maar dat hersteld wel weer. Samen een biertje gedronken. Komt er een camaraploeg van sbs6 en vraagt wat aan de dames tegenover mij. Ik zeg tegen Wilma, kijken of we erop kunnen komen. Dus ik kruip over de tafel achter de dames en zwaai in de camara. We moesten zo lachen. Zelfs de mensen aan de andere tafels lagen in een deuk. Dat bedoel ik nou met de sfeer. Iedereen heeft het naar zijn zin. Zo, en dan stappen we voor de laatste keer op de fiets en drinken wat bij thuiskomst. We gaan onze lieve gastgezin nog missen. Wat zijn het schatten. We hebben heerlijk genoten van de liefdevolle verzorging. Rond 18.00 uur zijn we weggegaan en hebben met elkaar een chineesje gepikt. Lekker en gezellig.

En nu zit ik weer leker thuis. Heerlijk uit kunnen slapen. De beentjes en voetjes zijn verzorgt en je als je ze zo ziet, zou je niet zeggen dat die 160 km hebben gelopen. Ik heb er nu ook geen last van. Dat is wel even anders vergeleken met vorig jaar. Vanmiddag nog op de foto met alle lopers en dan samen met Wilma en Dick uit eten als afsluiter. Hoe het volgend jaar gaat lopen, zien we dan wel weer. Hierbij wil ik jullie allemaal bedanken voor jullie steun en support. Heerlijk om jullie berichtjes te lezen! Nu ga ik mij focussen op de vakantie. Lekker met z’n vieren naar Italie. Genieten!!!

Na de vakantie zal ik langzaamaan weer beginnen met lopen en dus ook weer met het schrijven van  mijn verhalen. En ook als ik niet loop, er altijd wel iets leuks te beleven. Allemaal een fijne vakantie. Pak een stoel, zet hem in het zonnetje, neem een lekker drankje, ga erin zitten, sluit je ogen en denk aan een bijzonder moment en ga even nagenieten. Dat zijn de mooiste momenten. Geniet ervan!!!!

Liefs, Yvon.

Hallootjes,

We hebben een lekkere lange nacht (het is maar wat je lang noemt) kunnen slapen. Om kwart over 5 gingen we op. En duf dat we waren!!  Maar wel goed voor de spieren, een extra uurtje op bed. Om 6 uur zaten we op de fiets. Het weer was prima, de zonsopgang geweldig. Dit moet wel weer een goeie dag worden. De voetjes waren ingepakt, alleen had ik nog wel steeds die irritatieplek op mijn hiel. Ik kan je vertellen, dat loopt niet lekker. En daar kun je ook niets op doen. Dus gaan met die banaan. En dat lukte weer. Wilma liep ook als een zonnetje. Wel bij 2 rode kruisposten gestopt, maar puur omdat je daar alles bij elkaar hebt. Wc, water, evt. een massage (als het niet druk is) en de ruimte. En wat zo leuk is, mensen kijken. Daar komen we echt even bij. Op een gegeven moment hoor ik achter me iemand zeggen, zak ik een foto van jullie maken. Is het dezelfde man als gisteren. Nou leuk, doe maar. Hij bleek niet meer te stoppen, zo werden er een paar gemaakt. Achteraf toch wel leuk als je de foto’s ziet.

En wat een mensenmassa is het toch. Je moet er vooral niet te lang over nadenken. We zochten tussen önze vrienden”toch wel de militairen. Dat haalt je er zo doorheen. We moeten nog wat km wachten, we komen ze zo wel ergens tegen. Eerst even gebruik maken van de verzorging van de KNBLO. Daar zijn Wilma en ik allebei lid van en daar krijg je van alles. Wim had al een sms gestuurd, dat hij in de buurt was. Toen we eenmaal op de plek waren, kwam Wim ons opzoeken. Zo fijn om hem dan te zien. We zijn even met z’n 3-en verder gelopen. Waarschijnlijk weet hij nu waarom wij het zo geweldig vinden. Dat sfeertje!!!! Het was zo’n feest in Groesbeek, mooi. Na een paar meter haakte Wim af om naar de Wedren te gaan. Tot straks. En dan de 7 heuvelen. Al met al liep het niet verkeerd, maar dat kwam eigenlijk door een peleton militairen. Als we daar nu even een tijdje aan vast kunnen klampen. Ineens zegt er 1 militair iets tegen Wilma. Zegt Wilma weer tegen mij, hij heeft het over Von en Gon. Hè?????? Wat bedoel je? Ik kijk naar die militair en denk denk denk…. Nee, dat meen je niet, jij bent van van AH in Delfgauw. Jij werkt als bewaker bij het distributiecentrum. Nee maar, dat is 3 jaar geleden. Hij stond toen nog met ons op de foto (Gon je weet het vast nog). Ik heb een praatje met hem gemaakt en hij vertelde dat hij mijn blog gevolgd had. Wat bijzonder, ik kreeg er kippevel van. En ik weet nog dat hij vertelde dat hij als militair meeliep, en dat hij een rood sjaaltje droeg, maar Gon en ik kwamen hem toen niet tegen. En nu dan wel, hoe bizar is dat. Dit maakt de 4-daagse ook zo leuk. Elke dag maak je wel weer iets anders leuks mee. Zo vroeg er vandaag weer iemand over Ubuntu. Hij had namelijk zelf ooit een feest van Ubuntu in Goes meegemaakt. Hij vertelde honderduit, hij was er vol van. En ook later liep ik met een man op, die aan mij vroeg of ik al in Luxemburg, in Dikirch had gelopen. Nee, zei ik, maar dat zou ik wel willen. Nou, dan kan ik wel iets voor je regelen bij de luchtmacht. Overnachting, verzorging en startbewijs voor weinig. Wat gaaf!! Hij zou nog iets laten weten. Dat zijn zulke gave dingen.

Maar, dan wordt het na een tijdje toch ineens zwaar. Wilma wilde even zitten, zere knie. We stopten even langs de kant en kunnen gelijk gebruik maken van stoelen. Krijgen er ook nog een stuk meloen bij. Wat zijn die Nijmegenaren toch een lieve mensen. Oh jee, het begint te regenen. Wat regenen??, plenzen bedoel ik. Met bakken. Ineens lopen er allemaal poncho’s. Oh en mijn elkel doet zo’n zeer. Geen blaar hoor, maar opgezet door de warmte. Maar ik blijf gewoon dansen, want als ik dans heb ik er geen last van. Als ik muziek hoor, dan ga ik. Springen en gek doen. Gelukkig doet Wilma niet anders. We kunnen er zo van genieten. Oh oh, en dan moet morgen nog komen. Hopelijk krijg ik tijd om een verslag te schrijven, maar anders wordt het zeker zaterdagochtend. Er zullen morgenmiddag de nodige biertjes gedronken worden en daar zijn ook een hoop vrienden bij. Heb een reuze zin erin. Jullie zouden het haast zelf een keer moeten meemaken. Denk er eens over na.  

Liefs, Yvon.

Ps. Oh, we kwamen zo’n schattig meisje tegen. Zeg nou zelf. (eigenlijk 2 schattige!)

Ps. Er zijn t-shirts die genoeg zeggen.

Lieve lezers,

Om kwart over 4 ging de wekker weer. We werden enigszins moe wakker. Niet best geslapen. Maar, daar vraagt niemand naar. Je moet gewoon weer aan de start verschijnen. Hup, kom op, alles pakken, eten en op de fiets stappen. We begonnen zo rond kwart voor 6. Wilma had gisterenavond om 10.00 uur haar voeten nog laten tapen door een vriend van ons gastgezin. Zo fijn dat iedereen voor je klaar staat. Zo konden we weer fruitig van start gaan. De eerste kilometers liepen we weer samen met An en Ben. Lekker langzaam aan wakker worden. Ik voelde bij mijn hiel een irritatieplek en besloot bij de eerst volgende rode kruispost ernaar te laten kijken. Komen we daar aan, blijkt er een flinke rij te staan. Daar had ik niet zoveel zin in. We gingen op een zeil zitten, zodat we droog bleven. Komt er net een peleton militairen aan. Blijf rustig zitten dames!! Horen jullie ook bij de verzorging? Ha ha, wel weer gezellig. Ik heb daar andere sokken aangedaan, iets hogere, dat zou beter moeten gaan. Dan maar weer er tegenaan. Onderweg komt er een man naast mij lopen en die vraagt wat Ubuntu betekent. Ik zeg “met elkaar”. Dat wist hij, maar wat hield het voor mij in. Ik heb hem het een en ander uitgelegt en hij vertelde dat hij in een Afrikaans koor zat. Hij wilde iets doneren. Gaaf zeg!! Die interesse is al zo leuk. We hebben even wat uitgewisseld en de voetjes gingen weer verder. Lekker al dat gezang onderweg. Die militairen kunnen er wat van, maar Jobea (ja zo heet ze) had een lied en ze vroeg ons als achtergrondkoortje. Heel gezellig, zo heette het liedje ook. Zin had er lol in. Iets meer lol dan de doedelzakspeelster. Maar wat loopt er toch allemaal rond. Hele leuke mensen, die vrolijk zijn en met iedereen willen dansen. Mensen die zich op allerlei manieren laten verwennen. Je ziet de vreemdste dingen. Maar ook mensen dat je denkt, sorry…. Het maakt ze blijkbaar niet uit.

En wie staat er op een gegeven moment langs de kant…Peter. Hey hoi!! Wij ernaar toe en we werden gelijk voorgesteld aan de rest van de fam. Straks een biertje op de wedren? Heerlijk, doen we. Nog effe het laatste stukje. Maar omdat ik weer last kreeg, wilde ik toch nog wel even bij de hulppost langs. We komen er aan en lopen naar binnen voor een nummer en gaan in de wachtruimte zitten. Wordt mijn nummer omgeroepen en ik loop naar binnen. En is het dan erg als er een militair zegt, ah…ben je daar weer mevrouw Stein. Ik moest zo lachen. Er keek iemand naar mijn voet en zei, ik doe hier niets aan. Het kan meevallen of toch een blaar worden. Ja duh… Ook laat ik mijn andere voet zien die getaped is. Volgens mij zit er een grote blaar onder. Heb je er last van. Nee niet echt, zeg ik. Loop dan maar naar de finish. Oké, het is niet anders. Ik kijk nog even bij Wilma en die heeft er nog wat bijgekregen. Een dot vette watten erover heen en klaar. Nou, ik ben benieuwd of ze in haar schoenen komt. Komt er een militair van de foto aan, de leuke lachende. Hey hoi, gaat het niet. Ik vertellen en hij zegt, morgen gewoon weer verder en je loopt hem uit. Ook dit maakt de 4-daagse zo leuk. Op naar de laatste kilometers. Die hebben we en je gelooft het niet, al dansend afgelegd. Geweldig!! Dit heb je echt nodig. En weer zijn over de streep gekomen. Lekker een biertje scoren en een plekje zoeken. Zitten we goed en wel, zie ik Peter met z’n zwager lopen. Ik zwaaien, maar hij zag me niet. Ik ga hem wel even halen. Zo hebben wij met elkaar een biertje gedronken. Erg gezellig en het vorige jaar nog even dunnetjes overgedaan. Leuk om elkaar weer te zien. Misschien morgen weer. We hebben nog lekker gefeest met elkaar. Heerlijk dansen en zingen. En dat na 40km lopen. 

Thuisgekomen weer heerlijk door Ilse in de watten gelegd. Wat verzorgt ze ons toch goed. Van een kop soep tot een teil en chocolaatjes en een lekkere maaltijd toe. En dan als toetje een aardbeientaartje. Op dit moment zit Joost (de blarendokter) hier om ons te verzorgen. Een top-adres waar we zitten. Ik kan gerust zeggen een 5 sterren, all-inclusive restaurant.

Tot morgen op de 7 heuvelen. Dikke kus, Yvon.

Ps. Er valt heel wat op te ruimen.

Lieve allemaal,

Vanmorgen waren we al voor de wekker wakker. Wilma kon niet gelijk in slaap vallen, maar dat halen we wel weer in. Ik had haar voor het slapen gaan een “kado” gegeven. We hebben elkaar heel wat verteld tijdens het oefenen. Zo weet ik dus ook dat ze gek is van John Williams. Daar moest ik wat mee doen. Nou, dat is gelukt hoor. Wat een giller, ze vond het geweldig. Nu kan ze dromen van hem. Een aangename bijeenkomst toch!! Het was nog een race tegen de klok. Komen we beneden, staat alles eigenlijk al klaar. Met een brief erbij, zo lief. We moesten nu wel zelf ons brood klaarmaken (onze verzorger komt donderdag), maar het lukt prima allemaal. Snel wat smacks en cruesly naar binnen schuiven en gaan met die banaan. Fietsend naar de start, heerlijk fris en gelijk goed wakker. Komen we op de Wedren en heb gelijk al een hug te pakken. Leuk die studenten. Bij de start stonden ook An en Ben, kennissen uit het dorp. Effe kletsen en daar gingen we. Het ging lekker en je kijkt echt je ogen uit. We konden al snel aanklampen aan een Oostenrijks peleton. Heel gezellig en we liepen er als hun mascotte achter. Leuk hoor zo kletsen met deze of gene. Onderweg kwamen we heel wat bekende tegen. Die moesten natuurlijk even op de foto. Ook minder bekende, maar ook die zetten we op de foto. En dat is zo lachen, al die verhalen eromheen. We hebben lekker door kunnen stappen, maar bij Oosterhout hadden we toch het idee dat er blaren ontstonden. Ik had er1, maar Wilma had er wat meer en die is goed ingepakt. Een 2de huid aangebracht. We konden doorlopen zonder problemen. Rond kwart voor 3 kwamen we binnen. En wat zat het weer mee, geweldig. Stralend gewoon en ik hoor net op de tv dat het morgen ook mooi is. Fantastisch!!!! We zien het morgen wel weer. Na een heerlijke maaltijd met veel gezelligheid, zit ik weer achter mijn pc. Lekker na te genieten. See you toomorrow!!

Liefs, Yvon.

                                                   Ps. Wat een gave t-shirts zie je toch onderweg.

Hoi hoi,

Vanmorgen zijn we om 9 uur bij Wilma vandaan vertrokken. Bepakt en bezakt op naar Nijmegen. Zijn we net goed en wel Pijnacker uit, kom ik erachter dat ik een fleshouder vergeten ben. Nou, dat begint goed. Even terug gegaan om op te halen en weer een poging gedaan om te vertrekken. Het regende pijpestelen, maar wat nu valt, valt morgen niet en de rest van de dagen. We laten de moed niet zakken. Rond 11 uur kwamen we bij Ilse aan en dat voelt als een warm bad. Een pracht van een slaapkamer met alles erop en eraan. Eerst een bak koffie met elkaar en nadat Wim weer op huis aan ging, zijn wij ons klaar gaan maken om naar het centrum toe te gaan. Op de fiets, heel goed te doen een 20 min. rijden,  ook goed om de spieren warm te maken. Laat Wilma nu een bekende zien lopen, echt waar!! Een collega van “het Witte Paard”. Wat een toeval. Eenmaal op de wedren hebben we onze startbewijzen opgehaald en waar we al bang voor waren, we hadden allebei een andere starttijd. Hmmm…. balen. Dus, hier en daar gevraagd en het lukte om te ruilen. Zo starten we morgen vroeg, dat betekent tussen 5.15 en 6 uur. Ja, dat is best vroeg. Zo, dat was gebeurt, nu eerst een biertje scoren. Dat zijn er al met al 3 geworden. Lekker!!!! Komt er op een gegeven moment een camaraploeg naar Wilma. Zo, ben je er klaar voor? Wij een heel interview gegeven en wat bleek…het was een regionale ploeg en we vroegen ons af of er wel echt gedraaid werd. We hebben zo gelachen. Ook nog even met elkaar gedanst,  hier en daar geklets en rond een uur of 4 reden we weer terug. Wilma en ik zijn nog het winkelcentrum ingedoken en  konden bij terugkomst lekker buiten zitten met een drankje. Theo kwam al snel thuis en na een gezellig onderonsje konden we aan tafel. Na het eten wat aardbeitjes eten in de tuin (echt een luxe hoor!!) en nu even mijn stukje schrijven. We duiken er vanavond vroeg in, want we zullen er tussen 4 uur en half 5 wel uit gaan.  Morgen de eerste dag. Jullie lezen hoe dat verlopen is. Welterusten, tot morgen!

Liefs, Yvon.