Lieve allemaal,

Wat hebben wij een intens verdrietige en heftige week achter de rug. Mijn schoondochter Elmira is met een gescheurde lever opgenomen in het ziekenhuis. Ze was bijna 36 weken zwanger. Ze raakte heel veel bloed kwijt en heeft in totaal 8 zakken toegediend gekregen. De kleine Luca, want zo heet mijn kleinzoon, heeft tegen haar lever aan gelegen en daardoor ie de lever niet verder gaan scheuren. Elmira heeft tot 2x keer een shock gekregen en bij de 2de heeft Luca het niet overleefd. Onze kleinzoon is op 4 april in stilte (dmv een keizersnee) geboren.  Niet te bevatten……
Ondanks al het verdriet zijn we dankbaar en blij dat Elmira het overleefd heeft. Edwin had ze zomaar alle twee kunnen verliezen.
Zo trots op Edwin dat hij het ziekenhuis heeft gebeld en adequaat heeft gehandeld . Het had geen uur langer moeten duren.
Ik schrijf dit nu in een kort bericht, maar ik heb het er nog moeilijk mee.
3 dagen ervoor zit je nog bij de babyshower en zo sta je met dezelfde mensen bij de crematie. Luca lag erbij in zijn “bedje”, zo mooi.
Edwin heeft heel mooi gesproken, Fenne en Jesse hebben kaarsen aangestoken en zo hebben wij afscheid genomen.. Er zijn heel wat tranen gevloeid, maar ik kan ook zeggen dat het een mooie dag was.Al het andere is ineens niet meer belangrijk, al weten we dat we door moeten. Het gaat ons lukken, want we gaan het met elkaar doen!

Yvon