Hallootjes!

Wat was het een chaos op een gegeven moment. We zijn al vanaf januari bezig met verbouwen en opknappen. En gelukkig kan ik zeggen…het eind is in zicht. Boven is alles zo goed als klaar.  De badkamerschuifdeur zit er eindelijk in en dat maakt het geheel compleet.  Bizar mooi!! Volgende week wordt er een begin gemaakt met de tuin. Daar ben ik ook zo benieuwd naar. Ik hou jullie zeker op de hoogte.

En ondanks alle beperkingen van afgelopen weken/maanden, kan ik nog steeds zeggen dat we het heerlijk hebben. De weekenden zitten vol met wandelen en borrelen met vrienden, heerlijk! Af en toe de kinders over de vloer, dat zijn van die fijne momenten.

En nog steeds maken we de nodige kilometers. Een paar weken geleden hebben we samen met Ton en Mieke 20 km gelopen in de buurt van Leerdam. Een prachtige tocht langs de Linge. En omdat de terrassen nog niet open waren, lekker zelf koffie meegenomen en zelfgemaakte dadeltaart (doet het altijd goed ).

Een mooi plekje opgezocht en daar genoten van een koffiepauze en konden we weer vol goede moed onze tocht vervolgen. Zie ik ineens op een erf een oude ploeg staan met 2 zitjes erop. Waar ik op zeg….”Ik durf het bijna niet te vragen..” en al snel waren Mieke en ik er opgeklommen. Gewoon om een fotootje te maken. Komt er een auto het erf opgereden en voordat de motor uit is, stapt er iemand uit de auto. Oh jee… Maar het eerste wat hij zei was, “Blijf lekker zitten!!” Ik heb ook nog een bankje , heren als jullie willen….. Die heb ik er speciaal voor neergezet! Willen jullie misschien koffie?” Daar hadden wij best zin in. En zo ging hij het huis in om koffie te zetten. Zijn vrouw komt bij ons staan en geeft aan dat ie dit vaker doet. Vindt ie leuk. Gaat ineens de poortdeur open en hij nodigt ons uit in de tuin. En hij begint te vertellen…dit gemaakt, tuinbank zelf gemaakt, zitje hier en daar….maar ga lekker zitten, ik haal de koffie! Hij kwam weer naar buiten met een dienblad vol lekkers. Loopt weer naar binnen en komt voor zichzelf naar buiten met een wijntje voor zichzelf. Oh, zeg ik, kon dat ook…haha. Zegt ie,  Straks krijgen  jullie allemaal een wijntje”. We keken elkaar alleen maar even aan…. Maar toen de koffie op was, nam ie ons mee naar binnen. Daar had de tijd stilgestaan. Wat vroeger een winkel was, was nu een soort van museum van allerlei oude dingen. Van speelgoed tot motoren, van meubels tot elektrische apparaten, echt van alles. En hij had overal een verhaal bij. Hij schonk wijn in (en niet zo n klein beetje) en begon te vertellen dat ie 71 was en zijn vrouw 69 en dat ze nog steeds motor reden.  Hij vroeg ook naar ons en wat ons naar de Linge bracht. En zo zaten we de hele tijd te kletsen. Dit is het leven, zei hij. Tijd voor elkaar. Een mooie gedachte waar we het zeker mee eens waren. Dat we de wijn iets te snel opdronken, dat snappen jullie wellicht wel. We moesten tenslotte nog een stuk. Al zwaaiend namen we afscheid. Wat een bijzonder stel  en dan vooral die man. Dat we de laatste kilometers lachend en jolig hebben afgelegd…..ach ja, niet zo gek. Maar wat een mooie dag en zeker deze ontmoeting. Daar kunnen we allemaal een voorbeeld aan nemen. Van de week hebben we een groet uit Pijnacker gestuurd met nogmaals onze dank.

Voor de Zonnebloem kunnen we ook nog niets ondernemen. Alleen af en toe wat rondbrengen en dat doen we met veel plezier. En de dame bezoeken waar ik buddy van ben is nog steeds fijn om te doen. Je ziet dat het gewaardeerd wordt.

Pasen was gezellig, met op beide dagen gezelligheid met elkaar. Mijn schoonmoeder was wat kortademig en daar maakten we ons wel druk over. In eerste instantie werd gezegd dat ze een lichte hartinfarct had gehad, maar wat bleek….toen ze een kleine week na Pasen ineens heel slecht was en met spoed naar het ziekenhuis moest, constateerde ze een dubbele longembolie en moest ze gelijk naar de I.C. Ze zijn er net op tijd bij geweest. Ze is door het oog van de naald gekropen. Vanmorgen zijn we nog bij haar geweest en ze zit er weer zo netjes bij. Hoe bijzonder, na alles wat ze heeft meegemaakt.

Dan nog een vraagje aan jullie…hebben jullie wel eens een gin-proeverij gedaan? Wij afgelopen woensdag. Mijn vriendin Carolien werd 50 jaar en s avonds had ze online een proeverij georganiseerd. Er werden 6 buisjes gin thuis afgeleverd met tonic en de nodige toebehoren. Maar je moet er wel van houden. Heel heftig spul….als je het puur proeft dan denk je, ik ga de ramen eens goed reinigen. En de andere wil je weer achter je oor smeren.  Maar als er dan tonic bij gaat, dan wordt het zachter (nog niet mijn ding) en met een kruid of vrucht krijgt het een nog apartere smaak. Ik hou het maar bij een wijntje, haha. Was wel heel leuk om te doen!!

Tot zover maar weer. Ik ga eens buiten kijken, want ik zie een waterig zonnetje tevoorschijn komen. En die wil ik maar wat graag meepikken 🙂 .

Liefs van mij,
Yvon.