Lieve allemaal,

De dag na mijn laatste bericht zijn Wim en ik 2 weken in quarantaine gegaan. Jasper hoestte al als een zeehond, maar kreeg er ook koorts bij. En dan mogen de huisgenoten het huis niet uit. Wim werkte vanuit huis en dat ging eigenlijk prima. ’s morgens beginnen met een bak koffie in de voortuin. Heel gezellig met de buurtjes die allemaal voorbij lopen. Op een gegeven moment kijk ik naar de overkant waar de kinderopvang zit….ik denk nee joh….dus ik stoot Wim aan, daar loopt Mark Rutte.!!! Ja hoor, Yvon ziet weer iemand, hahaha….ik zeg echt waar!! Wacht maar tot ie voorbij de bomen is. Hoor je ineens kinderen roepen…Mark Rutte, Mark Rutte!! Dus toch Wim 🙂

Voor mij zat er niets anders op dan kasten en laatjes opruimen. Mijn huis is nog nooit zo schoon geweest. De boodschappen werden door Edwin gedaan en dan merk je dat je zelf eigenlijk altijd met extra  dingen thuiskomt als je ze zelf de boodschappen doet. het waren goedkope weken 🙂
Met het opruimen werd er heel wat weggegooid. Heerlijk!! Ook kwam ik een hoop ansichtkaarten tegen die er al zo lang liggen, daar doe ik eigenlijk niks mee. Dus verzamelde ik ze en ging ze naar familie, vrienden en kennissen sturen. Daarin vroeg ik een soortgelijke foto terug als op de afbeelding stond. En dat werd massaal gedaan, zo leuk!!

Iedere dag als Wim en ik in de voortuin op ons bankje koffie zaten te drinken kwam de postbode met 1 of meer kaarten. Op een gegeven moment kwam hij het pad al op met “nog meer!” Dat was een leuk tijdverdrijf. Het thuiszitten was goed te doen (gelukkig was het mooi weer), temeer omdat Jasper na een goede week weer opknapte. We zouden 2de paasdag weer voor het eerst de deur uit mochten.
In de laatste quarantaine week, kregen we te horen dat mijn schoonmoeder positief getest was. Ze was er erg aan toe. Was heel erg ziek, maar kon wel in het tehuis verzorgd worden. Mijn schoonvader bleef na overleg gewoon bij haar op de kamer. Hij had geen symptomen. Maar zou anders onderhand toch ook besmet zijn.
De zaterdag voor Pasen werden we opgeroepen, omdat ma erg slecht lag. Helaas mochten wij de deur niet uit, dus Arjan ging met An naar het tehuis. Daar konden ze goed ingepakt de kamer van mijn schoonouders op. Ma was er iets beter aan toe dan eerder die dag en pa zat in zijn stoel te zingen “ik ben zo blij, zo blij en gelukkig”. Op dat moment maakte Arjan met zijn mobiel een filmpje. eigenlijk voor ons. Niet wetende dat dit waardevol zou worden.
Zondagochtend 1ste paasdag ging om 5 uur de telefoon….jullie vader is overleden. Waarop Wim zegt…U bedoelt mijn moeder!….nee, uw vader is overleden. We keken elkaar heel verbaasd aan.
Het hoe en wat daar ga ik niet over uitweiden, maar in een nacht tijd is hij aan het Corona-virus overleden. Hij mocht net geen 88 jaar worden. Wat het verhaal heel bizar maakt, is dat mijn schoonmoeder ernaast lag en er niets van heeft gemerkt. Zij was aan het overleven.
De crematie die geregeld moest worden, werd ook zo lang mogelijk gerekt, omdat ma er dan eventueel nog bij kon. Wat een trieste situatie….. De dag van de crematie was ma nog niet in staat om mee te kijken via de livestream, ze was nog te ziek.
Wij kwamen bij “de Iepenhof” aan met de auto en zagen langs de kant, ieder op 1,5 meter,  personeel van de Soete Suykerbol staan. Wat was dat een mooi gebaar, kippenvel!! Ik vertelde dat mijn schoonvader al binnen lag en niet met een lijkwagen langskwam. Ze zei, dat weten we, we hebben gebeld, maar dit doen we voor jullie. Dit is het enige wat we nog kunnen doen, zei ze. Wat bijzonder om mee te maken….het deed ons ontzettend veel.
De dienst was intiem en mooi. Precies zoals pa het wilde…niet teveel ophef. Arjan en Wim hielden een praatje, neef Robbert las iets voor en Edwin vertelde over ‘zijn’ opa. Het waren stuk voor stuk mooie verhalen. Wat was ik trots op Edwin dat ie het zo mooi verwoorde.
Wat naar was, is dat we geen koffie mochten drinken met de genodigden. We moesten na de dienst gelijk het pand verlaten en dat voelde leeg. Toch bij ons in de tuin met z’n 9-en na zitten praten met een wijntje erbij (en 1,5 meter ertussen). Dat was heel fijn!!

En dan kan ik nu vertellen dat mijn schoonmoeder er doorheen gekomen is!! D.w.z. ze heeft nog wel het corona virus in zich, maar ze is niet ziek meer. Echt een wonder! Alleen is ze 3 weken kwijt. Ze weet niets van pa z’n overlijden en vroeg van de week over de crematie. Wat zal dat heftig voor haar zijn, om je wederhelft na 61 jaar samen op deze manier te moeten verliezen. Maar ze gaf aan dat ze er vrede mee heeft dat ie is gegaan. Hij was op zei ze….
Wat een heftige tijd hebben wij achter de rug. Gelukkig konden we het met Arjan en Anneke alles delen en bespreken. En veel steun in de vorm van bellen en kaarten. En dan juist van degene waarvan je het niet verwacht. Hartverwarmend.
Wat we nog hadden geregeld voor pa z’n 88 verjaardag, die hij niet heeft mogen halen, was een draaiorgel. Dit hebben we gewoon door laten gaan, ter nagedachtenis aan pa, voor de bewoners van het huis en voor moeders natuurlijk.  Dit was een succes, al vonden wij 3 kwartier wel wat lang…. hahahahahaha

Het weekend voor de crematie had ik Joke en Joop gevraagd om ’s middags een borrel te komen drinken en aansluitend een klein hapje te eten. Effe gezellig!! Maar het werd meer dan gezellig….De flessen kwamen op tafel, Andre Hazes op en flink meezingen…wat hebben we gelachen!!En zo gingen ze over enen naar huis. Zo’n avond konden we wel even gebruiken.

Na deze  rare weken ben ik blij dat we wel naar buiten mogen. Dit heb ik dan echt wel nodig. Alleen, met Wim of met wandelmaatje Joke. ’s Morgens om zes uur, als de meeste mensen nog op 1 oor liggen, starten en dan 3 uur flink doorstappen. Zo goed om je hoofd leeg te maken. En omdat de natuur nu op z’n mooist is, wil ik dat niet missen. Mensen komen al met de opmerking, “je hoeft niet te oefenen, want de Nijmeegse gaat niet door”. Maar die gaat voor mij niet op. Ik blijf trainen, het zit nu eenmaal in mijn systeem.  Dubbeldankbaar dus dat het mag en kan

Omdat we volgende week met Theo en Ilse naar Valencia zouden gaan, om onze 10 jarige vriendschap te vieren (we keken er erg naar uit) en dit niet door kon gaan, zijn ze vorige week bij ons geweest en hebben we geproost op onze vriendschap. Spaanse muziek, een mooie taart (gemaakt door mijn achterbuurvrouw Patricia ), Spaanse hapjes en Wim z’n eigengemaakte Spaanse soep, we hebben het op onze eigen manier gevierd. Heel gezellig!!

Zo, jullie zijn weer even op de hoogte. Hopelijk gaat het met jullie allemaal ook goed.  Blijf gezond!
Dikke kus,
Yvon.

Koningsdag was zo gezellig, zelfs op 1,5 meter afstand