Lieve allemaal,

Wat een geluk dat ik vandaag niets op de agenda heb staan. Kan ik tenminste de tijd nemen om mijn weekverslag te tikken. Sjonge jonge wat heb ik veel gedaan van de week. Heerlijk!!! Zondagavond kwamen de aktiviteitencommissie en de PR van Ubuntu hier vergaderen. We hebben veel besproken en hebben gelijk die avond een datum voor een feest besproken. Op 1 oktober is er in de Trucker een groots Afrikaans feest met live band en DJ’s. De entree is € 5,00 en iedereen is welkom. De opbrengst is voor Ubuntu jongeren. Dat moet volgens mij een knaller worden. Heb er in ieder geval nu al zin in.

Maandag heb ik onverwachts gewerkt. ’s Morgens was er geinventariseerd en de hele winkel lag overhoop. Werk aan de winkel dus. Al met al was het redelijk snel opgeruimd. Ook wel een leuke dag hoor, want Madelon nam officieel de winkel over. Overal bloemen, zo leuk om te zien. Ze straalde aan alle kanten. Geweldig om in zo’n sfeertje te mogen werken. ‘s Avonds hadden we ons model Ton gevraagd om kleding te komen passen in de winkel. Zo stonden we dus ook weer in de avonduren in de winkel. Wat was het gezellig en wat had hij er een zin in. Alles stond hem ook zo goed! Het was snel geregeld.

Woensdag had ik vrij, maar omdat ons model Elise kwam passen en Madelon een interview had voor de Telstar, was ik ’s morgens toch in de winkel. We baalden wel een beetje, omdat we nog geen jonge knul hadden voor op de catwalk. Degene die het zou doen, was op kamp gegaan. We moesten dus nog iemand scoren.  Maar goed, eerst Elise aankleden. Die heeft zo’n flair, dat alles wat ze aantrekt prima staat en ze kan het geweldig showen. Ze had het al vaker gedaan, wat duidelijk te zien was. Ze zou ook schoenen van ons aan doen, maar die zaten op de pop. Terwijl ik ze van de pop in de etalage aan het afhalen was, keek ik (echt heel toevallig) even naar buiten. Toen zag ik hem…!!! Hij was het perfecte model, dat we daar niet eerder op gekomen waren. Hij komt wel vaker in de winkel. Ik ren dus de winkel uit, terwijl ik nog roep naar de anderen: “Ik heb hem”!!  Mike ziet me aankomen en na mijn vraag of hij het wilde doen, zei hij gelijk: Ja hoor!!  Echt geweldig dat hij ons wilde helpen!!! Hij kwam diezelfde ochtend nog passen. Chantal ons 4de model kwam ’s middags langs voor de kleding en iedereen had toen de 3 setjes klaarhangen die gedragen moesten worden. 

Zo liep het toch nog allemaal op rolletjes. ’s Middags nog bij mijn schoonouders langsgeweest en op de terugweg bij vrienden langsgegaan. Daar kwam hun zoon met een slang de kamer in en die wilde ik toch wel even op de foto hebben. Dan moet je hem vasthouden en dan maak ik een foto zei hij. Oké, doe ik. Gaaf zo’n beest, maar om nou te zeggen dat ik hem als huisdier zou willen hebben, nou nee. ’s Avonds moesten we de kar voor de 12inch -race gaan bekleden met spijkerstof. Madelon met haar moeder, Wim en ik. Wat heel jammer was, dat Leon (vriend van Madelon) voor zijn werk in Engeland zat, maar hopelijk zaterdag wel terug zou zijn voor de race. We hadden de kar snel klaar en gingen een proefrit maken.

Het bleek al snel dat we de bochten niet konden maken. Dat wordt echt een probleem!! Ach, als je maar lol hebt. Maar, wat nog erger was, Madelon haar fietsje viel om. Nee hè, dat gaat echt niet goedkomen. Dat moet nog gemaakt worden van de week. Het zat me niet echt lekker moet ik zeggen.

Donderdag zou het een lange dag worden zo met onze extra koopavond. Een drukke dag qua verkoop op de dag zelf al. Madelon had geluid geregeld bij Dixons, schoenen hadden we van sport 2000 en bij Gebben mocht ik planten komen halen. Wim kwam met statafels en podiumdelen kwamen van het Stanislas college. En voor de aankleding op tafel had mijn vriendin gerbra’s van de tuin meegenomen. En met prosecco en wat nootjes was de Passage zo leuk aangekleed, de klanten konden komen. Nadat de modellen “droog” geoefend hadden op de catwalk en zich hadden omgekleed, de muziek was gestart en de mensen klaarstonden, begon Madelon aan haar praatje.  Het was zo leuk en gezellig druk. Het liep allemaal gesmeerd en na de show liep de winkel vol. Het had niet drukker moeten zijn. Het was prima zo!! We hebben tenslotte maar 5 paskamers. Wat hadden we hier een goed gevoel over en de klanten zeiden dat we dit vaker zouden moeten doen. Wat mij betreft doen we dit over een half jaar weer. Moe en tevreden gingen we naar huis.

Vrijdag nog zo’n lange dag, maar als het maar lekker druk is in de winkel, maakt dat niet uit. De enige die protesteerden, waren mijn voeten. Want, 2 dagen achter elkaar van half 10 ’s morgens tot zeg maar ’s avonds half 10 dat ga je voelen. Maar dankzij de lekkere sfeer die er in de winkel hangt, is het allemaal niet erg. Het is toch geweldig dat er een klant binnenkomt met een wandelwagen die kleding wil passen en terwijl ze dat doet ook haar kind een fruithapje zit te geven. Bij ons kan dat, doordat er zo’n ongedwongen sfeer hangt. Dat voelt iedereen en dat is geweldig!! Maar wat nog wel even jammer was, Leon was nog niet thuis en zou (hopelijk zaterdag net voor de 12inch terug zijn. Oh, als dat maar goed gaat. Maar, het fietsje moest nog gemaakt worden. Bellen, regelen, Wim, broer van Leon en wat hoorden we ’s avonds, HIJ WAS GEMAAKT! Oh gelukkig!!!! En als Leon niet op tijd thuis zou zijn, dan zou zijn broer meerijden. We gaan in ieder geval meedoen! ’s Avonds uitrusten en klaarstomen voor de zaterdag. De dag begon met veel lol in de winkel. Er stonden nl. 2 fietsen voor de etalage en daar kon je fietsen voor korting. Dat kon oplopen tot 30%. Chantal (vriendin van Madelon) die erbij stond die praatte iedereen de fiets op. Zo was het ook deze dag weer geslaagd. En wie stond er op een gegeven moment in de winkel… Leon!!! Op tijd terug en wat waren we blij. Gelukkig konden we met z’n vieren fietsen. Om half 6 gingen we naar het sportterrein, waar onze kar stond. Wat bleek, er stond al een rij van de start tot volverwege de sportlaan. Daar konden we met onze kar (die geen bocht kon maken) nooit bijkomen. We “reden” hem naar het parkeerterrein en wat bleek (heel logisch!!) dat als we een bocht moesten maken, wij voorop stuurden en de achterste dit tegengesteld moesten doen. De bocht was toen best te nemen. Nou ja, dat we daar niet aan gedacht hebben. Maar goed, beter laat dan nooit. En nu, hoe komen we achter aan de stoet? We zullen er ergens tussen moeten. Oké, hek even openmaken en de kar er een beetje tussenwringen. Dat ging eigenlijk prima en  zo stonden we bijna vooraan. Bij het startschot ging het eigenlijk gelijk al goed en hadden we flink de vaart erin. Weinig problemen eigenlijk. Op de Rijskade zaten wat bekende waar we een biertje kregen ( hadden we ’s middags in de winkel al afgesproken). Dat smaakte heerlijk, want het was bloedheet. Jeetje wat hadden we een lol. Bij elke bocht even aangeven, Bochtje!!! en dan werd de kar door de mannen achterop zo geregeld dat het gewoon te doen was. Op de Meidoornlaan stond er een tent van het “Snookercentrum “. De eigenaar was ’s middags in de winkel gekomen om een broek te kopen. Alleen was zijn maat in de juiste kleur niet te vinden. Maar ik bedacht me, dat ik voor Ronnie een broek had achtergehangen omdat ie maar € 18,00 (opruiming) was, dat zijn maat was. Ik zei hem dat hij hem mocht proberen. Toen hij hoorde dat hij zo weinig moest afrekenen( en hij gehoord had dat we meededen aan de 12inch), zei hij dat we een biertje moesten komen halen. Dat heb ik dus maar gedaan en zo konden we er weer tegenaan. Langs het Wilgenhof waar de familie van ons 4-en ons stond aan te moedigen. Wat een gezelligheid, wat geweldig!!! En zo waren we voor half 8 over de finish en mochten we nog een rondje. Tra la la…het ging als een speer….tot op een gegeven moment eerst Madelon een lekke band kreeg, toen ik en daarna Wim. Dat was eigenlijk nog niet het ergste. Als dit het was geweest, dan hadden we hem nog uit kunnen fietsen. Nee, velg brak ook nog eens en zo moesten we stoppen. Echt balen!!! Eerst wilden we de kar aan de kant zetten, maar we zijn lopend met de kar verder gegaan. Dansend, springend en feestend, het leek de Nijmeegse Vierdaagse wel. Thuis hebben we de kar geparkeerd en lopend met het spandoek hebben we de rit afgemaakt. We waren nog maar net op de streep, of de regen barst los. Heerlijk zo’n afkoeling. Ik had het me daar een partij warm!! We hebben nog lekker staan feesten en als je dan op een gegeven moment het eindbedrag hoort, krijg je de rillingen. Daar doe je het allemaal voor, geweldig. We nemen er nog een biertje op!!  En zo kwam er een eind aan een geweldige, heerlijke, drukke, vermoeiende, voldane, topweek!!!! Gelukkig hebben we de foto’s nog!! Hier geniet ik van en laat ik me door opladen. Hopelijk hebben jullie net zo genoten, ieder op zijn eigen manier. Een fijn weekend nog!!!

Liefs, Yvon.

Ps. Je kunt alleen tijd verspillen, als je vergeet er van te genieten!!