Lieve allemaal,

Wat heb ik een leuke week gehad met van alles en nog wat.
Naast het klussen in huis, toch nog 4 dagen gewerkt. Op zich is het zo’n lekkere afleiding. Maar aan de andere kant wil ik alleen maar bezig zijn met behangen. Er gaat ook van alles door mijn hoofd en ik denk dat dat het vermoeienste is van alles. Het feit dat je 2 huishoudens hebt en alles gewoon moet blijven draaien. Maar goed, je weet waar je het voor doet en als het goed is hebben we over 2 weken onze eerste nacht daar geslapen. Het wordt echt gaaf hoor!!! De keuken willen we nog laten spuiten en dan nog een andere achterplaat erop. Het zijn nu eigenlijk alleen nog maar de kleine klusjes. Het grote werk is allemaal gedaan. Wat ik niet mooi vond, was het deurbeslag aan de voordeur. Die was messing en het glom van hier tot Tokyo. Die wilde ik liever van chroom hebben. Dit was een mooie gelegenheid om naar mijn oude werk in Voorburg te gaan. Ik heb ongeveer 5 jaar gewerkt bij Haveman Edelmetaal Chemie en wel met veel plezier. Op de een of andere manier ben ik daar de afgelopen 22 jaar niet meer terug geweest. Zou er nog iemand van “de oude garde”werken? Ik had geen idee. Dus ik van de week met de randstadrail naar Voorburg. Ik liep er heen, alsof ik ging werken. Zo vertrouwd. De deur werd opengedaan en ik zag achter de balie Astrid staan, die mijn plek 22 jaar geleden had overgenomen. Kan ik U helpen, vroeg ze? Ja hoor Astrid, dat denk ik wel. Ze kijkt me aan en zegt, hé…uh…oh…Herken je me nog, Yvon van toen. Nou zie ik het, zei ze. En op hetzelfde moment komt Lex (voorheen de zoon van de directeur, maar nu zelf directeur), hé Yvon! Kom effe verder. En terwijl ik doorloop, zie ik op de expeditie Jennifer. Het lijkt wel of er niets is veranderd. Wat is dit leuk zeg!!! De deur gaat open en Ber komt uit de fabriek lopen. Jeetje, jij bent ook niets veranderd zeg! Ik zeg nog, een beetje blonder geworden. Hij vertelde dat hij inmiddels 11 kleinkinderen heeft. Dat meen je niet!!!! Komt er iemand langslopen en die zegt, goedemorgen! Hoi Ria, zeg ik en ze kijkt me aan…Hey hoi, wat ben jij veranderd!!! Zo komt Marco ook nog aanlopen, die heeft nog steeds het sportieve figuur van toen. Ik ga de fabriek in en zie Lex. Ik geef een aai over zijn kale kop. Maar verder ook totaal niert veranderd en zeker zijn lach herken ik meteen. We staan de hele tijd te kletsen en het voelt zo goed. Waarom ben ik niet eerder langsgegaan. Het blijkt ook nog dat de zoon van Lex op het Stanislas zit en wel in Havo 2. Moet niet gekker worden, Jasper zit daar ook. Na een hele tijd zeg ik tegen de mannen, we moeten eens een terrasje pikken! Lijkt me geweldig. Nou zegt Ber, we gaan dit jaar met de zaak uit eten en ik ga voorleggen of jij ook mee mag. Dat zou gaaf zijn!!! Wat ben ik blij dat ik er naartoe geweest ben. Weer even terug in de tijd, ontzettend leuk!!!

En dan begon in de winkel (waar niet) de oranjegekte. Elke dag hebben we een leuke aanbieding, maar de hele week het EK jurkje. Daar kwamen heel wat mensen op af. Zo liep de beheerder van het winkelcentrum langs en bekeek de jurkjes. Ik zei, ah…doe mij een plezier en trek er eentje aan. Voor jou doe ik dat!!! Maar, heel jammer, de rits kon niet dicht. Ook niet als ie z’n buik inhield….. ha ha ha. Gerda (het kaasmeisje) kwam gelijk aanlopen en we hebben verschrikkelijk gelachen. Geweldig sfeertje zo met de ondernemers.
Zaterdag had ik vrij en zouden we met het “oude” voetbalteam van Wim ’s middags bij de Dobbeplas een puzzeltocht lopen en ’s avonds de wedstrijd kijken met tussendoor lekker eten. En omdat Wim de hele week van ’s morgen vroeg tot ’s avonds laat bezig geweest was, had hij wel zin in een beetje ontspanning. Ik wilde nog wel even doorgaan met behangen en besloot om vlak voor de wedstrijd te komen. De sfeer begon goed, maar op een gegeven moment merk je wel dat het fanatieke voetballers zijn. Maar ondanks het verlies, hebben we het gezellig gehad met elkaar. Het blijft een leuke club zo met elkaar. 

Zondag was met recht een rustdag. Lekker lui doen en rond een uur of twaalf, toen we inmiddels aangekleed waren, zijn we naar de Gamma geweest. Wat spullen overgebracht en om half 2 naar mijn broer en schoonzus in Nieuw Vennep geweest. We hebben een hele fijne middag gehad en het moeilijkste is afscheid nemen. Dat is elke keer weer.
Zo, jullie zijn weer even op de hoogte.
Een hele gezellige week allemaal en omdat het voorlopig nog geen zomer is, moeten we zelf maar het zonnetje zijn.

Een dikke kus van mij,
Yvon.
Ps. Mijn achterbuurmeisje is bevallen van Chelsea, een prachtige dochter!!!!