Lieve allemaal,

De week begon met een bezoek aan een caravandealer. Ik was op zoek naar opstapjes (voor caravan) voor het decor van toneel. En ja hoor, hij vond het zelfs leuk om er aan mee te werken. Binnenkort ga ik ze halen. En ’s middags kon ik ook nog bij zus Silvia een gekleurd vliegenscherm halen voor de caravan. Ja, zo van lieverlee komen we wel aan alle spullen. Dat mag ook wel, want volgende week beginnen we al met opbouwen. En dan is het spelen ook zoveel leuker, je kunt je veel beter inleven. Oh…, als iedereen z’n tekst weet en de timing heeft, kan het echt zo’n leuk stuk worden.
Dinsdagochtend zaten Jasper en ik al vroeg op de fiets naar Delft naar de ortho. Op de fiets zei Jasper nog tegen me, “ik hoop niet dat ik een buitenboordbeugel hoef”! Ik zei hem, ga er nu maar van uit, dan kan het alleen maar meevallen. We werden binnengeroepen en daar kregen we te horen dat Jasper naar de kaakchirurg moet, om losse stukjes tand (tenminste, dat denken ze) weg te laten snijden. Het houdt het een en ander tegen. Geen heftige ingreep, maar voor hem wel spannend. Daarna zei ze ook nog, wat helaas niet mogelijk is bij jou, is een buitenboordbeugel. Daar is je bovenkaak niet geschikt voor. Jasper keek me aan en ik zag hem inwendig lachen. Dat viel dus weer mee, ha ha. We gaan het allemaal wel beleven.

En dan is het donderdagochtend. Ik stond bijtijds op, want ik moest werken. Donderdags altijd alleen. Niet vervelend, maar de dag kan dan best lang duren. Wim kwam nog even wat “zooi” ophalen om bij het grofvuil te gooien. Hij vroeg me toen of ik het al gehoord had van dat meisje van 13 jaar die zelfmoord had gepleegd. Ik wist van niets. Hij vertelde me het verhaal en ik vond het vreselijk. Hoe is het mogelijk op die leeftijd. Enigszins verbouwereerd ging ik naar de winkel en deed om half 10 de winkel open. Nog geen 10 minuten later ging de telefoon, een medeleider van Point. Hij had me al een paar keer geprobeerd te bellen. Of ik het nieuws al gehoord had. Hij zei me toen om wie het ging en in een keer voelde ik het bloed uit mijn gezicht wegtrekken. Nee……dat meen je niet!!!!!! Echt!!!! Ik kon geen woord uitbrengen. Het gekke is dat het op zich al zo verschrikkelijk is, maar als het iemand is die je kent, die lid was van Point, dan komt het nog eens extra hard aan. Nadat ik de telefoon had neegelegd, kon ik aan niets anders meer denken. Hoe ik de dag in de winkel ben doorgekomen, ik weet het niet, maar ik was van slag. Hoe is dit mogelijk! En wat een verhalen doen zich gelijk de ronde op facebook en twitter. Wil ik het allemaal wel lezen??? Nee, ik geloof het niet. Ik kan ook alleen maar aan haar ouders en broertje denken. Het verdriet…. Ineens zie ik haar weer in de winkel staan. Ze wilde heel graag een jurkje (wat haar geweldig stond, maar niet echt voor haar leeftijd), maar haar moeder gaf aan het eerst aan haar vader te vragen. De volgende dag kwamen vader en dochter terug en de koop ging niet door. Nog een gesprek gehad met de vader.
En ook de avonden dat ze bij Point was, flitsten door mijn hoofd. Ik heb laatst ook nog foto’s gemaakt. Het is niet te bevatten. Thuis hebben we het er nog uitgebreid over gehad. Wel fijn dat we er zo goed over kunnen praten met elkaar. Ze zat ook bij Jasper op school en hij vertelde over de vreselijke sfeer en alle pers die er gelijk op af kwam. Het hakt er bij iedereen in en je raakt er ook niet over uitgesproken…….
Vrijdag na mijn werk, ik was om tien over zes thuis, snel wat gegeten en naar het nieuwe huis gegaan. Daar hadden we om half 7 afgesproken met de bewoners, om de jongens hun kamer te laten zien. Ook dat gaat nu opschieten. We zijn er niet lang geweest, want ik had ook nog Point ’s avonds. Hoe zou dat verlopen? Ik had het er van te voren wel over gehad met de andere leiding. Wat gaan we doen, hoe pakken we dit aan? Ik was wel blij dat 1 van de leiding had aangegeven langs te komen, want hoe reageer ik als ze erover beginnen. Ik had een mooie kaart gekocht en neergelegd, zodat ze, als ze de behoefte hadden, er iets op konden schrijven. De avond begon en de kids waren erg rustig. Er was op school al zoveel besproken, dat ik het aan hun overliet om erover te beginnen. Ik stelde voor om een spel te doen en dat vonden ze een goed idee. Op een gegeven moment toen ik wat te drinken had ingeschonken, begon er iemand te praten. De muziek werd nog zachter gezet en ineens zaten we allemaal aan de bar. Wat was het fijn om het er met elkaar over te hebben. Je merkte dat er iets van ze afviel. Maar hoe bizar is het om, als je zo jong bent, hierover te praten. En wat er allemaal door die koppies gaat. Ik zag heel erg tegen de avond op, maar het is zo goed geweest. Ook voor mezelf….

Zaterdagavond werden we verzocht om het huis te verlaten. Edwin en Wendy hadden wat vrienden uitgenodigd. Toen ik uit mijn werk kwam, stonden ze flink te kokkerellen. Zo leuk om te zien en wat zag het er lekker uit!!!! Volgende keer eten we gewoon mee hoor!
Zo zaten wij dus om half 7 in de Guyter, ook niet verkeerd. Jasper logeerde bij een vriendje en Ronnie moest werken. We hebben heerlijk gegeten en om half 9 kwamen Marjolein en Richard, dat hadden we zo afgesproken. Het was super gezellig en we hebben lekker kunnen bijkletsen. Ook mijn gezellige collega was er. Het sfeertje is altijd goed in de Guyter. Om een uurtje of 11 kwam Fajah Laurens DJ spelen. Goeie muziek moet ik zeggen!! Het was een topavond en dat kon ik wel even gebruiken.
Zondag na het ontbijt (Wendy ging naar haar werk), wilde ik een rondje van 20/25 km gaan maken. In eerste instantie zou Wim meegaan, maar die had met voetbal zijn knieen kapot gevallen. Dat ging hem dus niet worden. Maar wat zei Edwin…zal ik meegaan? Ja, leuk!! Zo liepen we samen in een goed tempo (Ed heeft nog iets langere benen) via Zoetermeer naar Nootdorp. Lekker lopen kletsen, aan een stuk door. Bij 1837 wilde we iets drinken, maar het terras was niet open (nou ja!!). Dan lopen we nog even door naar de Vang, maar we kunnen ook in Delfgauw iets drinken. Hè, wil je daar ook naar toe lopen, zei Ed. Ja, anders kom ik niet aan mijn kilometers. Nou, ik heb het wel gezien. Dat je dat leuk vindt zo lang lopen, ik vind het maar saai. Oké, dan drinken we wat bij de Vang en lopen naar huis. Zo deden we het dus (jammer van het gele schoteltje en oortje!!) Ik kan altijd van de week zelf nog een rondje maken.

Wat ik ook nog even wil vertellen, is dat ik een bericht van iemand heb gekregen. Bij de Nijmeegse zijn Wilma en ik geinterviewd en dat is opgenomen. Die cameraman heb ik een kaartje gegeven en hij had na de Nijmeegse nog gereageerd. Nu heeft hij een maand geleden ineens een mail gestuurd. Over en weer hebben we elkaar gesproken en hij wilde mij een film over Afrika sturen, die hij daar had gemaakt. Die heb ik inmiddels binnen en vind het super van hem. Nu wil het geval, dat hij heeft voorgesteld om mee te gaan en een documentaire erover wil maken. Zo gaaf!! Ik hou jullie op de hoogte!!!
Een hele fijne week allemaal en tot schrijfs!!!!

Liefs,
Yvon.

Ps. Het boompje bij ons in de voortuin is al wel verhuist. Hij is in goede handen en wordt liefdevol verzorgd door de nu nog bewoners van ons nieuwe huis.