Lieve allemaal,

Een paar weken brak er voor mijn schoonouders een nieuwe fase aan.  Lichamelijk meer klachten en dat leidt ertoe dat mijn schoonvader niet meer thuis kan wonen. Hij woont alweer 6 weken in het Bieslandhof en met heel veel tegenzin. Mijn schoonmoeder loopt na haar beroerte alleen nog maar achter een rollator en heeft dus ook zorg nodig. Nu hebben wij (de kinderen) na veel zoeken, kijken, bellen, een plek gevonden.  Het zou eerst alleen voor pa zijn, maar omdat de mogelijkheid zich voordoet, gaat mijn schoonmoeder er na een paar weken bij in wonen. En wat zo mooi is…..overal is een wachtlijst van 6 tot 12 maanden. Maar dit kwam op ons pad en is het met 2 weken geregeld. Hoe mooi is dat!! A.s. vrijdag krijgen we de sleutel. Dat wordt schoonmaken en inrichten. Wat heerlijk om mijn schoonvader volgende week over te brengen naar zijn nieuwe woonplek en met zn eigen spulletjes. Ik ben zo blij voor ze!!! Dat wordt taart eten en misschien trekken we een fles bubbels open 🙂 Dit geeft straks voor iedereen rust.

Maar naast dit mooie nieuws zitten we thuis in zwaar weer met iets (niet met wim en mij hoor) Ik ga er niet over uitweiden, maar zwaar is het. En ja, wie weet is het een beproeving, wie zal het zeggen. Maar we steken er heel veel liefde in en hopen zo door deze fase heen te komen. Het zal wel even gaan duren, maar we zijn er voor elkaar. Nobody said it would be easy…..

Maar heel belangrijk om ook leuke dingen te blijven doen. Vooral dat waarvan je energie krijgt. Dus….met een klant uit de winkel, die inmiddels een vriendin is, lekker wat kilometers gemaakt. Op een prachtige zonnige dag, heerlijk was het. En ja, dat we dan uitgebreid lunchen met een wijntje erbij (zijn er al met al 2 geworden, haha) dat kon niet uitblijven. Leuk om een nieuw maatje te hebben.  Bijna thuis, kreeg ik van broer Vic een app of ik zin had in een terrasje. Uh…ja hoor. Dus zo ging ik na opfrissen, van het ene terras naar t andere.

Wat een heerlijke dag. Kom maar op met dat mooie weer!!!

Tussendoor een paar dagen bij Olga in Ermelo geweest. Heerlijk om bij te kletsen tijdens een wandeling en s avonds gezellig  in haar vakantiewoning. Die boslucht alleen al….

Ze bracht mij thuis en is nog 3 nachten bij mij blijven slapen. Zo kon ze op Ronnie zn verjaardag zijn, waar ook Vic en As waren. Zo leuk voor Ronnie, die zijn verjaardag voor het eerst in zijn appartement vierde. Wat was ie trots, hij liep helemaal te stralen. Olga en ik hebben zijn balkon als verrassing helemaal aangepakt. Kan hij nog meer genieten. Het is hem zo gegund!!

Met Carolien en Paul zouden we op een doordeweekse avond naar een cabaretier gaan. Wim had kaarten geregeld (op aanraden van een collega). Ze waren maar 15 euro pp, zou het wel wat zijn? We gingen het zien, dus wij gingen met zn 4-en op weg naar kasteel Rhoon. Wat een geweldige locatie!! Daar aangekomen stonden er maar weinig auto’s. Een beetje vreemd. Het is toch wel vanavond Wim?? Wij naar binnen, maar daar stond niets aangegeven. Iemand zei dat we voor Max vd Burg (zo heet de cabaretier) naar boven moesten. Prachtig zo n brede oude houten trap, sowieso al leuk om een keer binnen te zijn. Gelijk even stiekum een beetje lopen neuzen overal. Boven onze jassen opgehangen en hoorde dat we nog een trap op moesten. Via een kleine trap kwamen we boven in een soort bruin café. Heel kneuterig werden we met een pen op een lijst afgevinkt. Dan doen we eerst nog een bakkie. Aan een statafel stonden we alles een beetje te bekijken. Degene die na ons binnenkwamen werden al zoenend welkom geheten. Uh Wim….is het een besloten groep??? Want al met al waren er maar hooguit 150 mensen. Het was echt al lachen voordat het begon. Ineens ging er een klein hout kasteeldeurtje open en daar konden we naar binnen. Door een expositieruimte kwamen we bij weer een trap. Nou, zeg maar trapje 🙂 . Deze bracht ons naar een zolder waar allemaal stoelen stonden. Oh, is het hier? Een heel klein podium, wat gaat dit worden. Toen iedereen zat, werd eerst nog even de vluchtroute gemeld (waar ik het eigenlijk nog benauwder van kreeg). Degene die dat melde werd door de zaal toegezongen, want hij bleek jarig te zijn. Volgens mij waren wij de enige die dat niet wisten, hahahahaha. En toen kwam Max op……maar wat een rare opkomst…..oh nee hé, wordt het zo n avond……de rij achter ons begon al te schateren. Ik zat me alleen maar te schamen. Ik stootte Wim aan, wat is dit joh? Wat zullen Paul en Carolien denken? Ik wist het toch ook niet, zei Wim. Je probeert wel eens wat….Maar na het intro kwam me daar een show, echt zo geweldig!!!Wat hebben we alle 4 gelachen!!! Hij speelde zonder pauze 2 uur lang. Na afloop moest iedereen dat trappetje weer af en we kwamen weer in het café. Daar werden bitterballen uitgedeeld (tot 3x toe) en we kregen allemaal een wijntje of sapje. Het was echt zo verrassend leuk! Eenmaal in de auto stelde Wim voor om nog een drankje te pakken in de Guyter en daar hebben we tot 2 uur nog lekker zitten nagenieten. Een top-avond!

Ook nog met Wim een tocht gelopen, want mijn nieuwe schoenen moest ik inlopen. Het werd een mooie tocht van 27 km. Heerlijk dat we richting voorjaar gaan. Goed te zien aan de lammetjes en voorjaarsbloemen.Dan kan je toch niet binnen blijven!

Tot de volgende keer!
Liefs,
Yvon.

Lieve allemaal,

Wat kan het leven toch mooi zijn!
Vorige week had ik een weekje vrij gepland. We dachten eraan om het Pieterpad te vervolgen of misschien zou ik een paar dagen naar zus Olga gaan. Dat is allemaal niet gebeurd, omdat we een last-minute naar Egypte hadden geboekt.
Het paste allemaal precies. De avond voor vertrek, zijn we naar Theo en Ilse in Nijmegen gegaan om te slapen, zodat we ’s nachts richting vliegveld Düsseldorf konden gaan. Daar vertrok het vliegtuig om 8 uur. Zo zaten wij ’s middags in de Egyptische zon. Het waaide wel enorm en wat jammer was, de rode vlag hing uit bij de zee….Dat betekent dat je de zee niet in mag, althans niet bij het rif. Ook was er af en toe bewolking, maar dat is daar totaal niet erg. Sowieso omdat het anders erg warm is en omdat je zo dicht bij de evenaar zit, verbrand je snel.

Heerlijk om te acclimatiseren.  Wat geweldig dat je op een strandbedje zo lekker je boek kan lezen, lekker relaxed!
Na 2 dagen ging de vlag naar beneden en zijn wij het water in gegaan. Dat blijft altijd weer zo fascinerend. Dat je zomaar tussen al die mooie vissen mag zwemmen, zo super!!
Op een gegeven moment zwem ik een eindje alleen en in zie toch ineens een mooie grote vis!! Ik blijf een beetje op dezelfde plek hangen om hem te bewonderen. Af en toe komt ie richting mij en ik zie zijn mooie kleuren, maar ook zijn tanden. Dit moet Wim ook zien!! Ik roep Wim en hij komt naar mij toe zwemmen. Ik wijs naar de vis en Wim gaat gelijk foto s maken. Hij duikt nog even wat dichter naar hem toe om hem goed erop te krijgen. Zo gaaf dat we hem samen hebben gezien.
Boven gekomen laten we de foto aan de life-gard zien. That’s the triggerfish! Very dangerous!!  Nee joh……..slik……..oeps……
We moesten er even van bijkomen….
Op de vlonder stonden we de zee over te kijken en dan zie je ook de schildpad heen en weer zwemmen. Super gaaf, ik blijf het zeggen. Excursies hebben we niet gedaan, dat weten we nu wel.

Luieren. luieren en nog eens luieren. We zijn wat opgetrokken met Italianen die geen Engels konden. En ja…ons Italiaans is ook niet alles, ha ha….

Maar het klikte en met handen en voeten kom je een eind. Toen we de koffers hadden gepakt en gedag gingen zeggen, zeiden ze…oh no!! Handen schuddend….Ciao, ciao….

Wij gingen nog even op het terras een bak koffie scoren, komt die Italiaan naar ons toe,….foto? Dus wij weer mee en met elkaar op de foto, zo leuk!! Wij weer terug naar de koffie. Zitten net, komt die Italiaanse eraan met pen en papier…..Facebook? Ach wat ontzettend leuk! Dus wij namen uitgewisseld en daarna een dikke hug met alweer een Ciao. Wim en ik keken elkaar aan en we hadden allebei kippenvel. Wat bijzonder is dit!!

Het wordt vaak als irritant ervaren die Egyptenaren die aan je bedje dingen komen verkopen. Ach, ik begrijp het wel. Die “rijke” toeristen die alleen maar liggen te bakken in het zonnetje.
Op dag 1 komt er een jonge knul bij onze bedjes vertellen dat hij DR. Fish is en vraagt of we een voeten bad met vissen willen ervaren. Na een leuk gesprek zeggen we geen interesse te hebben en weg is hij. Op de laatste dag zien we hem weer lopen en ik zeg nog tegen Wim, die dringt niet aan. Zo moeten ze het eigenlijk allemaal doen. Dus we roepen hem om een afspraak te maken en we raakten aan de praat. Over Egypte, zijn studie, zijn vriendin….dat ie volgend jaar wil gaan trouwen enz. Een super leuk en fijn gesprek met die Bimo. En ik zeg, wij hebben 3 zonen van ongeveer dezelfde leeftijd. Je had onze zoon kunnen zijn. Zegt hij…my mother and father in Holland. Een schatje!!Dus een foto met onze “zoon” kon niet uitblijven. We zouden elkaar opzoeken op Facebook. Eenmaal terug in Nederland  hebben we al snel contact via Messenger, echt super leuk! (btw..ok met de Italianen) Wie weet zien we elkaar nog eens. Wat mij betreft sowieso ieder jaar een weekje Egypte 🙂

En ja, wat een geluk dat we een weekje weg konden, want vorige week maandag is mijn schoonmoeder, na een bezoek aan de huisarts, met spoed opgenomen in het ziekenhuis. Ze kon aan 1 kant niets meer zien. Ze bleek ontstoken slagaderen bij haar slapen te hebben. Daar kwamen ook al haar andere klachten vandaan. Als je er niet op tijd wat aan doet, kan je blind worden. Nu maar hopen dat de prednison haar werk goed doet. Maar omdat pa niet alleen thuis kon blijven, moest hij ergens in een verzorgingshuis. Dat werd het Bieslandhof. Ma die knapte wel weer aardig op en mocht vorige week donderdag weer naar huis. Ze heeft s avonds bij ons gegeten en het ging eigenlijk wel oké met haar.  De volgende ochtend is ze met de ambulance afgevoerd…..ze had een lichte beroerte gehad. Tjonge jonge, het valt niet mee voor ze. En samen met Ar en An, proberen wij er zo veel mogelijk te zijn voor ze. Gesprekken, bezoekjes, boodschappen, wasjes….ja dat hoort er allemaal bij.
Ma is dinsdagmiddag weer thuisgekomen (waar wij niet blij mee zijn). Ze mag niet meer zonder rollator lopen! Gelukkig luistert ze wel naar de arts…..
Wim en ik zijn zaterdag naar pa toegelopen en met hem op de Markt in Delft een terrasje gepakt. Heerlijk om hem te zien genieten. “Hier heb ik gewoond en daar zat het café en daar het bakkertje……
Was even heel fijn. Ik zei nog tegen hem, “wat een fijne bijkomstigheid dat u nu in Delft zit”. “Dit hadden we anders niet zo snel gedaan”. Hopelijk ziet hij het ook zo……

En zo vliegen de weken voorbij. Op naar het voorjaar!!

Liefs,
Yvon.

Lieve allemaal,

Het jaar begon bij Victor en Astrid in Apeldoorn, waar we de jaarwisseling hebben gevierd en ook zijn blijven slapen.  Wat was het gezellig! Heerlijk ongedwongen sfeertje, heel fijn! Op 1 januari ’s middags de nieuwjaarsreceptie van de Steinen. Bijzonder om te zien dat Pa en Ma er in hun huisje nog zo bij zitten. Het gaat erg moeizaam allemaal. Van de week hebben we een gesprek gehad over een CIZ indicatie. Pa zal in een verzorgingstehuis geplaatst moeten worden, maar met die wachtlijsten, wanneer…….  Dus af en toe even met hem op pad, is wat hij fijn vindt.
Ook met Wim z’n “oude” voetbalteam hebben we het nieuwe jaar ingeluid. Bij Fattoria Naturale had Wim gereserveerd voor 16 man (en vrouw). Wat was het super!! Iedereen had het naar zijn zin . Ooit een lunch genuttigd van 12.30 uur tot 18.30 uur? En ook zo ontzettend lekker, vooral de wijn en de limocello, haha….Ik ben op de fiets gestapt en thuis gekomen, maar dat is ook alles (oeps).
Dus maar even gestopt met wijn drinken. Lol zonder alcohol. Van de week met neef Mark uit eten geweest in Breda en daar smaakte het allemaal bijzonder lekker, ook zonder wijntje. Trouwens, met Petra bij de Guyter, een beetje raar was het wel :), totaal geen punt een watertje.
Na die decembermaand met eten eten en nog eens eten, wilden we ook weer met wandelen starten. Het is nog maar 1x keer gelukt van het jaar. Maar we zijn weer begonnen!

Vorig weekend was top! Zaterdag naar de Beegees Tribute geweest in Den Haag. Heerlijk die oude nummers. Je mag zo lekker meebleren 🙂 Alleen jammer dat we allemaal op stoelen zaten. We gingen wel staan om te dansen, maar dan is de ruimte beperkt. Ik vind het zo lekker om flink los te gaan.
Zondag waren we bij Theo en Ilse uitgenodigd om te komen eten. Altijd gezellig met elkaar. Het is een beetje thuiskomen daar, een warm bad. Volgend jaar kennen we elkaar 10 jaar. Dat gaan we zeker vieren!
Zo en dan zit de eerste maand er al weer bijna op. We gaan richting het voorjaar. Ik kan niet wachten.

Liefs,
Yvon.
Ps. Werd de uitzending van House Vision weer herhaald….. Dan merk je hoe veel het programma gekeken wordt. Zo komisch dat mensen denken dat we echt een vakantiewoning gekocht hebben in Otterlo. Kunnen we toch aardig acteren, haha.

Lieve allemaal,

Eerst dacht ik om lekker bij te kletsen met jullie, maar het is al het einde van 2018, dus wordt het een overzicht.
Al met al vond ik het een heftig jaar.  Ik laat het achter me en hoop dat 2019 een stuk beter wordt.
In Februari heb ik afscheid moeten nemen van een hele dierbare vriend. Dat is zwaar. We konden altijd van die fijne gesprekken hebben.  Met veel liefde denk ik aan hem terug.
En dan een weekend met Ron weg en daar ontdekken dat er “iets” in mijn oksel zit. En als je dan een traject van ziekenhuisbezoeken in gaat met alle emoties daarbij….heftig! En dan kom je erachter wie je na staan. Wie leeft echt  met je mee? Ik ben heel wat wijzer geworden. Er vallen heel wat mensen af.  Maar…..de dierbare blijven!
Ook weer heel wat moeten “slikken” , maar dat wordt the story of my life.  Ik laat me niet meer beïnvloeden door wat of wie dan ook.
Samen met mijn lieve schat hebben we het heerlijk en genieten van de mooie momenten in het leven. Vooral onze lieve kleine meid is een goed voorbeeld. Mijn schattebout!!! Als ik zie hoe ze kan genieten als we bij de Intratuin zijn (en eigenlijk genieten wij meer 🙂 ) , een hele lieve  makkelijke meid, die heerlijk zichzelf is. Mooi om te zien hoe Ed en Wen nu al geslaagd zijn in het opvoeden, Daar kan ik erg trots op zijn. Wat ik me heel erg realiseer dit jaar…….mijn gezin is het belangrijkste wat er is.

Best veel gelopen dit jaar. Naast de Nijmeegse, die ik gelukkig kon lopen, hebben Wim en ik een begin gemaakt met het Pieterpad. Daar hopen we volgend jaar zeker mee door te gaan. Daarnaast heb ik ook nog Berg en Dal  gelopen. Een heftige tocht van 60 km. Zo gaaf dat ik het gehaald heb (en dat met 27 graden} Het zal waarschijnlijk eens maar nooit meer zijn.
Ook kijk ik terug op een fantastische vakantie in Egypte en op Madeira. Leuk mensen ontmoet!!  in 1 woord geweldig!
En dan de uitjes die we hebben gehad, de vele etentje en dan heb ik het nog niet gehad over de vele wijntjes 🙂 🙂 🙂  In de winkel was het ook een super decembermaand!! Heerlijk druk en zeker met de kerstmarkt. Een gezellige dag! Zeker omdat we de kerstman bij ons hadden die chocomelk met rum uitdeelde, hahaha….Wat heb ik het goed, wat ben ik gelukkig en wat is het leven mooi!! Samen met mijn lieve schat geniet ik elke dag weer.
Hele leuke figuratieklussen gehad. Voor KitKat een online commercial , voor hoorspecialist Schoonenberg dineren in een sterrenrestaurant en voor House Vision een kerstspecial.

Hele leuke opnames waar we ontzettend van genoten hebben. Daar gaan we in het nieuwe jaar lekker mee door!! Nu eerst een feestje bouwen en het nieuwe jaar inluiden.

Ik wens jullie een hele fijne jaarwisseling en een fantastisch mooi en verwachtingsvol 2019!!! Proost allemaal! xx
Liefs, Yvon

Lieve lezers,

Vorig jaar liep ik nog de Kennedymars (80 km op 1 dag) samen met Jan die ik jaarlijks op de Nijmeegse 4-daagse zie. Afgelopen jaar vroeg hij mij of ik 13 oktober meeging naar Berg en Dal om daar 60 km te lopen. Hij zei nog, die is wel zwaarder dan de Kennedymars. Ik gaf aan dat ik zou gaan kijken als het oktober was. En ja, jullie raden het al, ik had wel weer zin in een uitdaging. Het was wel zo dat ik een week voor deze tocht last van mijn rug had. Wat het was dat was mij niet duidelijk, maar het zou mij niet weerhouden om mee te lopen.
En zo gingen wij op de avond voor de tocht naar Theo en Ilse in Nijmegen. Daar mochten we een nachtje slapen, zodat ik zaterdagochtend om half 8 kon starten met de tocht. Daar aangekomen moest ik me eerst inschrijven. Dus zeg ik tegen de dame achter de inschrijftafel…60 km (omdat je een keuze kon maken of je 25, 40 of 60 wilde lopen). Kijkt ze me aan, zegt ze….dat is een hele zware tocht hoor! “Ja, ik ga het proberen, zeg ik nog lachend”. Je moet wel voor 7 uur vanavond binnen zijn he!! “Ja, dat is mijn bedoeling ook, zeg ik”. Echt heel pittig hoor! En ik begrijp later dat het vreemd overkomt als je daar als nieuweling in je eentje je gaat inschrijven. Dat ik met nog 3 mannen zou gaan lopen dat wist zij natuurlijk niet. Toen ik met Wim buiten zat te wachten, zag ik de mannen aankomen en ik was blij. Blij dat ze me niet in de steek hadden gelaten. Zij gingen zich ook inschrijven, maar zij hadden hem al vaker gelopen. Dus in afwachting  keek ik een beetje om me heen en zie ineens iemand aan komen lopen. Ik dacht gelijk, waar ken ik haar van? Ik liep naar haar toe en zei tegen haar, hoi hoi….ken je me nog? Ja, maar waarvan, zei ze. Ik zeg, wij hebben met de Zonnebloem rolstoelen geduwd in de Keukenhof. Oh ja, das waar! Wat leuk dat we elkaar hier treffen!! Het gaat pittig worden vandaag he! Jazeker! We hebben elkaar heel veel succes gewenst en dat konden we wel gebruiken, want het zou die dag 27 graden worden. We gaan het wel zien dacht ik nog.
We gingen vol goede moed van start, Jeroen de meest ervaren lange afstand loper, hij loopt in 23 uur van Nijmegen naar Rotterdam. Jan, hij loopt makkelijk, maar niet meer dan 80 km op 1 dag. Robin, die had misschien wel graag gehad dat ik had gezegd dat ik liever de 40 km zou lopen 🙂 . En dan mijn persoontje die misschien wel door deze 3 op sleeptouw genomen moest worden.
Bij 25 km zat ik er nl al helemaal doorheen. Waar ben ik mee bezig!! Berg op, berg af en dat door de bossen op onverharde paden…..kapot was ik. En door boomstronken, dennenappels en eikeltjes liep ik ook nog eens blaren. En tot overmaat van ramp was er de eerste 25 km ook geen toilet. Ik kon de natuur opzoeken werd door de organisatie gezegd.  Ik voelde me echt niet happy….Ik transpireerde veel, was aan de diarree en vooral moe. Maar als de mannen dan weer met mij meeliepen en af en toe zeiden “vergeet niet van het uitzicht te genieten Yvon!”, dan kreeg ik weer een boost. Maar wat was dit zwaar en vooral met deze temperaturen. Zo liep ik toch maar gewoon verder met in mijn hoofd…dit doe ik nooit meer. Zeker op de Mookerheide met het zonnetje op je bol…..pffff, afzien. Op 50 km hadden we bij de Nijmeegse zweefvliegclub een lange stop. Zo welkom!! Ik ga zitten en neem eigenlijk gelijk mijn mobiel in mijn hand. Wim ik denk dat ik er mee stop….en in de familie-app groep….ik kan niet meer, ben er klaar mee. Tegelijkertijd zeg ik het tegen mijn wandelmaten. Jongens ik denk dat ik stop…. Wordt er gezegd, laten we eerst een biertje bestellen. Oh ja!! En ja hoor… 2 bestellen een La chouffe biertje en Robin en ik een Radler 0 %. En zo deden we nog een rondje. Tussendoor ging ik even naar het toilet en daar passeer ik een man. Zegt ie tegen mij…loop jij nog steeds met die 3 mannen? Ik zeg jazeker! Zegt hij, jij loopt echt zo geweldig goed, mijn complimenten!! Ik bedank hem met een lach en loop weer naar ons tafeltje. En als ik op mijn mobiel kijk en ik lees reacties van mijn gezin van…kom op mam, het is nog maar 10 km!! Je kunt het mam! Kom op kanjer!! Ja toen heb ik me er aan overgegeven. Ik maak het af jongens!! En zo begon ik aan de laatste kilometers. Geen idee wat er met mij was gebeurt, maar ik liep met Jeroen voorop en ik had er een flink tempo in. We namen even de 2 andere op sleeptouw. Ongelofelijk!! Het ging eigenlijk super goed. En zo kwamen we met z’n 4-en 8 min voor 7 binnen, waar Wim me opwachtte. Wat was ik blij!! Ik voelde me geweldig, ook al zou ik het echt nooit meer doen, ha ha. Maar het zat erop! Wat heb ik genoten en zeker ook samen met mijn wandelmaten! Bedankt mannen!!!
Na ons welverdiende biertje zijn we richting Theo en Ilse gegaan. Daar kon ik lekker douchen en gingen we met elkaar bbq-en. Rond half 12 waren we thuis en kon ik mijn bedje in.

De week daarna was het een hele rare week. Dinsdags zat ik met een collega te eten bij de Guyter, donderdag zat ik met 3 vriendinnen te eten bij de Guyter en zaterdag samen met Jasper. Dat was wel iets teveel van het goede. En als klapper op een vuurpijl zaten Wim en ik de vrijdag in Otterlo voor opnames van House Vision. En ook daar zijn we in het restaurant van het park wat wezen eten. Het was wel weer leuk om te doen. Zeker omdat het zo’n maffe regisseur is.Helemaal omdat we het 3 jaar geleden ook hadden gedaan en ze ons nog herinnerden. Het voelt dan ook wel wat makkelijker. Toen we klaar waren en naar huis reden, realiseerden we dat we vergeten waren te vragen wanneer het uitgezonden zou worden. We gaan het zien….

En ja dan blijf ik ook last houden van mijn rug. Dus naar de dokter geweest. Ga maar even bloed prikken. De uitslag was binnen en het bleek dat de waardes van mijn nieren weer was gezakt. Oeps…. Dus zij wilde verder op wat dingen laten prikken om van alles uit te sluiten. Daar krijg ik morgen de uitslag van. Best spannend….

Wat vorige week ook erg leuk was, Ronnie had ons uitgenodigd om te komen eten. Dat was super gezellig!! Zo mooi om te zien dat hij alles op orde heeft. De kanjer!
Ook zijn we met mijn schoonouders en Fenne naar een tentoonstelling van de Fabeltjeskrant geweest in Rotterdam. Daar hebben we ze allemaal zo’n plezier mee gedaan!

Afgelopen weekend kreeg ik wat app-jes dat Wim en ik op tv waren gesignaleerd. Oh wat Leuk!! En dat het zondag herhaalt werd, was duidelijk. Gelijk weer berichtjes, ha ha…Zo leuk!

En ja dat het lekker herfst aan het worden is, dat vind ik heerlijk! Lekker er op uit, de bossen in, al dan niet met zn tweetjes of met Fenne, Ed en Wen. Fijn om die kleine zo te zien banjeren door het bos. Je kunt er niet vroeg genoeg mee beginnen. Laat ze maar lekker wennen aan wandelen, dan kan ze later met oma mee de Nijmeegse 4-daagse lopen 🙂 Want wat is leuker dan genieten dat je kleindochter wekelijks komt. Lekker samen met oma op de fiets naar Intratuin. Een feestje!!

Tot snel weer!!
Liefs,
Yvon.

Hallo allemaal,

Het gaat allemaal wat langer duren met mijn schoonouders. Mijn schoonmoeder wordt niet geopereerd aan haar schouder ivm haar leeftijd. Van de week voor controle terug en er was totaal geen verbetering te zien. Dit betekent dat het nog wel een week of 12 kan duren. Dat betekent ook dat mijn schoonvader nog even in het verzorgingstehuis zal blijven. Heel triest als je na van de week 55 jaar getrouwd te zijn nu noodgedwongen uit elkaar moeten wonen. 🙁 En schoonpa krijgt best vaak bezoek, terwijl mijn schoonmoeder vaak alleen zit. Daar zullen we ook wat vaker langs gaan. Het is te hopen dat er vooral voor hun wat vooruitgang aan zit te komen. Dit is voor niemand leuk.

Afgelopen maand ben ik met mijn schoolvriendin Martina gaan lunchen bij het Ommekantje. We zaten al snel oude verhalen op te rakelen, weet je nog……Zo ontzettend leuk! Wat hadden we veel te bespreken! Voor we het wisten was de lunch voorbij en zaten we aan de thee. Niet veel later vonden we het wel tijd voor een wijntje. Konden we proosten op het oppakken van de vriendschap. Voor we het wisten was het bij vijven, tijd om op te stappen. De tent gaat om 5 uur dicht, ha ha. Dit gaan we zeker snel nog een keertje doen.
De volgende dag weer een uitje. ’s Avonds met mijn collega’s uit eten bij La Cubanita. Heel gezellig met het clubje meiden. Het was duidelijk dat iedereen wel van een wijntje houdt 🙂  En dan de zaterdag na 5 uur samen met Cindy borrelen en eten. Tjonge jonge….wat heb ik het toch rot, ha ha. Heerlijk zulke uitjes en zo gezellig. Zondag kregen we nog bezoek van mede figuranten en zo werd het weekend leuk afgesloten.

Wat ook erg geslaagd was, ik ben met Cindy naar een figuratieklus geweest. Ze wilde wel eens een keertje met me mee. Wat hebben we gelachen!! Het stelde niet veel voor, maar we hebben er zelf een leuke boel van gemaakt. Ook nog ergens een hapje gegeten. Gelukkig was het op zestienhoven en waren we niet laat thuis.

Olga is ook nog een paar nachtjes komen logeren. Olga kwam op een maandag mee-eten, Alleen had ik ondertussen een vergadering en daarna bootcamp. Zo zag ik Olga pas ’s avonds. Maar bere gezellig!! Klepperdeklep, wijntje, laat naar bed..de volgende dag gewandeld, Ronnie zn huis bekeken en geëindigd op het terras van Buytenhout. Heerlijk in het zonnetje genieten van een prachtdag. Qualitytime!  De volgende dag samen naar de markt en bij Delifrance op het terras gaan zitten. Zie in bij een kraampje een leuke broek hangen. Ik ga even kijken en Olga blijft zitten. Kijk ik bij de kraam hebben ze de broek in verschillende kleuren. Ik vraag aan de marktkoopman of ik de broeken even aan mijn zus op het terras mag laten zien. Geen punt zegt ie. Kom ik het terras op en vraag.. “Olga welke kleur?” Ging iedereen op het terras zich ermee bemoeien, ha ha. Het werd er wel makkelijk op, want ze kozen allemaal dezelfde kleur. Daarna voordat Olga weer naar huis zou gaan nog even een broodje op het bankje in de voortuin met het zonnetje erbij. Komt er een kennis op de fiets langsrijden en stopt om mij iets te vragen. Stapt af en loopt naar ons bankje en Olga zegt ineens…Corrie?? Nou hallo Olga!! Een vriendin van vroeger, zo leuk. En zo kwam ze gezellig bij ons zitten. Ons kent ons in Pijnacker…..

Pa en ma waren op 26 sept 55 jr getrouwd en dat wilden we niet zomaar voorbij laten gaan. ’s middags moest Wim met zijn ouders in het ziekenhuis zijn en hij zou mij laten weten wanneer hij daar klaar was. Dan zou ik met voor ieder een bloemetje (omdat ze apart wonen) naar de Soete Suykerbol gaan. Zo gezegd zo gedaan en zo zat ik heerlijk aan het eind van de middag op het terras met een wijntje op mijn schoonouders te wachten. En daar kwamen ze hoor…..ik lang zullen ze leven zingen en ze gefeliciteerd. Nog met elkaar wat gedronken terwijl tussendoor Ronnie en Jasper kwamen feliciteren. Ze aten daar samen en Ar en An hebben ze weer opgehaald om ze naar huis te brengen. Volgens mij een geslaagde verrassing.

De volgende dag kwam Victor logeren. (de familie is nog nooit zo vaak langs geweest, ha ha) Hij had een BHV cursus te geven in Berkel. Gezellig Vic! Hij stelde voor om samen naar de Guyter te gaan en ja dan wil ik hem best een plezier doen 🙂 Wat was het super gezellig zo op een donderdagavond. Wat mij betreft komt ie vaker !!
En alsof het nog niet genoeg was…de zaterdag daarop moest ik werken en even voor sluit komt Marco van de Guyter binnen (Marco bij Lara????) Hij vertelde dat ie om half zes zou optreden op het Raadhuisplein met de Guyterband. Oh leuk!! Misschien kom ik na afsluiten wel even die kant. Daarna gelijk Cindy een app gestuurd en voor ik het wist stond ik er. Maar ja, dan vallen wijntjes best zwaar. Te weinig gegeten in de winkel. Dus zei ik om zeven uur tegen Cin, ik moet echt even iets eten. Hapje in de Guyter doen? Goed idee! Er was gelukkig nog een tafeltje in alle drukte. Altijd leuk al die bekende. Dus toen Cindy naar de wc ging, stapte ik naar een andere tafel. Even kletsen en later weer terug, waar ons eten inmiddels klaar stond. Loop ik langs, vat het servetje vlam waar de patat in zit. Oeps…en ik probeer het met mijn hand uit te slaan. Wat lacherig zet Cindy haar bord erop. Komt de bediening eraan, dames ga maar zitten, ik neem het mee. Nou dat ging als een lopend vuurtje :), elke keer kwam er iemand langs om te zien hoe het ging en met wat opmerkingen erbij. Ja dat konden we verwachten. Wat een onverwachte leuke avond.

En dan zijn Wim en ik de zondag erop vroeg opgestaan om op de Veluwe te gaan lopen. Het was een prachtdag!! We hebben een tocht van 35 km gelopen. We begonnen in Elspeet waar we de auto bij ons hotel hadden geparkeerd. Vandaar liepen we naar Wissel. Een prachttocht door de bossen. Op een gegeven moment zien we heel veel afdrukken van pootjes, En ineens ziet Wim in zijn ooghoek iets bewegen. Komen er 2 edelherten naar ons toe rennen en toen ze ons in de gaten hadden maakten ze een haakse bocht en sprongen over het pad voor ons. Wat een geweld en wat een sprongen! Zeker 3 meter. We stonden als genageld…..wat was dit imposant!!! Fantastisch! Zo groot had ik ze nog nooit gezien. Onderweg ergens koffie met gebak genuttigd en we konden weer door. Eenmaal in Wissel via een andere route terug naar Elspeet. In Vierhouten hebben we nog een kop soep gegeten. Lekker om dan op je hotelkamer te kunnen douchen en zo naar beneden af te zakken voor een wijntje met aansluitend een diner. Onze koffie dronken we op de luxe stoelen. Daar zat al een stel waar we al snel mee zaten te kletsen. Even heel gezellig! Voldaan gingen we naar boven. De volgende dag was Wim jarig en hadden we nog een dag in de omgeving. Alleen het weer was omgeslagen. Het regende de hele tijd. Nog naar Elburg gereden, maar dat doen we met mooi weer nog wel een keertje over. Nog bij Olga langs om een TV (voor Jasper) op te halen en daarna richting huis. Nog langs mijn schoonvader met een gebakje en daarna thuis een hapje eten om vervolgens op de randstadrail te stappen. Ik had Wim een avondje circustheater gegeven. Dat was echt zo’n geweldige avond!!

Zo en dan heb ik ook echt tussendoor wel gewerkt hoor…En ook nog met heel veel plezier. Nu Dirk van der Broek naast ons zit is het ook wat drukker geworden. Wordt het nog leuker!! Afgelopen zaterdag was ik vrij en ben ik de dag begonnen met bootcamp. ’s Middags naar Avanti om Ronnie te zien korfballen. Mijn schoonmoeder wilde graag mee en Edwin heeft haar er naartoe gebracht en ook weer opgehaald. Wij heerlijk in het zonnetje van Ronnie zn team genoten. En met gemak winnen ze. Ron heeft er 2 gemaakt. Ach en als ik dan zo opzij naar mijn schoonmoeder kijk, is het mooi om te zien dat ze zo zit te genieten. Even het huis uit.
’s Avonds met het hele gezin zitten gourmetten bij ons. Dit was ook zo gezellig en fijn. Die kleine meid doet ook lekker mee en om een uur of acht is het klaar en wil ze naar bed. En dan hoor je haar ook niet meer. Wij hebben nog tot elf uur aan tafel gezeten en door het off line spel zijn er ook heel wat mooie gesprekken ontstaan. Zo blij met mijn gezin xx!

Liefs,
Yvon
Ps. Nadat Jasper was gestopt met zijn studie, was het even zoeken. Nu heeft hij een contract aangeboden voor 32 uur bij Beter Horen voor 3 maanden. Daarna kunnen ze zeggen of hij geschikt is voor de opleiding van Audicien. Blij en Trots!

Lieve allemaal,

Ja het blijft zomeren, er komt geen eind aan. Het is een groot feest!
Zoals ik vorige keer schreef kwam de dag na de Nijmeegse 4-daagse Fenne voor een week bij ons logeren. Wat was dat ontzettend gezellig. Het enige was, het was zo ontzettend warm, dat de geplande uitjes anders uitpakte. We hebben meer in het badje in de tuin gezeten. Dat vond ze heerlijk en wij eigenlijk ook wel 🙂 ”s Avonds ging mevrouw zonder probleem naar bed en ”s morgens tussen 9 uur en 9.30 uur ging ik maar eens bij haar kijken. Wat is het fijne dat ze zo thuis is bij ons. Wel zag ik donderdagochtend een gezicht (althans dat vul ik in) zo van…weer oma die mij uit bed haalt. Maar ze bleef gezellig! En natuurlijk was ze blij toen Ed en Wen haar zaterdagmiddag weer kwamen halen.

Na ook nog gewerkt te hebben (ha ha), mochten we ook nog op vakantie. We zijn samen met Ronnie 2 weken naar Madeira geweest. Een actieve wandelvakantie met af en toe luieren aan een heerlijk zwembad met zuiver bronwater. Een pracht van een eiland is het en we hebben alle kanten gezien. Heerlijk toeren met een autootje. Ook leuk voor Ron, want die kon ook rijden.
Na een heftige wandeling van 6 uur in de bergen naar de top en terug (waarna we alle drie flink stuk zaten) hebben we gegeten bij ons plaatselijke restaurantje. Wat een gezellige lui!! En vooral de zelfgemaakte poncha bij de koffie smaakte naar meer. Die hebben we dan ook rijkelijk gedronken en ook aardig wat van mee naar huis genomen.
Wat hebben we genoten van het eiland met z’n prachtige bloemen, die ongetwijfeld in het voorjaar nog mooier zijn. Ronnie heeft genoten en dat was ook onze bedoeling. Dat kon hij wel even gebruiken. En voor ons gold hetzelfde. Ik kan niet wachten om te beginnen met een fotoboek. Thuisgekomen hadden we nog 2 vrije dagen en ook deze dagen kwam Fenne bij ons slapen. Even was ik bang dat ze anders zou reageren. Ze was nl met Wendy haar verjaardag ietwat afstandelijk. Alsof ze zoiets had van, niet te dichtbij anders moet ik weer mee, ha ha. Maar integendeel. Ze vond het prima, het was als vanouds. Zwaaien naar mama en gezellig boekjes lezen met opa en oma. En wat zo leuk was…ze zei voor het eerst oma. Heerlijk om te horen!!

Het weekend erna hadden we alweer een feestje in het plaatsje Zeeland. De jachtmaat van Wim  was 25 jaar getrouwd. En omdat het een   aardig eindje uit de buurt was, zouden we er blijven slapen. Dus ik vanuit mijn werk snel op de fiets naar huis. Op de rotonde zie ik dat er iemand naar mij zwaaide en ik zwaai terug, niet wetende naar wie ik eigenlijk zwaai. Na zo’n dag werken ben ik het zat en ik wilde snel een douche gaan pakken. Op de Meidoornlaan komt de auto naast mij rijden en zwaait weer. Ik kijk en denk, nee joh… De auto wordt aan de kant gezet en Martina mijn “oude” schoolvriendin stapt uit. We omhelzen elkaar en voor ik het weet sta ik een half uur te kletsen. Na een tijdje zeg ik, zullen we binnenkort lunchen? Ik moet nu echt naar huis. Snel telefoonnummers uitwisselen en we spraken af om te appen voor een datum. Wat ontzettend leuk!!
Douchen zat er niet meer in, snel even wat eten en hup naar het feest. Dat was zo ontzettend gezellig! En door een DJ die lekkere gouwe ouwe draaide, stonden we bijna de hele avond op de dansvloerOm half 4 gingen we, na aardig wat wijntjes, naar bed. Maar om half 8 ging de wekker al. We moesten eruit omdat we een figuratieklus hadden voor de VVV Zeeland. We waren er op tijd en omdat het om fietsen door mooi Zeeland ging, konden we al trappend wakker worden. Wat was het ontzettend leuk om te doen. Een filmpje en een fotoshoot. Hoe bizar dat het elke keer weer een klus is met fietsen. Lachen hoor!

En dan nog afgelopen weekend. Vic en As kwamen vrijdagavond al naar ons toe. Zaterdag hadden we ons met z’n 4-en opgegeven voor een wijnproeverij. Om half 10 verzamelen en met de sponsorbus en nog 30 andere wijnliefhebbers richting Arnhem, waar we een oude wijnkelder (175 jaar) bezochten. Wat geweldig om daar rond te lopen en daarbij de ins en outs te horen van de wijnkenner die ons rondleidde. Na dit alles werden er ook nog wat flessen opengetrokken. En proeven maar! Het viel wel op dat de “spuug”emmertjes  leeg bleven. Daarna een lunch in de bus en door naar Groesbeek waar we rondgeleid werden op een wijngaard. Wat fantastisch om te zien dat Nederland ook thuis aan het raken is in wijn maken. En ook dat wilden we even proeven. Oh oh…..we werden al wat joliger. Om half 4 was het afgelopen en gingen we de bus weer in op weg naar huis. In de bus werden er ook nog heel wat glazen geschonken en de muziek werd steeds harder gezet. Al dansend op het middenpad was te zien dat het feestje een feit was. Thuisgekomen hadden we besloten dat we een hapje zouden eten bij de Guyter. Alleen daar zat het helemaal vol. Helaas geen plek. Dan maar naar Tout le Monde. Daar binnenkomend zaten er al heel wat uit de bus en er kwamen er nog meer. Zo waren we er ineens met een man of 20. En de wijn bleef maar komen. Uiteindelijk aten we met z’n allen. Wat een mooie afsluiting van een geweldige dag. Vic en As sliepen nog 1 nachtje bij ons en die gingen zondagmorgen weer op huis aan.
Wij hebben alles opgeruimd en zijn koffie gaan drinken bij mijn schoonouders. Want wat ik nog niet heb verteld…..zaterdagochtend voordat we weggingen ging de telefoon. Mijn schoonmoeder…ze was gevallen en had pijn. Wim ging er gelijk naartoe. Ik belde naar schoonzus An en die zouden gelijk in de auto springen, zodat wij toch naar de proeverij konden. Later hoorden we dat ze haar arm heeft gebroken en van de week geopereerd moet worden. Wat ontzettend vervelend voor haar. En zo gingen we naar hun toe om het een en ander door te nemen.

En zo stappen we morgen een nieuwe week in.
Geniet van al het moois met een zonnetje erbij.

Liefs,
Yvon.
Ps. Het lijkt wel nu Vic verhuist is naar Apeldoorn we nog meer uitstapjes maken samen. Altijd gezellig met mijn lieve broer.

Lieve vrienden,

De Nijmeegse Vierdaagse is niet meer weg te denken voor mij. Het hoort bij mij, zit in mij en past bij mij. En dan gaat het niet alleen om te lopen, maar vooral ook om de gezelligheid. Alle lieve vrienden die ik de afgelopen jaren heb gemaakt tijdens de 4 daagse. Zo warm en fantastisch om iedereen na een jaar weer te zien.
En ja als het dan even anders loopt en het de vraag is of je wel kan starten, dan is dat best moeilijk. Maar je gezondheid is toch het belangrijkste. Het feit dat je er al bij kan zijn is al zo mooi. Dus toen we de zaterdag ervoor richting Nijmegen reden, was nog niets zeker. Het was tenslotte nog geen dinsdag (startdag). Eerst heerlijk bijkomen bij onze lieve vrienden Theo en Ilse. Gezellig bbq-en en relaxen. Zondag niet anders en pas laat in de middag zijn we de stad in gegaan samen met nog een stel. Daar een hapje gegeten met elkaar en hadden Theo en Ilse nog een verrassing voor ons. Een concert van Jacqueline Govaert in de Stevenskerk. Wat heeft ze toch een prachtige stem, heel bijzonder zo in zo’n grote kerk. Daarna een feestje bouwen in de stad. De sfeer begon er al goed in te komen. Maandag wat kleine boodschapjes gedaan en ’s middags hebben we ons startbewijs gehaald. En toen had ik zoiets….yes ik ga lopen!! Een klein feestje gehad op de wedren zodat we toch uitgerust aan de eerste dag konden beginnen.
Dinsdagochtend ging om half 4 de wekker. Klaarmaken om met de fiets naar de start te gaan. Ik was gewoon een beetje zenuwachtig. Zou het lukken? Hoe houdt mijn arm zich? Raak ik niet te vermoeid? We zouden het gaan zien. We kwamen aan in Elst en dan ben je op de helft. Daar stond familie langs de kant om ons te supporteren. Even een bak koffie met elkaar. Heel gezellig! En daar kwam ik echt van bij. Ik transpireerde verschrikkelijk. Alsof de narcose uit mijn lijf moest. Ik had het zwaar…..maar iedereen om ons heen had het zwaar, omdat het benauwd was en ja de eerste dag is qua wegen zo smal, je kunt je eigen tempo niet lopen. Dat is slopend!! Eenmaal binnen was ik blij. Maar tegelijkertijd dacht ik, als het 4 dagen zo gaat, dan wordt dat een uitputtingsslag. We gaan kijken hoe ik herstel en dan kunnen we altijd nog beslissen wat wijs is. Maar als je dan met je bezorgde wandelvrienden een biertje drinkt en door Theo en Ilse verzorgd wordt met soep, fruit en een koud voeten bad, dan knap je al snel weer op. Op tijd je bedje in en op naar dag 2.
Woensdagochtend ging de wekker al om half 3. We hadden een vroege start. Fijn met dat warme weer. Wim en ik hebben altijd zoiets van, zo snel mogelijk binnen zijn, iig voor de hele erge warmte. Maar ja, of dat nu ook ging lukken?? We liepen op deze roze woensdag al snel voorin. Het tempo was goed en we hadden ook lekker de ruimte. Op een gegeven moment word een kruispunt afgezet om het verkeer door te laten. We zien aan de overkant Harm Edens staan die aan het draaien is voor TV Gelderland. Toen we eenmaal weer door mochten, riep hij naar ons….”Komen jullie eens hier!” Jullie zien er mooi roze uit! Wat betekent het voor jullie, roze woensdag? Dan sta je even met je mond vol tanden, doet een verhaaltje (waar je achteraf spijt van hebt) en gaat weer door. Dat je veel beter iets had kunnen zeggen van..iedereen mag zijn die hij of zij wil zijn…we leven in een vrij land. En door het dragen van het roze shirt, wil ik dit met iedereen delen. Maar het kwam er iets anders uit, ha ha…..het had iets meer van een Rotterdamse Anita 🙂 Ach wat maakt het uit, het was gewoon leuk! Wij weer verder en op de een of andere manier kregen we de smaak weer te pakken. We liepen hard en niet zo weinig ook. We waren om kwart voor 12 binnen!! We konden nog niet eens afmelden, want ze gaan pas om 12 uur open. Wat bizar! En nu hadden we de hele middag om uit te rusten.
Donderdagochtend mochten we pas weer om 6 uur starten. Het was warm, zwaar, druk…..onderweg kwam ik een oud collegaatje tegen met haar man en daar hebben we een stuk mee op gelopen. Ook kwam er een man uit het publiek naast mij lopen dat ie trots op mij was. Hij had een zere knie en hoopte ooit weer een keer mee te doen. Hij vertelde dat hij genoot van alle verhalen van de lopers. Of ik nog een verhaal had. Ik vertelde hem van mijn zwelling in mijn oksel, de operatie, dat het gelukkig goed was en nu de 4 daagse. Wat mooi!! zei hij. Ik ga je niet omhelzen, maar ik ga je heel veel succes wensen. En wat ben ik blij voor je! Mooi is dat, iemand die je helemaal niet kent en die je een boost geeft. Dat is de 4 daagse! Door over de 7 heuvelen, die goed te doen waren. Hetgene wat zwaar was, dat waren de laatste kilometers. Pfff…komt er nog een eind aan. Uiteindelijk wel en konden we weer verhalen delen op de wedren. Het feestje ’s middags was grandioos! Morgen is tenslotte de laatste dag en dat vier je dan al. Wat zo leuk was, Vic en As stonden op een gegeven moment naast ons. Kwamen even een biertje mee drinken. Zo lief! Nu ze naar Apeldoorn verhuist zijn, is het maar een half uurtje rijden. Dat is goed te doen. ’s Avonds het traditionele etentje met Theo en Ilse en dan op naar de laatste dag.
Vrijdag weer een vroege start en dat is zo prettig. We gaan knallen!!! Maar, we gaan ook wat vaker rusten! Dat is gelukt! Normaal dans en spring ik als ik muziek hoor, nu koste dat teveel energie. Ik had het hard genoeg nodig. Bij de eerste stop hebben we samen met een stel uit Nootdorp koffie met gebak genomen. Ik had er ook naar het toilet willen gaan, maar er stond een te grote rij. Dan maar onderweg nog ergens. Dus toen we langs een brandweerkazerne kwamen, waar geen rij stond, besloot ik voor een plaspauze te gaan. Bij de dames duurde het toch wel lang (1 wc), dus besloten een andere dame en ik naar het herentoilet te gaan. Daar stond niemand te wachten. Het bleek al snel dat achter 1 deur alleen een urinoir stond. Beetje jammer. Maar het duurde en het duurde…..sjonge jonge. Ik weer terug naar de dames, maar daar stond inmiddels een rij. Ik weer terug en de dame die er nog stond zei dat ze geklopt had en er wel iemand op bleek te zitten. Nou dan wacht ik nog even. Niet veel later gaat de deur open, komt er een hele gezette man af en die zegt “Als je het aandurft, ga je gang” En hij nam een lucht mee!! Vreselijk…. De dame ging er toch op zitten, maar ik was er klaar mee. Ineens hoefde ik niet meer zo nodig. Dan maar weer naar de volgende wc. En dat was bij een jachtmaat van Wim die een riante woning aan het parcours had. Zo n mooi toilet! Het wachten waard! al doorlopend hoor ik ineens onderweg….Yvon! Ik kijk naar het publiek en zie ineens Robert, een wandelvriend van andere jaren. Hij deed dit jaar niet mee, volgend jaar was ie er weer bij. Maar wat ontzettend leuk om hem te horen en zien. Cuijk was zoals gewoonlijk weer 1 groot feest en daarna stoppen we altijd bij restaurant “de Dolfijn”. Een heerlijk plekje aan het water. De laatste stop voor de Via Gladiola. Daar stonden Theo en Ilse met een welverdiende Radler. Zo lekker!! Nu nog de laatste kilometers en wat zijn die lang…….Terwijl we echt nog wel de ruimte hadden. Fotograaf Barend stond op de laatste kilometer. En terwijl hij een foto wilde nemen werd er geroepen vanuit het publiek. Stond daar ineens zus Olga. Wat ontzettend lief! Even wat traantjes gelaten. Blij liepen we naar de Finish. Het was weer gelukt!! Maar deze keer is de prestatie net wat groter. Dus flink gefeest op de wedren, tot op het podium bij Wipneus en Pim.

Wat was het weer een geweldige week! Daar kan ik voorlopig weer even op teren.
Vrijdagavond waren we al weer naar huis gegaan, want Fenne werd zaterdagochtend gebracht voor een week. Ed en Wen gaan als leiding mee op kamp. kwam Fenne binnen met haar koffertje en Ed en Wen met 2 bossen gladiolen. Even later kwam Ron binnen met een taart. Zo fijn en gezellig met elkaar. En weer kwamen die tranen. De vermoeidheid kwam eruit. ”s Middags nog de huldiging in het dorp met aansluitend een borrel. Nu alleen de vlag met de schoenen nog binnenhalen en kunnen we zeggen…..gelukkig hebben we de foto”s nog.

Tot gauw allemaal!
Dikke kus,
Yvon.

Lieve allemaal,

Een hele ervaring, maar deze stond niet op mijn bucket-list.
Vorige week woensdag ben ik geopereerd. Nee……niet aan mijn voet. Ik ontdekte dit toen ik met Ronnie op Vlieland was, dus eind mei.
Daar stond ik, na een heerlijke douche, voor de spiegel mijn haar te föhnen. Dat is thuis niet anders, maar daar heb ik mijn badjas aan. Hier zag ik ineens een flinke zwelling in mijn oksel. Ik schrok ervan. Maar wat zo gek was, het deed geen pijn. Thuisgekomen heb ik de volgende dag een afspraak met de huisarts. Die voelde eraan en vroeg zich af wat dat in hemelsnaam was. Hoe lang zit dat er al? Ik kon het haar niet vertellen. Ongeveer een half jaar geleden heb ik Wim wel eens gevraagd, vind jij het niet dik onder mijn rechter oksel? Hij gaf aan dat ik erg gespierd was, zeker omdat ik rechts was. En ja ik heb al langer last van een zeurarm tijdens het lopen, maar dat ging altijd weer over. Sommige dingen horen gewoon bij je, toch? De huisarts stuurde me direct door voor een echo. In diezelfde week kon ik terecht. De radioloog gaat kijken en praat in zichzelf, wat is dit joh!!! Hoe lang heeft u dit al? En met puntje tekent ie het af…8 bij 8 cm. Blijft u even liggen, ik ga bellen. De spanning zat er toen aardig in kan ik je zeggen. Zo blij dat Wim naast me zat! Even later komt ie terug en stuurde me gelijk naar Chirurgie. Daar kon ik diezelfde middag nog terecht. Hij kon niet zeggen wat hij ervan dacht. het kon van alles zijn. Een vochtophoping, vetbult, een ingekapseld gezwel enz…Er zou een MRI gemaakt moeten worden. Dat kan niet 1 2 3, die afspraak stond 2 weken later. Wat zo fijn is dat je zo gesteund wordt door lieve mensen om je heen. s Middags kwam Petra langs en s avonds stonden Theo en Ilse op de stoep. Die heb je nodig, dat is nu eenmaal zo. Ook al wil je alles positief benaderen, waarom zou het mij niet kunnen overkomen? Dus na fijne gesprekken kon ik “gewoon” doorgaan en de leuke dingen blijven doen. Dus hebben Wim en ik nog 3 tochten gelopen, zijn we met Paul en Carolien naar een Green Egg festival geweest, met Cindy borrelen, ben ik met Mark uit eten geweest in mooi Dordrecht, naar Night at the Park  geweest en zaten Wim en ik heel onverwachts bij de live uitzending van “de Nacht va de Vluchteling”. Een mooi programma met 50 man publiek, waaronder wij, waarin Johnny de Mol een verslag deed en waar Trijntje Oosterhuis, van Dik Hout en Wulf optraden nog geen 1,5 meter afstand. Zo mooi! Volgend jaar willen we zelf gaan meelopen. Ik was blij dat ik zo van alles kon genieten en niet in een hoekje ging zitten kniezen. Zolang je nog niets weet…..
Na de 50 min durende MRI, ook weer zo n ervaring, ging ik een week later voor de uitslag naar dr Smid, de Chirurg. Wat een lieve en knappe man en ook een charmeur. Ik zou zeggen dat je 36 was….Ja ja tuurlijk, maar altijd leuk om te horen. Wat een fijne man. We kunnen niet zien was het is. We gaan een punctie doen. Dus daar weer een afspraak voor.  Dat was een vreselijke man. Sowiso ook pittig omdat je hier alleen naar binnen gaat. 6 man om je heen (ook in opleiding) en een arts die Uh…kijk even in mijn dossier dacht ik. In mijn rechteroksel. Jeetje joh…hoe lang zit dat er al? En wie heeft dit aangevraagd? Vraag mij niets, ik ben de patiënt zeg ik nog. Heel snibbig en geïrriteerd begon hij de MRI te bekijken. Een punctie dat kan helemaal niet, dat zal wel een biopsie worden. Ga die arts eens bellen! Maar goed die was er niet en dus besloot hij een biopsie te nemen. Je wordt verdoofd en ach het valt allemaal mee. En weg mag je weer. Een week later weer bij dr Smid en die zegt dat er bij de biopsie  te weinig weefsel gehaald kon worden. Het zit te diep. Dus ga ik zelf doormiddel van een operatie weefsel weghalen en als het kan haal ik meer weg. Mocht het niet goed zijn, dan zal er eerst bestraald moeten worden voordat ze de rest verwijderen. pfff….wat een gedoe allemaal. Maar hij wilde het snel, het liefst voor zijn vakantie en hield ook rekening met onze vakantie en Nijmeegse. Hij ging bellen en wilde me er tussen zetten op 4 juli. Door de telefoon gaf hij aan dat er maar geschoven moest worden, dit ding moest er 4 juli uit. Zo fijn zo n arts! Daarna ging het snel. Met Fenne op donderdag (opa dag) naar de anesthesist en bloed prikken in Voorburg. Het weekend erna was ik jarig  en zijn Wim en ik naar Arnhem gereden voor een fotoshoot die ik had gekregen van een fotograaf die we tijdens de Nijmeegse altijd zien.

Met gebak kwamen we bij hem binnen en laat hij nu op Facebook gezien hebben dat ik jarig was en had ook een klein gebakje gehaald. Zo lief! Na een leuke en gezellige shoot zijn we naar Nijmegen gereden en hebben we bij de lunchroom, waar Ilse d r dochter werkt, een broodje gegeten Zo gezellig om haar even te zien. Na wat inkopen voor de Nijmeegse zijn we richting Apeldoorn gegaan en hebben Vic en As verrast met een bezoek. s Avonds werd de bbq nog aangestoken en gingen we veel later terug dan we gedacht hadden. Wat een heerlijke dag!

En ja toen de operatie. Ik had wonderlijk wel goed geslapen. De zenuwen kwamen eigenlijk pas in het ziekenhuis. Zo fijn dat ik er al om 7 uur moest zijn. Al met al werd ik om half 10 opgehaald. Die doet dit en die doet dat, ik laat het allemaal maar over me heen komen. Wel maf dat ik door mijn zenuwen dat juist heel lollig ga doen. Ach ja, iedereen doet het op zn eigen manier. Voor de operatiekamer word je klaar gemaakt voor en komen er wat vragen. Bent u allergisch? Ja, ik reageer op chemische luchtjes. Ontstekinkjes in mijn lichaam, rode punt van herkenning dat er iets niet thuishoort in mijn lichaam. “Oh…ook voor latex?” Uh, ja ballonnen hebben ook zo n effect op mij, maar alleen maar lastig en niet heel heftig. “Dus geen dichtgeknepen keel?” Nee, dat niet. “Dan gaan we geen risico lopen, de operatiekamer moet latexvrij!”. Op zich vond ik dat wel rigoureus, maar ook begrijpelijk. Even voor 10 uur kwam ik de ok op. De anesthesist zegt, straks als u wakker wordt dan ziet u mij….Oh nee he, zeg ik tegen de operatieassistente, kan dat niet anders? Nou zegt hij, wilt u liever een zware neger met een zwoele stem? Ha ha…nou als dat zou kunnen. Nog even mijn arts gezien en hij dolde nog met de verkeerde arm en kort daarna ging ik in droomland. En dan word je wakker met de vraag waarover ik heb gedroomd. Over Zakynthos! Oh zegt de verpleegster, daar ben ik ook geweest. Even terugkomend over uw allergie….goed dat u het gezegd heeft, want u bloede bij uw neus en mond. Oh echt? Duidelijk een heftige reactie. Blij dat ik het had doorgegeven! Terug op zaal, zo rond half 1, voelde ik me eigenlijk best wel goed. Misschien mag ik vanmiddag wel naar huis dacht ik (heel blond). Ik lag bij 3 mannen op zaal, heel gezellig. Leuke gesprekken. Maar na een uur werd ik van zaal gehaald. De man naast mij had het ziekenhuis virus. En omdat ik er nog geen nacht had gelegen, haalde ze mij uit voorzorg weg. Daar was ik wel blij mee. En ik kwam bij 2 dames 2 liggen. Een Turkse dame, die lag te snurken en een vrouw die aan schildklierkanker was geopereerd. Op zich wel een prima kamer. Om half 3 kwam Wim en merkte ik aan mezelf dat ik gammel werd. Af en toe viel ik in slaap. Om half 5 kwam dr Smid langs en vroeg hoe het ging. Eigenlijk wel prima. Een beetje gammel. Goed dat je dus nog een nachtje blijft. Oh oke… was natuurlijk ook beter. Hij vertelde me dat ie de hele bult had weggehaald, maar wel op kweek gezet.Wat was dat een goed bericht!! Het lag achter een spier, zenuwbanen en bloedbanen. Een flinke ingreep zei hij. Na een kort gesprek vroeg ik of ik met hem op de foto mocht. Omdat ik mijn vriendinnen jaloers wilde maken dat ik zo n knappe dokter had. Hij moest lachen. Waar wil je me hebben? Wat een gezellige arts!!  Wim besloot te blijven eten in het ziekenhuis en voor achten ging ie naar huis. Ik deed mijn ogen dicht om weg te dutten net als de andere dames, wordt er een vrouw binnengereden met bij haar, haar man en dochter. Goedenavond! Ze merkte al gauw dat wij wilden slapen en gingen fluisteren. Maar nu heb je fluisteren en fluisteren. Toen de Turkse dame weer begon te snurken, “fluisterde” zij….Tering zeg….. Godallemachtig…… Jezus Christus, zo blijf ik hier geen minuut langer. Als ik kon plassen dan mocht ik naar huis. En ik kan niet op commando plassen. Maar ik ga straks echt zitten. Ik moet en zal plassen!! En getver wat zweet ik….waar lig ik op joh!….kijk jij eens….gatver ik zweet zelfs tussen mijn benen……vreselijk…en dat ging zo nog even door. Tot ze besloot naar de wc te gaan. Zegt ie vader tegen zn dochter, Wat kan die ouwe zeiken hè! Ik dacht alleen maar, dat kan je beter tegen haar zelf zeggen. Na een kwartier kwam ze eraf….ik heb gepist, ik ga naar huis!! En binnen een mum van tijd waren ze weer verdwenen. Ik kijk naar de dame schuin tegenover mij en slaak een diepe zucht. Ze zei, ik heb net mijn man ge-apped….ze heeft geplast!!….We moesten er toen wel om lachen. Tjonge wat een negatieve energie. Maar waar ik op hoopte een beetje te kunnen slapen ging helaas niet. De Turkse dame werd erg ziek en kreeg hoge koorts. Braken, Catheter en andere toeters en bellen. Maar ik vond het zo zielig voor haar, erger dan dat ik niet kon slapen. De volgende ochtend kwam Smid nog even langs en stuurde me naar huis. En zo kwam Wim met Fenne  mij ophalen. Ze loopt de kamer op, ziet mij, begint te rennen en als Wim haar bij mij op schoot zet pakt ze me als een aapje vast en laat mij niet meer los. Zo schattig!! Op naar huis!! Nou daar ben ik zo verwend met bloemen, kaarten, lekkers en berichtjes. Ontzettend lief allemaal! Gisteren alweer voor de uitslag terug geweest bij dr Smid (afspraak had ie zelf gemaakt). Ben je er nu alweer? Ik heb de uitslag nog niet. En ja, je hechtingen kunnen er nog niet uit. Oh wat kom ik hier dan doen? Nou gewoon voor de gezelligheid. De komiek! Hij vertelde dat ie naast de ribben tot aan het schouderblad is geweest. Ik haalde er een handvol uit. Dat heeft er waarschijnlijk al jaren gezeten. Ik kan het nog niet geloven. Woensdagmiddag bel ik je en donderdag laat je de hechtingen eruit halen. Oke! Heel hartelijk bedankt voor de goede zorg tot zover en weg waren we.

En ja nu is het nog wachten op de uitslag. Naar mijn gevoel komt er niets raars uit. Alle vertrouwen in.
Ik ben me voorzichtig aan het klaarmaken voor Nijmegen. Vanaf morgen ga ik halve dagen werken, althans ik ga het proberen. We gaan het zien.
Tot zover mijn belevenis.

Liefs,
Yvon
Ps. krijg ik net een app met een foto doorgestuurd. Wim en ik staan op een verpakking. Wat leuk!! Is een jaar of 2 geleden. Nooit meer iets van gehoord.
PS 2 DONDERDAG EEN TELEFOONTJE VAN MIJN ARTS GEKREGEN MET HET MOOIE BERICHT DAT ER NIETS RAARS IS GEVONDEN. WAT BEN IK DANKBAAR EN BLIJ!!!!!!!!! NU 3 DUBBEL GAAN GENIETEN.

Lieve allemaal,

Ook zo aan het genieten van, wat mij betreft, het mooiste jaargetijde van het jaar. Geweldig zoals alles weer groeit en bloeit. Het kost niets en het geeft je een brok energie. Maar vooral ook dat zonnetje dat schijnt en dus daardoor gezellig met elkaar buiten kunnen eten. Heerlijk!!!
Dus ga ik  lekker eropuit. Pas nog met mijn lieve vriend Hans gaan wandelen bij Vlietzicht. Nou ja wandelen….na een half uur stond het zweet op onze rug, het was echt te warm. Dus rechtsomkeer naar het terras en daar de dag verder doorgebracht. Als afgestudeerd life-coach geeft hij mij zo n mooie kijk op het leven. We kunnen over alles praten, niets is te gek. Hij laat mij inzien wat nu eigenlijk belangrijk is in het leven. En tuurlijk weet ik voor mijzelf dat dat mijn gezin is, maar er zijn zoveel dagelijkse dingen waar we het over hebben. Hoe pak je het aan. Ik ben hem echt dankbaar voor de mooie gesprekken. Ik kan er echt wat mee.

Maar ik heb meer lieve om mij heen. Vrienden die van ver langskomen omdat je in een onzekere periode zit. Een vriendin die na een berichtje in de achtertuin staat. Lieve vrienden waarmee je naar het Theater of kroeg gaat en het eigenlijk altijd gezellig is. Vriendinnen waarmee lachen en huilen eigenlijk heel normaal is tijdens een etentje. Een een belletje van een hele lieve vriend en schatten van klanten die betrokken zijn en geïnteresseerd zijn in je. En ook hele fijne collega’s, zo fijn allemaal!
En tuurlijk ben ik weleens gekwetst, meer dan eens zelfs. En dat doet pijn. Ik heb nu dan ook met mezelf afgesproken, ik laat dat niet meer gebeuren. Ik kies voor mezelf en voor de mensen die me na staan.

Maar nu ben ik eigenlijk de belangrijkste nog vergeten. Mijn schat, mijn steun en toeverlaat, mijn alles, mijn lieve vent!!
En tuurlijk hebben we wel eens woorden, heeft hij andere ideeën, trekt ie wel eens iets aan dat ik denk…”Hoezo die combinatie”. Maar ja, dat is Wim, zo is hij en misschien hou ik daarom zo verschrikkelijk veel van hem. Hij is altijd zichzelf en hoe mooi is dat!
En het fijne is, de jongens hebben veel van hem. Wat een lieverds! En dan heb ik er ook nog een lieve schoondochter en kleindochter. Wat wil ik nog meer! Niks eigenlijk!!

Wat heb ik afgelopen maand leuke dingen gedaan.
Koningsdag was superleuk!! Ik mocht Maxima spelen op een festival in het Kralingse bos. Samen met een andere figurant Eric heb ik een hele leuke dag gehad met zwaaien, zwaaien en nog eens zwaaien, ha ha ha.
Toen ik door Eric naar huis werd gereden, hebben we nog samen gegeten bij een overvolle Pizzaria in Pijnacker. Daar kregen we van teamspelers waar Wim lijnrechter is, nog een karaf wijn aangeboden. Een leuke afsluiting van een bijzondere dag.

Ook ben ik meegevraagd door de Zonnebloem om een gast in rolstoel te duwen in de Keukenhof. In de bus met vrijwilligers was het gelijk al gezellig. Ik zat naast een “oude” schoolvriendin, die ik al een tijdje niet gezien had. Heel gezellig. Bij de Keukenhof werd duidelijk wie je ging duwen en ik had een leuke oude dame. Als er iemand in de weg liep (en dat is al gauw in een druk Keukenhof) maakte ze een geluid waar iedereen van opzij ging. Heel komisch. We waren met een groepje op pad gegaan en hadden veel lol. We kregen nog een ijsje van onze gast als bedankje. Wat een stralende dag was het in alle opzichten. Op de terugweg in de bus werden er flessen op het tafeltje voor ons neergezet en we waren al zo jolig. Het was nog lang onrustig, ha ha ha…….

Theo eb Ilse hadden wij uitgenodigd voor een Italiaanse lunch (van 13.00-18.00 uur, wat een echte aanrader is! En dat het weer dan ook nog meezit en we heerlijk met ons glas wijn in de zon kunnen zitten maakt het alleen maar nog mooier. effe lunchen samen met Cindy bij Du Midi. Genieten samen met je vrienden, heerlijk!

Ook nog een weekendje naar Vlieland geweest met Ronnie. Wat is dat toch een fantastisch eiland. We gingen er heen met wat bewolking, maar werden getrakteerd op een prachtig, zonovergoten weekend. Qualitytime met mijn zoon. Goede gesprekken, heerlijk fietsen, vuurtoren beklimmen, met een zodiac langswel 500 zeehonden, lekker eten, drinken en zo het thuis wonen afsluiten. De week erna ging ie op zichzelf wonen. Het is een geweldig leuke plek geworden. Hier gaat ie z’n draai wel vinden.

Met Carolien en Paul naar “Het groot niet te vermijden” geweest. Vreselijk gelachen!! Aansluitend een Guytertje en het weekend was nog maar net begonnen. Zaterdag een topdag in de winkel. Veel kopende klanten en dat maakt het zo gezellig. ’s Avonds een verjaardag en zondag samen met Jasper wandelen (we gingen voor 20 km). Dit had ik onder de kerstboom als cadeau gekregen. 20 km wandelen met lunch. Wat een fijne dag weer (het houdt niet op). Al wandelend vertel je elkaar een hoop en dat doet je goed. We pauzeerden bij het Westerpark in Zoetermeer voor een bakkie en een sapje. Daarna weer verder lopen en uiteindelijk zijn we bij “1837” in Nootdorp gaan lunchen. Wat waardevol de uitjes met de kinderen. Genieten kan zo eenvoudig zijn.

ALS ONGELUK IN EEN KLEIN HOEKJE ZIT,
DAN ZIT GELUK OVERAL

Als ik dit zo zit te schrijven, realiseer ik me hoe rijk ik  en gelukkig ik ben en daar gelijk ook heel dankbaar voor ben.
Een mooie zomer allemaal! Keep on smiling!!

LAAT JE NIET LEIDEN DOOR ANDEREN,
MAAR LEID JEZELF.

Liefs,
Yvon.

• Ps. naast al dit positieve een lief gebaar van een collega omdat het ze het even nodig vond.