Lieve allemaal,

De week begon met een bezoek aan een caravandealer. Ik was op zoek naar opstapjes (voor caravan) voor het decor van toneel. En ja hoor, hij vond het zelfs leuk om er aan mee te werken. Binnenkort ga ik ze halen. En ’s middags kon ik ook nog bij zus Silvia een gekleurd vliegenscherm halen voor de caravan. Ja, zo van lieverlee komen we wel aan alle spullen. Dat mag ook wel, want volgende week beginnen we al met opbouwen. En dan is het spelen ook zoveel leuker, je kunt je veel beter inleven. Oh…, als iedereen z’n tekst weet en de timing heeft, kan het echt zo’n leuk stuk worden.
Dinsdagochtend zaten Jasper en ik al vroeg op de fiets naar Delft naar de ortho. Op de fiets zei Jasper nog tegen me, “ik hoop niet dat ik een buitenboordbeugel hoef”! Ik zei hem, ga er nu maar van uit, dan kan het alleen maar meevallen. We werden binnengeroepen en daar kregen we te horen dat Jasper naar de kaakchirurg moet, om losse stukjes tand (tenminste, dat denken ze) weg te laten snijden. Het houdt het een en ander tegen. Geen heftige ingreep, maar voor hem wel spannend. Daarna zei ze ook nog, wat helaas niet mogelijk is bij jou, is een buitenboordbeugel. Daar is je bovenkaak niet geschikt voor. Jasper keek me aan en ik zag hem inwendig lachen. Dat viel dus weer mee, ha ha. We gaan het allemaal wel beleven.

En dan is het donderdagochtend. Ik stond bijtijds op, want ik moest werken. Donderdags altijd alleen. Niet vervelend, maar de dag kan dan best lang duren. Wim kwam nog even wat “zooi” ophalen om bij het grofvuil te gooien. Hij vroeg me toen of ik het al gehoord had van dat meisje van 13 jaar die zelfmoord had gepleegd. Ik wist van niets. Hij vertelde me het verhaal en ik vond het vreselijk. Hoe is het mogelijk op die leeftijd. Enigszins verbouwereerd ging ik naar de winkel en deed om half 10 de winkel open. Nog geen 10 minuten later ging de telefoon, een medeleider van Point. Hij had me al een paar keer geprobeerd te bellen. Of ik het nieuws al gehoord had. Hij zei me toen om wie het ging en in een keer voelde ik het bloed uit mijn gezicht wegtrekken. Nee……dat meen je niet!!!!!! Echt!!!! Ik kon geen woord uitbrengen. Het gekke is dat het op zich al zo verschrikkelijk is, maar als het iemand is die je kent, die lid was van Point, dan komt het nog eens extra hard aan. Nadat ik de telefoon had neegelegd, kon ik aan niets anders meer denken. Hoe ik de dag in de winkel ben doorgekomen, ik weet het niet, maar ik was van slag. Hoe is dit mogelijk! En wat een verhalen doen zich gelijk de ronde op facebook en twitter. Wil ik het allemaal wel lezen??? Nee, ik geloof het niet. Ik kan ook alleen maar aan haar ouders en broertje denken. Het verdriet…. Ineens zie ik haar weer in de winkel staan. Ze wilde heel graag een jurkje (wat haar geweldig stond, maar niet echt voor haar leeftijd), maar haar moeder gaf aan het eerst aan haar vader te vragen. De volgende dag kwamen vader en dochter terug en de koop ging niet door. Nog een gesprek gehad met de vader.
En ook de avonden dat ze bij Point was, flitsten door mijn hoofd. Ik heb laatst ook nog foto’s gemaakt. Het is niet te bevatten. Thuis hebben we het er nog uitgebreid over gehad. Wel fijn dat we er zo goed over kunnen praten met elkaar. Ze zat ook bij Jasper op school en hij vertelde over de vreselijke sfeer en alle pers die er gelijk op af kwam. Het hakt er bij iedereen in en je raakt er ook niet over uitgesproken…….
Vrijdag na mijn werk, ik was om tien over zes thuis, snel wat gegeten en naar het nieuwe huis gegaan. Daar hadden we om half 7 afgesproken met de bewoners, om de jongens hun kamer te laten zien. Ook dat gaat nu opschieten. We zijn er niet lang geweest, want ik had ook nog Point ’s avonds. Hoe zou dat verlopen? Ik had het er van te voren wel over gehad met de andere leiding. Wat gaan we doen, hoe pakken we dit aan? Ik was wel blij dat 1 van de leiding had aangegeven langs te komen, want hoe reageer ik als ze erover beginnen. Ik had een mooie kaart gekocht en neergelegd, zodat ze, als ze de behoefte hadden, er iets op konden schrijven. De avond begon en de kids waren erg rustig. Er was op school al zoveel besproken, dat ik het aan hun overliet om erover te beginnen. Ik stelde voor om een spel te doen en dat vonden ze een goed idee. Op een gegeven moment toen ik wat te drinken had ingeschonken, begon er iemand te praten. De muziek werd nog zachter gezet en ineens zaten we allemaal aan de bar. Wat was het fijn om het er met elkaar over te hebben. Je merkte dat er iets van ze afviel. Maar hoe bizar is het om, als je zo jong bent, hierover te praten. En wat er allemaal door die koppies gaat. Ik zag heel erg tegen de avond op, maar het is zo goed geweest. Ook voor mezelf….

Zaterdagavond werden we verzocht om het huis te verlaten. Edwin en Wendy hadden wat vrienden uitgenodigd. Toen ik uit mijn werk kwam, stonden ze flink te kokkerellen. Zo leuk om te zien en wat zag het er lekker uit!!!! Volgende keer eten we gewoon mee hoor!
Zo zaten wij dus om half 7 in de Guyter, ook niet verkeerd. Jasper logeerde bij een vriendje en Ronnie moest werken. We hebben heerlijk gegeten en om half 9 kwamen Marjolein en Richard, dat hadden we zo afgesproken. Het was super gezellig en we hebben lekker kunnen bijkletsen. Ook mijn gezellige collega was er. Het sfeertje is altijd goed in de Guyter. Om een uurtje of 11 kwam Fajah Laurens DJ spelen. Goeie muziek moet ik zeggen!! Het was een topavond en dat kon ik wel even gebruiken.
Zondag na het ontbijt (Wendy ging naar haar werk), wilde ik een rondje van 20/25 km gaan maken. In eerste instantie zou Wim meegaan, maar die had met voetbal zijn knieen kapot gevallen. Dat ging hem dus niet worden. Maar wat zei Edwin…zal ik meegaan? Ja, leuk!! Zo liepen we samen in een goed tempo (Ed heeft nog iets langere benen) via Zoetermeer naar Nootdorp. Lekker lopen kletsen, aan een stuk door. Bij 1837 wilde we iets drinken, maar het terras was niet open (nou ja!!). Dan lopen we nog even door naar de Vang, maar we kunnen ook in Delfgauw iets drinken. Hè, wil je daar ook naar toe lopen, zei Ed. Ja, anders kom ik niet aan mijn kilometers. Nou, ik heb het wel gezien. Dat je dat leuk vindt zo lang lopen, ik vind het maar saai. Oké, dan drinken we wat bij de Vang en lopen naar huis. Zo deden we het dus (jammer van het gele schoteltje en oortje!!) Ik kan altijd van de week zelf nog een rondje maken.

Wat ik ook nog even wil vertellen, is dat ik een bericht van iemand heb gekregen. Bij de Nijmeegse zijn Wilma en ik geinterviewd en dat is opgenomen. Die cameraman heb ik een kaartje gegeven en hij had na de Nijmeegse nog gereageerd. Nu heeft hij een maand geleden ineens een mail gestuurd. Over en weer hebben we elkaar gesproken en hij wilde mij een film over Afrika sturen, die hij daar had gemaakt. Die heb ik inmiddels binnen en vind het super van hem. Nu wil het geval, dat hij heeft voorgesteld om mee te gaan en een documentaire erover wil maken. Zo gaaf!! Ik hou jullie op de hoogte!!!
Een hele fijne week allemaal en tot schrijfs!!!!

Liefs,
Yvon.

Ps. Het boompje bij ons in de voortuin is al wel verhuist. Hij is in goede handen en wordt liefdevol verzorgd door de nu nog bewoners van ons nieuwe huis.

Lieve allemaal,

Afgelopen maandag wilde ik alleen een rondje gaan maken. Maar omdat Ronnie die dag vrij was, heb ik hem gevraagd om mee te lopen en dat wilde hij wel. Erg gezellig zo samen!! En wat kan die jongen kleppen zeg. Ik weet nog toen hij klein was, ik mezelf afvroeg of hij wel zou gaan praten. En nu denk ik af en toe, ik haal je batterijen eruit. Maar het wel heel erg leuk zo samen. Hij kan er ook zo van genieten. Samen een tosti eten in de Parade. Het is al met al een hele tippel geworden. We gingen om 10 uur lopen en waren om 13.00 uur terug. Hij had nergens last van en ik heb hem voorgesteld om een keer samen de Nijmeegse te lopen. Hij lachte alleen maar…….

Wat me eigenlijk de verdere week heeft beziggehouden, was een telefoontje van de familie. Ik werd gebeld door mijn schoonzus en ze vertelde me dat ze niet meer beter zou worden. Dat het allemaal heel snel kan gaan. Echt zo verschrikkelijk…… Ik kan alleen maar aan hun denken, aan hun kinderen en kleinkinderen. Ineens is niets meer van belang. Soms is het zo oneerlijk allemaal……

Ik heb gewerkt van de week, maar anders dan anders. Gelukkig was het druk in de winkel en kon ik mijn zinnen een beetje verzetten, maar helemaal erbij ben ik niet. Ik ben er moe van en vrijdag en zaterdagavond ben ik gewoon thuis geweest. 
Zondagochtend samen met Wim gelopen. (Wilma haar moeder was jarig) We begonnen om 9 uur en het was nog fris, maar wel lekker. En wat was het rustig en stil overal. Alle bomen zitten in de knop en overal komen de bollen de grond uit. Heerlijk om te zien. Ook weer hier en daar een visser, tenminste ik zag een hengel liggen. Ik begrijp hem wel.Pas om 11.00 uur werd het enigzins lekker. Gelukkig kwamen we langs de Soete Suikerbol en konden we even een plasstop houden.We hebben goed doorgelopen en om 12.00 uur kwamen we weer thuis. Wendy en Edwin zaten te ontbijten, Ronnie was al even wakker en Jasper lag nog te slapen. We hebben koffie gezet en even later zaten we in de voortuin aan de picknicktafel in het zonnetje een bakkie te doen. Zo, dat was lekker. Het weer nodigde ook uit om de tuin onder handen te nemen. Jasper en Ronnie hebben daar goed mee geholpen. Na de voortuin verhuisden we naar de achtertuin. Ronnie deed de violen in de bakken en wij met z’n 3-en ruimden de schuur op. Alles is weer aan kant en er is flink wat weggegooid. Om half 5 zaten op onze lounchebank aan een welverdiend wijntje. Wat een fijne dag zo met elkaar. Meer heb ik niet nodig…….

Tot volgende week.
Liefs,
Yvon.

Lieve allemaal,

Wat heerlijk was het afgelopen maandag. Het nodigde uit voor een wandeling. Dus na wat huishoudelijke klusjes, kon ik om half 10 mijn wandelschoenen aan doen en er op uit gaan. Mijn eigen rondje van 25 km stond in de planning. Lekkere muziek van Bob Sinclar op mijn oren en gaan. De benen voelden een beetje stram, maar na een tijdje waren die vanzelf soepel gelopen en hard ik flink de vaart er in. Even water bijtanken bij mijn bekende stop in het Westerpark en weer verder. Het leuke is dat je het onderweg echt al lente ziet worden. De warmte op je huid is al zo lekker en wat ook meegenomen is, je wordt er ook nog bruin van. Via de Parade in Nootdorp, door de Dobbeplas richting Delfgauw (na 2 jaar zitten deze 2 er nog steeds!) en zo weer bij Pijnacker Zuid binnenkomen. En dat allemaal in 3,5 uur. Echt zo lekker gelopen en wat krijg ik daar een energie van. Dit heb ik zo nodig. En oh, wat kriebelt die Nijmeegse dan. Zoveel mensen in mijn omgeving die zeggen, “meid, Nijmegen kun je volgend jaar ook weer, maar Zuid Afrika is eenmalig”. En ik weet dat ze allemaal zo gelijk hebben, maar die sfeer daar in Nijmegen…..Ik weet gewoon wat ik ga missen en dat is denk ik wat ik het ergste vind. Ach, het zal wel loslopen.
Woensdag was Ronnie jarig, hij is alweer 18 jaar geworden. ’s Middags kwamen mijn schoonouders al, wat heel gezellig was en ’s avonds hebben we het met vrienden en familie gevierd. Zelf wil hij nog een avond orgeniseren voor zijn vrienden. Het is wel de bedoeling, dat we dan niet thuis zijn. Tuurlijk Ron!! Heerlijk dat hij zo goed in zijn vel zit. Hij is echt mijn kanjer. Ik vind het ook zo bijzonder dat wij samen straks in Zuid Afrika zitten. We praten er samen best veel over en dat op zich vind ik al geweldig. Er moeten nog wel wat dingen geregeld worden, zoals een paspoort voor Ronnie, inentingen halen en wat formulieren tekenen. Het begint van lieverlee vorm te krijgen en dat geeft een fijn gevoel. Maar de vraag is wel, hoe is het om straks 3 weken de rest van je gezin te moeten missen. Hoe ga ik om met al die indrukken die ik straks krijg. Kan ik er mee omgaan? We gaan het gewoon beleven en ik hoop dat ik jullie op de een of andere manier kan laten weten hoe het gaat. Maar goed, het is nog niet zover. Eerst nog even verhuizen (alsof het niets is!!). We zijn al flink met de voorbereidingen bezig. Van de week heb ik een lijstje gemaakt en daar stond bovenaan: afspraak maken met de verkopers. Ik had het nog niet geschreven, of ze belde. Dat geloof je toch niet!!! Wanneer we een keer langskomen met de jongens, dan kunnen zij het ook even zien. Zo lief van haar!! We gaan er binnenkort langs. Ook hebben we gevraagd, of we wat planten en struiken mochten overzetten. Dat was prima en omdat voor verpoten nu de beste tijd is, gaat Wim het van de week regelen. Het begin is er!!!!!

Na een heerlijke week van werken, was ik zaterdag om half 6 thuis en was het weekend!!! Ik had eigemlijk maar weing tijd om lekker bij te komen, want om kwart voor 7 moest ik alweer weg. Er was een Benefietconcert georganiseerd door de Ubuntu-jongeren en dat begon om half 8. Daar moest nog wel het een en ander voor gedaan worden en de mensen moesten ontvangen worden. Het liep al snel storm en volgens mij zaten er op een gegeven moment 400 mensen. Er hoefde geen entree betaald te worden, maar bij de uitgang kon je wel iets doneren. Ook konden er consumptiebonnen gekocht worden en daar werd gretig gebruik van gemaakt. We hadden ook onze eigen Ubuntuwijnen die we verkochten. Het sfeertje was geweldig en iedereen genoot, dat kon je zien. Zelf zat ik tussen de Ubuntujongeren (allemaal met een rood shirt aan). Wat hadden we een lol, geweldig. En tuurlijk, niet alles vond ik mooi, maar dat maakt niet uit. Wat een geslaagde avond en zo rond kwart over 10 was het afgelopen. Er werd nog lekker nageborreld en toen iedereen weg was, werd de opbrengst geteld. Schrik niet….€2700,00!!!!! Geweldig hè. Na alles schoongemaakt te hebben met elkaar, gingen we om 12 uur naar huis. Een leuke avond!!

En dan heb ik nu een echte luie zondag. Wilma kon dit weekend niet lopen en ik heb voor mezelf vrijaf gegeven. Jasper en Ronnie (Ed is weg) zijn erg gezellig en zijn bezig met hun kamer schoonmaken. Dat de muziek daar lekker hard bij aan staat, vind ik alleen maar heerlijk om te horen. Tussendoor eten we even een stuk zelfgemaakte monchoutaart, die over is van Ronnie z’n verjaardag.
De planning is om morgen met Ronnie te gaan lopen. Hij is vrij van school en toen ik het als geintje voorlegde, zei hij “oh ja hoor”. Dus gaan we dat gewoon doen. 1 x raden waar we het onderweg over zullen hebben….

Een gezellige week allemaal en hopelijk tot volgend weekend!!
Dikke kus,
Yvon.

Ps. Van de week kon ik helaas niet oefenen voor toneel, dus heb het moeten missen (snif snif). Wel heb ik bij Terre des Hommes een hamsterkooi kunnen scoren!! Ik hoefde hem niet te betalen en na toneel mag tie weer terug. Toneel wordt alsmaar leuker!!!!

Hallootjes,

Vorige week schreef ik nog dat ik deze week extra zou lopen, maar dat is helaas niet gelukt.
’s Maandags heb ik meestal vrij, maar nu ik wist dat mijn overbuurman van Dixons deze dag voor het laatst daar zou werken, ben ik naar de winkel gegaan. We hadden een kaart gekocht en er een leuk bosje lollies bijgedaan. We hebben hem naar de winkel geroepen en hem heel veel succes bij zijn nieuwe baan gewenst. Dat hij straks net buiten het winkelcentrum werkt en we hem dus eigenlijk gewoon blijven zien, maakt niet uit. Het was even heel gezellig.

Woensdagochtend ben ik eerst even naar Terre des Hommes gegaan, om een toneeloutfit te scoren. Ik mag dan altijd even mee naar boven, want daar hangt de nieuwe collectie en ook de verkleedspullen. Al snel had ik iets gevonden en zou het thuis gaan passen. Eerst nog even naar Silvia om een bakkie te doen. Heel gezellig zo samen met mijn zus. Toen ik weer naar huis fietste, begon het al te spetteren. Nee hè, en de Telstar moest ook nog gelopen worden. Misschien valt het allemaal wel mee. Om 1 uur kwam Jasper thuis en hebben we samen gegeten. Maar goed, er moest nog wel een krant gelopen worden. Even op buienradar kijken. Nou, laten we maar gaan lopen, het wordt alleen maar erger. We hadden geen andere keus. Alles ingeladen en aan de klus begonnen. Regenjas, regenbroek en toch nog zeiknat worden. Oké, we waren met een klein uurtje klaar, maar we waren door en door koud. Een mok thee deed wonderen. Lekker even bijkomen. Oh ja, ik moest mijn outfit nog passen. Ik alles aangetrokken en het paste zowaar. Even aan Jasper en Ronnie showen en die lagen helemaal in een deuk. Wat belachelijk mam!!! Je ziet er niet uit!!! Nou, dan ben ik dus goed geslaagd. Dat was de bedoeling, ha ha. Ik begrijp dat jullie een foto willen zien, maar ik ga eerst nog een pruik uitzoeken. Nog even geduld dus.

Donderdag was een hectische dag, maar wel een heerlijke. De hele dag in mijn eentje gewerkt en was om 18.00 uur thuis. Om 19.00 kon ik beginnen met pannekoeken bakken voor vrijdag (Point). Alleen ging het niet om 1 pak, maar om 3 pakken. Om kwart over 8 was ik klaar. Pfff….. Mooi op tijd, want om half 9 had ik met Gonda afgesproken in de Guyter. Het paste allemaal en al gauw zat ik aan een wijntje. Was het toch uiteindelijk gelukt (als jullie mijn vorige stukken gelezen hebben, weten jullie wat ik bedoel). Wat was het gezellig!!! We hadden elkaar al een tijdje niet gesproken. Op een gegeven moment komen er wat jongelui aan onze tafel zitten en al gauw zitten we met elkaar te kletsen. Echt bere gezellig!! Ik vroeg ze of ze hier wel vaker kwamen. Ja tuurlijk!! Nou, zeg ik, ik heb jullie hier nog nooit gezien. Wij kennen jou anders ook niet, kom jij hier vaker? Ja hoor, best wel. Zegt die ene jongen, je had met kerstavond moeten komen, dan is er karaoke. Dus ik zeg, zal ik jou wat sterkers vertellen, met kerstavond stond ik hier op het podium!!! Oh ja??!!…We hebben er nog een hele leuke avond van gemaakt en het was ook zo 1 uur. Die laatste had ik beter niet kunnen nemen, maar goed die kregen we van Marco en dan laat je hem niet staan. Toen ik thuiskwam heb ik eerst nog een half uur tegen Wim liggen aankletsen. En volgens mij had hij zoiets van, ga alsjeblieft slapen!! Om kwart voor 7 werd ik vrijdag wakker gemaakt en ik stond er zo weer naast. Ik voelde wel dat ik nog wat trillerig was, maar ik moest werken. Ik ben de dag doorgekomen, maar vraag niet hoe. Zo lang ik maar bezig ben, gaat het goed. Om kwart over 6 was ik thuis en om 7 uur zou ik weer met de kids van Point collecteren voor Jantje Beton. Er waren maar liefst 16 kids, echt gaaf. Super dat ze het willen doen. Na het collecteren heb ik de pannenkoeken opgewarmd en warme chocolademelk met slagroom geschonken. Dat ging er best in. Later kwamen er nog meer kids en werd het een drukke avond. Om 11 uur toen ik thuiskwam, had ik het wel gehad. Ik was nog steeds niet helemaal fit. Zaterdagochtend bleek dat ik een allergische reactie had. Dikke ogen, handen en voeten, dus daarom was ik niet fit. Waarvan is me nog steeds een raadsel, maar als het maar overgaat. Zaterdag moest ik ook nog werken en langzaam aan ging het beter. Het gekke was, dat ik volop inspiratie had en het ook prima naar mijn zin heb gehad. De dag vloog om. Er werd nog gevraagd of ik ‘s avonds mee uit ging, maar ik dacht zelf dat het beter was van niet. Dus al met al een heerlijk avondje op de bank. Wilma had laten weten dat ze ziek was, dus lopen zat er voor haar niet in. Zondagochtend na het ontbijt met z’n allen, stelden we voor om naar het strand te gaan. Even van het heerlijke zonnetje genieten. Met z’n 4-en zijn we er naartoe gegaan en hebben 3,5 uur gelopen!!!!! Heerlijk, ik liep op een gegeven moment zelfs in een t-shirt. Lang leve het voorjaar!!  Morgen, en volgens mijn agenda moet het gaan lukken, wil ik 25 km gaan lopen. MP3 op en gaan. Het weer zal mij in elk geval niet weerhouden.
Een hele gezellige week allemaal en geniet van het heerlijke lentezonnetje. De eerste stralen zijn het lekkerst!! Daar wordt je een blij en vrolijk mens van, hoe mooier kan je week beginnen. Tot volgende week.

Liefs,
Yvon.
Ps. We beslissen net nog even dat we zo met z’n 5-en bij de Guyter gaan eten. Goed idee hè!!!

Lieve allemaal,

Even dacht ik, wat kan ik allemaal schrijven deze week. Het is zo rustig geweest voor mijn gevoel. Maar als ik dan terug kijk, ben ik eigenlijk elke dag wel bezig geweest en alleen donderdagavond thuis geweest.
Maandag hadden we VIPdag in de winkel en waren we open tot ’s avonds negen uur. Wat een heerlijke drukke dag!!! Bij AH had ik zaterdag al geregeld dat we de overgebleven bloemen mochten hebben. Deze zouden ’s avonds opgehaald kunnen worden. En voor iedere klant hadden we een primula in een leuk potje. Deze hadden we gratis via mijn zwager die op de veiling werkt. Helemaal top geregeld! Het was een super kleurrijk gezicht in de winkel. Een rose loper met allemaal tulpen en rozen ernaast en plantjes in de winkel. (helaas geen foto’s genomen :(, niets voor mij) We kregen er hele leuke reacties op. Aan het eind van de dag werd duidelijk, dat we in ieder geval de eerste van de regio zijn geworden. Hoe dat landelijk zat, dat horen we van de week. Ik ben benieuwd.

Woensdagochtend voor mijn werk met Jasper naar de orthodontist geweest. Afdrukken, foto,s de voorbereidingen voor een beugel. Jasper vond alles best en had nergens problemen mee. Hij is zo relaxed en we hebben dan ook lol gehad samen. Hij moest happen en kreeg een gele (!) bit in zijn mond. Zal ik een foto maken, vroeg ik? Ja hoor mam, lekker belangrijk. Ik heb het toen maar niet gedaan. Achteraf heb ik hem wel verteld, dat Edwin heel wat meer problemen had met happen. Die ging spontaan overgeven en toen kon alles weer opnieuw gedaan worden. Jasper voelde zich een hele bink en ’s avonds bij het eten (ook prettig) werd dit nog even aangehaald.
Woensdagavonds weer naar toneel en daar werd duidelijk wat voor spullen er nodig waren voor het stuk. Zo zoek ik nog een hamsterkooi met toebehoren (maar zonder hamster) en een schemerlamp met grote kap. Mocht er iemand zijn die mij daarbij kan helpen, ik hoor het graag.
Vrijdagavond hebben we gezellig bij vrienden zitten borrelen. We kletsen en lachen wat af en wat is dat toch lekker, van die ontspannen avondjes.
Zaterdag mocht ik weer werken. Wel jammer dat het zo rustig was. Madelon en ik werden er melig van. Heerlijk gelachen en zo konden we met een goed gevoel aan het weekend beginnen. Met Gonda had ik afgesproken om ’s avonds naar de Guyter te gaan. Het was weer een tijd geleden dat we elkaar gesproken hadden en ik had er zin in. (zeker ook omdat vorige week de Guyter niet doorging)
Maar om zeven uur kreeg ik een bericht, dat het niet uitkwam en dat ze een andere afspraak wilde maken. Oké, dus doen we het van de week. Zo ging ik op tijd naar bed en was ik uitgerust om zondagochtend met de auto om negen uur bij Wilma op de stoep te staan en naar Wassenaar te rijden. Daar gingen we er bij de Horste uit en konden we aan onze tocht beginnen. Het was de bedoeling om langs Maxima en Wim-Lex te gaan, maar op de een of andere manier zijn we er niet gekomen. Of we hebben teveel lopen kleppen, of onze route week af (zeg het maar). Maar wat was het heerlijk loop-weer. Al snel moest ik naar de wc, maar waar? We kwamen voorbij een huis waar ik ooit met Gonda binnen was geweest. Zal ik hier, nee ik wacht wel tot bij Snowworld. Terwijl ik aan Wilma vertel over onze plasstop van toen, zie ik die man voor het raam staan zwaaien. Echt leuk!!
Eenmaal bij Snowworld, was ik wel blij hoor. Laten we gelijk even een bakkie doen, zei Wilma. Goed plan!  Zo leuk om daar te zitten en die kleine koters naar beneden te zien komen. Een heerlijk sfeertje daar (laat ik nou weer een klant tegenkomen). Bij de uitgang stond een kraampje met Unox rookworsten en Wilma kon het niet weerstaan. Oh, zei een tiroler jongen die erbij stond, doe ik jou een plezier met een glüwein. Nou, lekker!! (hoe zou hij dat weten?) Voor het sfeertje en de foto wilde Wilma er ook wel eentje. Ik kan me er iets bij voorstellen, dat het in Oostenrijk op wintersport erg gezellig is. Wie weet komt het er een keertje van. We liepen naar buiten (Wilma met broodje) en voor de ingang liepen 2 kippen. Ik denk dat Wilma iets liet vallen, want ze bleven achter ons aan lopen. Geen gezicht!! Er kon ook geen auto meer langs. We hebben ze echt weg moeten jagen. Wel weer lachen hoor!! Wat een heerlijke tocht was het, al viel het weer erg tegen. Wie weet ga ik van de week nog een keertje lopen, want het wordt zonnig heb ik begrepen. Jullie lezen het volgende week. Tot dan!!

Dikke kus,
Yvon.

Lieve lezers,

Het is nu officieel, we hebben een huis gekocht. Op 24 mei krijgen we de sleutel. Wat heb ik er zin in, heerlijk!!! We gaan alvast lekker ruimen thuis. Zo veel mogelijk weggooien, dan hoeft het ook niet mee verhuist te worden. Van alle kanten krijgen we hulp aangeboden, echt super. Vroeg ik vorige week nog of het al lente zou worden, nou deze week is het voor mij begonnen!!
Ook in de winkel is dit te merken. Madelon had gevraagd of ik afgelopen maandag wilde helpen met de etalage. Effe de verf van de ramen af en wat plantjes erin. Om 11 uur begon ik en in 2 uurtje zou ik wel klaar zijn. Maar de week ervoor hadden we met de vracht al plastic flessen, aarde, plantjes en touw gekregen. Toen dachten we al, mijn hemel!! Nu we het VM nieuws erbij zagen, werd het duidelijk. Oké, dat wordt nog een hele klus. Nadat de verf eraf was, kon ik beginnen. Eerst in alle flessen een gat maken, wat aarde erin en op een ludieke manier het plantje erin doen.

Pffff, viel niet mee. Het dopje aan de ene kant erop en een schroefje aan de andere kant erin draaien. Zo moest ik er 20 doen. Al snel waren de geplande 2 uurtjes om. En laat het nu ook nog eens druk zijn in de winkel en zo stond ik af en toe met zwarte handen advies te geven aan de klanten. Moest kunnen allemaal. Goed, de plantjes zaten erin, maar nu moesten ze nog opgehangen worden. Dat was nog even een gedoe, maar na 2 of 3 plantjes hadden we de smaak te pakken. Na veel opmerkingen van voorbijgangers, hingen ze uiteindelijk en was het zo maar 4 uur. Maar goed het is een echte voorjaarsetalage al zeg ik het zelf.
’s Avonds naar toneel en daar had ik weer zo’n zin in!!! Thuis ben ik al flink aan het oefenen. Jasper vindt het maar wat leuk om dan mee te doen. Soms bij toneel schiet er wat tijd over, omdat jou personage dan niet op toneel verschijnt. Dan ga je je vervelen. Dat was bij Margreet het geval en die begon met de letterchips scrabble te doen. Ze kreeg er steeds meer lol in en je hoorde haar af te toe hard lachen. En ja hoor, toen ik keek hadden ze al heel wat woorden op de tafel liggen. Maar het waren niet de woorden die je doorgaans bij het scrabble ziet…. hmmm. Ze was er zo in verdiept dat ze helemaal vergat “op te komen”, toen ze aan de beurt was. Foto’s zijn er genomen, maar ik laat het hier maar bij dat is verstandiger denk ik :).

Dinsdag had ik vrij en had met Corine afgesproken. Samen een rondje wandelen en bij “het Rieten Dak” een bakkie doen. Goed plan!! Eenmaal in de Delfsche Hout zei Corine dat ze last van haar teen had. Gelukkig konden we met een warme chocomelk (met slagroom!!!!) even bijkomen. Lekker kleppen en effe heel gezellig zo op de dinsdagmiddag. Corine liep op een gegeven moment naar de ober en vroeg om een pleister. Oh zei hij, wil je je vriendin d’r mond afplakken?? Nou ja!!!! Hij kon er zelf het hardste om lachen denk ik (ook leuk!). Met een blaar voor Corine doorgelopen en thuisgekomen hebben we nog een bakkie thee genomen. Toen ik ’s avonds ging sporten en Corine niet zag, wist ik dat het niet een klein blaartje was. Hopelijk heeft ze er niet lang last van gehad.
Woensdag, donderdag en vrijdag gewerkt met op donderdagavond een vergadering van de Ubuntu-leiders. Met de jongeren heb ik vorige week een aktiviteitenprogramma gemaakt tot aan ons vertrek. Dat is allemaal besproken en zeker nu ik heb gehoord dat de tickets besteld zijn en dat we met 3 busjes in 2 dagen naar bestemming gaan rijden, begint het erg dichtbij te komen.
Vrijdagavond had ik Point. We hadden disco-inloopavond met de hoop op wat nieuwe leden of eigenlijk meer meisjes. Maar waar we niet over nagedacht hadden, dat het de vrijdag voor de vakantie was en dus waren een hoop kids weg. Zo zaten we eigenlijk met een te kleine groep disco te houden. Er waren wel 4 meiden en die hadden het volgens mij wel naar hun zin. Wie weet komen ze nog een keer. Nu eerst effe een week vakantie voor de kids en dus ook voor Point.

Zaterdag had ik vrij en toen ik opstond, zag ik het zonnetje al doorkomen. Ja hoor, dat wordt koffie in de voortuin aan de picknicktafel. Dat is pas genieten!!! Maar het was maar voor een half uurtje, we  moesten naar een crematie. Daar waren er nog meer van de familie en zoals wel vaker op begravenissen en bruiloften, was het onderling heel fijn en gezellig. Vreemd toch dat zulke dagen verbroederen. Ondanks dat het heel triest was, het was toch een mooie dag. ’s Middags ging ik nog even bij Edwin zijn voetbalwedstrijd kijken. Gezellig samen met Wendy heerlijk in het zonnetje staan!!!! Maar toen de zon weg was, was het gelijk koud. Op naar huis en een borrel ingeschonken om weer warm te worden. ’s Avonds zou ik met Madelon naar de Guyter gaan. Ze had kaarten voor een D.J. Maar om half 10 stuurde ze een sms dat ze liever thuis bleef. Ondanks dat ik het best jammer vond, is het goed dat ze voor een rustige avond heeft gekozen. Ze heeft het mega druk gehad de laatste tijd en als je niet op tijd de rust neemt, dan gaat het fout. Ik denk dat het voor mij ook goed is geweest, zeker na zo’n hectische, drukke week.

Dan is het zondag en hadden Wilma en ik besloten om richting strand te rijden. De auto op het zwarte pad en daarvandaan eerst over het strand en dan door de duinen terug. Op google maps uitgerekend en het kwam op zo’n 15 km. Een mooie afstand en het kwam mooi uit, want Wilma zou haar oma ’s middags ophalen. Ze belde nog even om oma door te geven dat het zo rond half 3 vanmiddag werd. Oh zegt oma van 86 jaar (ze praat hard zodat ik het ook goed kon horen), dan zorg ik dat ik helemaal gewassen ben (ze zei het iets anders….), want jullie willen mij niet ruiken. Oma is jong van geest en zegt alles wat ze denkt. Geweldig, wat hebben we gelachen!!!! We begonnen aan onze tocht en oh wat was het heerlijk. Maar, waar was het zonnetje?? Geweldig wat je allemaal ziet op het strand. Paarden die aan komen denderen, meeuwen en van die leuke kleine steltlopertjes. We liepen zo lekker te kletsen, dat ik op een gegeven moment zeg, waar is nou die strandtent? Het kan niet daar in de verte zijn, dat is te ver weg. Laten we hier maar naar boven gaan. Komen we op een ruiterpad met mul zand en dat was best zwaar. Wilma had last van haar kuit en dat trok door naar haar hamstring. Niet echt prettig, maar het liep over in een verhard pad en dat was prettiger. Op het bord wat we tegenkwamen, bleek wel dat we bijna in Katwijk liepen!!! Nou ja?! Maar goed, we moesten ook nog terug. Op een bankje heeft Wilma haar kuit ingesmeerd en konden we weer verder. Onderweg bij een leuk restaurantje hebben we een plaspauze gehouden (wel een dure als je verder niets gebruikt!). Onderweg zagen we per ongeluk een paddestoel staan. Die gaf aan dat we moesten afslaan. Hebben we geluk mee gehad, want wij hadden zeker rechtdoor gelopen (allebei blond?). Op een gegeven moment leek het wel of er geen eind aan kwam. Wilma voelde haar been wel, het leek wel of de kramp erin zou schieten. Daar kwam een wegwijzer!!! Scheveningen 4,5 km rechtdoor, strand 1 km rechtsaf. Wij gaan naar het strand, want dan kom je het eerst weer bij het Zwarte Pad. Anders loop je er eerst weer helemaal omheen. Oké, op naar het strand. Dit varkentje gaan we even wassen. Maar, wat is 1 km dan lang zeg!! En oh, oma halen om half 3 gaat niet lukken. En weer dat lekkere mulle zand door en als je dan op het strand komt en de pier op een afstand ziet, dan gaat het nog wel even langer duren. In 1 tempo door blijven lopen Wil, dat is het beste. We werden wel steeds stiller…… (ja ook wij). Daar moeten we omhoog!!!!! Oh gelukkig. Maar eerst oma bellen dat het rond half 4 wordt. Over 3-en waren we thuis en ik moet zeggen, ik vond het heerlijk! Ondanks haar kuit vond Wilma het ook heerlijk, ik weet het zeker. En als je dan thuiskomt en weet dat Jasper naar Beekse Bergen is, Wim naar Valkenburg en Belgie, Edwin naar een vriend en dus alleen Ronnie thuis is, drinken we eerst samen een kopje thee. Wat blijkt, Ronnie heeft in z’n eentje de vaat gedaan!! De kanjer, wat zal hij blij zijn dat we straks in het nieuwe huis een vaatwasser hebben. Wel lief van hem!!
Terwijl ik met een lekker wijntje mijn stuk zit te tikken heb ik de zelfgemaakte soep al opgezet, de oven aangedaan en komen Jasper en Edwin achter elkaar thuis. We gaan lekker eten en film kijken. Wat was het weer een heerlijke week!!!! Tot volgende week.

Liefs,
Yvon.

Ps. leuk om zo’n oude kassa met gulden erop!

Hallootjes,

Wat verlang ik naar de zon zeg!! En ik ben niet de enige volgens mij. Je krijgt er energie van en dat kunnen we wel gebruiken met z’n allen. Ik hoor verhalen om me heen dat ik denk, je hebt teveel energie verbruikt. Dan zie je het ook, er mist iets sprankelends. En oh, wat zou je ze dan graag willen helpen, maar zo makkelijk is dat niet. Als je al het mooie om je heen niet meer ziet, dan zit je diep. Heel moeilijk om te zien. Dus, kom maar op lente, we kunnen je allemaal gebruiken!!
In de winkel blijven de kleuren maar binnenstromen. Terwijl ik met de vracht bezig ben, pak ik een t-shirt uit en ik denk, afschuwelijk!!!!! (zeker op die leuke rode broek)Een geel shirt en als ik ergens een hekel aan heb, is het wel de kleur geel (vreemd, want de zon is ook geel). Ik zal ook nooit een gele bos bloemen kopen. Thuis weten ze dat maar al te goed. “Hey mam kijk is gele vla!!! “Ze proberen me elke keer weer te dollen en het domme is, ik reageer. Mijn sportinstructeur weet het ook inmiddels. Nadat hij 1 keer een geel shirt heeft aangehad en ik er iets van had gezegd, heeft hij alleen maar gele shirts aan. Ik moet toch een keer gaan leren niet te reageren.

Van de week heb ik 4 dagen gewerkt en donderdag voor de laatste keer met Frauke. Voordat ik de winkel opende was ik even bij AH geweest en daar kreeg ik een gratis bosje tulpen. Die heb ik in de winkel gezet en het zag er echt gezellig uit. We hebben er samen (ondanks dat het heel rustig was) een hele leuke dag van gemaakt. Zij had taart meegenomen en ik had voor haar een plantje gekocht. Later op de dag kwam Madelon ook nog aan met iets leuks. Zelfs de buurman van Dixons stond haar uit te zwaaien. Zo leuk voor haar!
Vrijdag begon ik wat gammel. Mijn neus zat dicht en die heb ik de hele dag niet open gekregen. Mijn stem kraakte ook enigszins, maar ik was niet ziek of zo. Na mijn werk was het eten en daarna naar Point. Toen ik daar een half uur binnen was, dacht ik wat doe ik hier. Ik had het koud, zat met een dikke sjaal om en kon de muziek die ze aan het draaien waren eigenlijk helemaal niet waarderen. Niets voor mij om er zo bij te zitten. Ik had liever de Voice-kids gekeken. Suze uit Pijnacker zou te zien zijn en wat zo leuk was, ze droeg kleding bij ons uit de winkel. Dat heb ik dus gemist! Na een tijdje was ik het zat om mezelf zielig te vinden en vroeg aan de kids of ze zin hadden in het spel, raden wie je bent. Sticker op je voorhoofd en door vragen te stellen kom je er achter welke artiest, zanger of bekende je bent . Al gauw zaten we met een hele groep met een geel (we hadden geen andere kleur, ha ha) memopapiertje op ons voorhoofd. En ik kan je verzekeren, dat is echt leuk!!!! Naast me zat Niels en hij had Yvon Stein op het briefje staan. Hij wist dat het een vrouw was en ook dat ze 3 kinderen had. Hij vroeg mij, wat kan ik nog meer vragen. Ik zeg tegen hem, Willem Alexander heeft ook 3 kinderen…… Oh, gooit hij ineens in de groep, “doet ze aan goede doelen”? Ja, zeggen ze in koor en hij daarop gelijk: “dan is het Maxima”! Nee, fout!!! De volgende is. Wat moesten we lachen. Probeer het thuis maar eens, leuk spel voor oud en nieuw of zo. Om 11 uur was ik wel blij dat ik thuis was. Zaterdag kon ik lekker uitslapen en dat heb ik ook tot 9.00 uur gedaan. Maar het zat nog niet echt lekker, voelde me nog niet optimaal. Maar goed, we zouden 4 man te eten krijgen, dus moest er wel het een en ander gedaan worden. Tegen 7en kwamen Johan en Lisanne en Madelon en Leon bij ons. Eerst wat zitten borrelen en daarna lekker “wild” gegeten. Nu was het wilde konijn waarschijnlijk iets ouder dan anders, want hij was wat aan de taaie kant. Maar het voorgerechtje met fazant smaakte heerlijk. Na het toetje werden de spullen voor karaoke gevoorschijn gehaald en hebben we (wat ons betreft) heerlijk gezongen. Met een wijntje en een likeurtje lukt het altijd net even iets makkelijker. Een hele gezellige avond gehad!!!! 
Zondagochtend ging het gelukkig een stuk beter en kon ik om 10 uur bij Wilma in de auto stappen. We reden naar de Rotte om daar een aantal kilometers te lopen. Heerlijk zo met het zonnetje. Wel ook een hagelbui op ons dak gehad, maar het viel allemaal nog mee. Zag ik ineens onderweg een aantal caravans staan. Oh, ik ben nog op zoek voor toneel naar 2 zijkanten!!! Ja zei Wil, zeg dat in het vervolg even, dan neem ik een trekhaak mee. Het is dat de route niet vlak langs kwam, anders had ik iemand opgezocht. Ach, we komen er vast nog wel een paar tegen. Toen we eenmaal bij de auto terug waren (gelukkig vond Wilma de sleutels na een lange tijd zoeken) begon het te regenen. Hadden wij toch even mazzel gehad.
Het heeft me goed gedaan zo in de buitenlucht. Ik ben weer fris en fruitig en klaar voor van de week.
Fijne week allemaal!!!!!

Liefs,
Yvon.

Ps. Hopelijk van de week de hypotheek helemaal rond, zodat het bord verkocht op het huis kan!!!!

Hey vrienden,

Oh, wat een verademing dat de verwarming in de winkel is gemaakt. Hij heeft het al die tijd niet gedaan en ik kan jullie zeggen, dat dat best koud is met deze buitentemperaturen. Ook voor de klanten die moeten passen. Maar goed, dat is allemaal verleden tijd. We kunnen nu gerust de voorjaarscollectie showen. En leuk dat ie is!!!

Maandagochtend hadden we een gesprek op Ronnie z’n school over het verloop van Ronnie z’n voorbereiding op het examen. Het gaat goed, al zijn de luisteroefeningen wel een probleem voor hem (duh!!). Ze zouden er meer aandacht aan geven en er een oplossing voor zoeken. Wij opperden om het te ondertitelen, net als vorig jaar. Dat ze daar niet aan gedacht hadden??
Ronnie had voor de engels luistertoets een 2,3 en kreeg een herkansing (dit was voor ons gesprek op school). De 2de poging haalde hij een 6,4!!! Ik dacht dat ze het nu ondertiteld hadden, maar Ronnie zei dat dit niet zo was. Hij had de koptelefoon goed op zijn C.I. gezet. Echt zo knap van hem!! Je ziet hem dan stralen en genieten, heerlijk.
’s Middags kwam er iemand bij mij thuis langs. Zij was eerst in de winkel geweest en vertelde dat ze had gehoord dat ik een zoon met CI had en dat ze daarover graag met mij wilde praten, omdat een familielid er ook een had gekregen. Ja hoor, kom maar en zo zaten we lekker met een bakkie thee te kletsen. Wel bijzonder dat mensen zo bij je terecht komen.
’s Avonds had ik toneel en we gingen voor het de scenes oefenen. We gingen het nu ook spelen en dan wordt het toch een heel ander verhaal. Zo merk je dat je eigenlijk de hele tijd op het podium staat. Het was hilarisch!!! We moeten nog wel even op zoek naar decorstukken. We hebben 2 zijkanten van een caravan nodig (met deur), dus als jullie iets weten hoor ik het graag.

Verder heb ik weer heerlijk gewerkt van de week. Vrijdag kwam ik er achter dat ik nog geen foto had gemaakt, dus werk aan de winkel. Gelukkig kwam Dennis met de vracht in de winkel en die is altijd wel in voor een geintje. En voor ie het wist, zat ik al op zijn rug. Een beetje sportman moet dat kunnen hebben dacht ik zo, ha ha. Vorige week was Jan Willem er, maar die had zo’n haast om voor de sneeuw binnen te zijn (gelijk had ie!), dat hij geen tijd had voor een foto. Komt nog wel een keer. Voor de rest was het die vrijdag erg rustig in de winkel. In de hele passage eigenlijk wel. Dat was ook duidelijk te zien aan de overkant bij Dixons. Die mannen daar, waren aan het dansen en aan het springen. De lachsalvo’s kon je bij ons in de winkel horen. Heerlijk als je het zo naar je zin hebt. Ook die 2 moet ik even op de foto hebben. Maar als je dan aankomt met je fototoestel, staan ze toch wel even raar te kijken. Maar ook op commando kunnen ze gek doen!!!
’s Middags kreeg ik een sms-je van Wilma, dat ze bij zumba iets had gedaan waarbij ze nu last van haar rug had. Ze kon geen kant op, dus dat werd niet lopen op zaterdag (voor haar althans). Op de valreep heb ik toen zus Irma gebeld en gevraagd of ze zin had om van Scheveningen naar huis te lopen. Dat wilde ze wel! Zo stonden we om 9 uur met de auto bij haar voor de deur. Een half uur later begonnen we aan onze wandeltocht (-12 graden hè!!!). Wel koud hoor, zeker bij het opstarten. Maar na een kwartier waren we warmgedraaid en liepen we heerlijk in het zonnetje te genieten. Wat een prachtdag!! In Voorburg hebben we onszelf getracteerd op een bak koffie. Heerlijk achter het glas in het zonnetje, dat is pas genieten. Na een half uur gingen we weer verder.  Zullen we nog even bij de schoenen kijken, je weet maar nooit of er nog iets leuks bij zit. Dat was niet het geval en later dacht ik nog, dat loopt helemaal niet lekker met een schoenendoos aan je belt. Er heeft voorheen wel van alles aan gehangen hoor, tot plantjes aan toe. We liepen door langs wat andere winkel, overal stond sale..tot 60% korting. Zullen we hier even…nee, laat maar. Joh, zei Irma, we kunnen toch allicht even kijken. Toch maar naar binnen dus. Leuke dingen!!!! Oh, ik wilde best wel wat dingen passen. Een gezellig mens ook die daar in de winkel hielp. Ze vond het maar wat leuk dat we van alles stonden te passen. Ze kwam steeds weer met wat anders aan. En ja hoor…uiteindelijk lopen we alletwee met een tas de winkel uit. Dus toch weer een tas aan die belt, ha ha. Tevreden met onze aankopen liepen we weer door. Prachtig plaatje die witte gloed over het grasland en de bevroren sloten. Zullen we even op het ijs gaan?? Ja, doen we. Ook leuk voor de foto’s. Wat een lol hadden we samen. Ook heel wat afgekletst en we vroegen elkaar wat we het weekend gingen doen. Zij kreeg eters en ik zei, ik heb lekker helemaal niets. Een relaxed weekend, ook lekker. Aan het eind spraken we af, dat mocht het nog een keer voorkomen, dat ik weer zou bellen.
Toen ik thuis kwam, stond de koffie klaar. Wim kwam naar me toe en zei, als jij nou zo eerst gaat douchen en daarna een tandenborstel pakt, dan gaan we effe weg. Hè?! Wat heb je nou weer geregeld?? Een valentijn-weekendje. Echt zo maf die lieverd van mij. De jongens wisten er van, maar die zullen ook niet stiekum wat tegen mij zeggen. Veel plezier mam!!!! Zo zaten we een uur later in de auto op weg naar…..geen idee. Toen we er aankwamen vond ik het echt geweldig. Een kasteeltje in Zeist, in de bossen, heel sprookjesachtig. Binnen komen in een hal waar de openhaard aanstaat, wat een welkom. Heel vriendelijk allemaal en we kregen de sleutel van onze kasteelkamer. Echt mooi, met een groot (evita) balkon, flesje wijn op de kamer, een bed waar je elkaar kwijt kan raken en ook nog een whirlpool. Oh oh, wat was dit super!!!! We hebben heerlijk een wijntje gedronken in grote leren fauteuils (sjiek hè) bij de open haard.

’s Avonds een heerlijk diner en alles in het teken van valentijn. Ach, jullie begrijpen dat we samen een heerlijk weekendje hebben gehad. En dan zeg ik ’s middags nog, we hebben dit weekend helemaal niets. Nou, noem het maar niets. Wat een geweldige verrassing!!!!
Tra la la, het leven is mooi….zeker met zo’n verschrikkelijke lieve man en kanjers van kinderen. Ik ben een blij en gelukkig mens en tik met een big smile mijn stuk.

Tot volgende week.
Liefs,
Yvon.

Lieve allemaal,

Het ruikt naar erwtesoep in huis, heerlijk!!!! En het smaakt zoveel lekkerder als het buiten zo koud is. Je moet er wat van maken toch? Vorige week hoopte ik nog wel dat we de winter gewoon zouden overslaan. Gelijk door naar de lente. Maar toen ik gisteren tijdens mijn pauze even naar buiten (in de sneeuw) liep en het zonnetje voelde, had het ook wel iets. Zo mag het van mij wel. Wat wel jammer is, de stoepen zijn niet schoon en dat betekent dat lopen dan niet echt lekker is. Dit weekend slaan we dan ook over en Wilma en ik hebben afgesproken, dat we volgende week 20 km gaan lopen. Nu maar hopen dat het weer meezit.

Van de week was het enigzins hectisch. Op woensdag na, heb ik elke dag gewerkt. Wel met plezier moet ik zeggen. Het enige nadeel was, de verwarming deed het niet. Nu is het voordeel dat we in de passage zitten, maar het is voor de klanten toch niet echt prettig om met deze temperaturen te passen. Dus werd er veel koffie, thee en chocola geschonken. Het maakte het wel gezellig. De laatste truien, vesten, sjaals en mutsen vlogen de winkel uit. Thijs showde onze oorwarmers (voor een euro!) nog even (doet ook alles voor de foto). Het rare is, dat bij de vracht van deze week al zomerjurkjes zaten. En wat nog maffer is, het wordt nog gepast ook.

Op woensdag had ik vrij i.v.m. de natuurarts waar we met Jasper naar toe moesten. We zaten er en hebben in het kort ons verhaal gedaan. Hij nam wat bloed af van Jasper en deed het onder de microscoop. Wat een vreemd gezicht en wat gaaf tegelijkertijd. Nu horen de rode bloedlichaampjes los van elkaar te zitten, maar bij Jasper klonteren ze samen. Hier en daar wat stekelige tussen en dat wees op een te hoge zuurgraat. En daar ineens werden parasieten geconstateerd en er kropen ook bacterien rond. WOW!!! Dus toch hè, het zit niet goed in zijn bloed. Hij vertelde ons ook dat je dan last krijgt van maag en darmen. Alles viel op z’n plek. Hij werd ook nog helemaal onder de loep genomen. Met je hand op een soort muis en dan wordt je gescand. Een soort van Wii, die dan measuring, measuring zegt. We moesten er om lachen. We hadden niet verteld waar we dachten dat het vandaan kwam. We wilden kijken wat hij dacht en wat eruit zou komen. Er werden dingen gezegt (ik zal jullie niet vermoeien) die zo klopten, dat Wim en ik elkaar aankeken van, waarom zijn we hier niet eerder terecht gekomen. Op een gegeven moment zegt ie, nu komen er plekken op het lichaam te zien, waar je last van hebt, of van hebt gehad. Duidelijk een plek in zijn nek en schouder. Nou, dat konden wij niet plaatsen. Nog even goed nadenken en toen vroeg Jasper, kan dat heel lang geleden zijn? Ja, dat kon. En toen wist ik het!!!! We zaten een week na zijn geboorte bij de dokter en een dag later in het ziekenhuis. Jasper had een verdikking in zijn nek, wat later een verkrampte spier bleek. Zeker een half jaar fysiotherapie gekregen hiervoor, omdat hij teveel met zijn hoofd een kant op draaide. En dat was nu nog zichtbaar, echt zo bizar!! En daarna een lijst met waar hij gevoelig voor was, er daar stond rook in het rijtje. Het was gewoon emotineel om allemaal te horen. In het ziekenhuis wordt je gewoon weggestuurd met het bericht dat er niets aan de hand is, dat het waarschijnlijk psygisch is. Nou, iemand die Jasper kent, weet wel beter. En nu deze man. Wij waren er zo blij mee!!!! Zelf ben ik ook nog aan de beurt geweest. Ik heb ook al wat jaartjes last van allemaal vage dingen (wie niet, ha ha).  Maar net als bij Jasp had ik parasieten in mijn bloed, die mijn rode bloedlichaampjes aan het leegzuigen zijn. Het is allemaal niet dramatisch, maar goed is het niet. Die knieen, (van de week ook mijn pols), zouden allemaal ontstekingen kunnen zijn die zich ergens ophopen. Daar geloof ik echt wel in. Ook bij mij een lijstje en daarop was te zien, dat ik niet tegen oplosmiddelen kan en wat er ook vreemd genoeg tussen stond, was een mobieltje. De straling reageerde op mijn gestel (hè, ja ja….). Daar kan ik niets mee hoor. Hij gaf aan dat we een soort van control,alt,delete moesten krijgen. Daar waren we het helemaal over eens. We hebben het een en ander meegekregen en daar gaan we mee aan de slag. Over een week of 7 gaan we het bloed nog een keer bekijken. Ik ben nu al zo benieuwd. Het heeft veel met me gedaan, dat kan ik je wel zeggen.

Wat ook zo leuk was van de week, dat moet ik even vertellen hoor, was een klant in de winkel. Hij kwam binnen met zijn zoontje. Zo’n lekker kereltje met mooie donkere kijkers en om de haverklap een glimlach. Vaders heeft al snel iets leuks gevonden en we gaan naar de kassa om af te rekenen. Vraagt ie ineens aan me of ik al naar Zuid Afrika ben geweest. Ik vertel hem dat dat nog gaat gebeuren. Hij gaat 2x per jaar naar Kenia en dat doet hij met zoveel plezier. Als hij erover vertelt, zie je iets in zijn gezicht gebeuren. Zijn hart ligt daar, in Kenia. Hij vertelde van alles en eindigt zijn zin met, als het aan mij zou liggen…en ik maak af, “dan zou je er gaan wonen”. Ja, zei hij, dat klopt. Maar ging hij verder, jij bent ook zo enthousiast, jij bent straks ook verkocht. Ik weet het niet, ik ga het allemaal beleven. Ik laat wel een deel van mijn gezin achter. Hij vroeg me ook wat ik daar ga doen. En ik vertelde over het opknappen van ziekenhuizen, educatief bezig zijn op scholen en misschien wel groentetuinen aanleggen. Ik kon mijn zin nog maar amper afmaken of hij zei…”dat wilde ik horen”. Hij gaf me zijn kaartje en liet weten dat hij in “de zaden zat”. “Ik zorg dat je zaden krijgt, die kun je dan meenemen naar Zuid Afrika”. Wat gaaf hè!!! Dit maakt de dagen in de winkel ook zo mooi. Wat zijn er toch geweldige mensen. Niet zo gek dat ik zo’n plezier in mijn werk heb, toch? Zaterdag had ik nog een kennis van mijn vorige baan in de winkel. Je straalt zei hij, volgens mij heb je het naar je zin! 🙂

Tjonge, wat een week als ik zo even terug kijk. Want ook toneel, vergaderen met Point alles ging gewoon door. En wat ook wel jammer was, omdat ik vrijdagavond ook moest werken kon ik niet op Victor z’n uitnodiging ingaan. Die had nl. kaarten voor Ahoy, de vrienden van Amstel. Daar had ik wel bij willen zijn.
Zo, en dat ik nu aan het bijtanken ben, is dus niet zo raar.
Allemaal een heerlijke zondag (al dan niet met een warme chocolademelk erbij) en ik ben er volgend weekend weer.
Tot dan!!!!

Liefs,
Yvon.

Ps. Ik denk alvast aan de lente, strand, zonnestralen, schoenen uit, heerlijk!!!

Hallootjes,

Het was een enigzins rustige week en het beviel me wel. Omdat er best aardig weer werd voorspeld voor maandag en dinsdag, begon het wel weer gelijk te kriebelen. Heb ik tijd om te wandelen???? Maandag lekker de tijd voor mezelf gehad en dus het huis onder handen genomen. ’s Middag me bij de kapper laten verwennen. Heerlijk zo’n hoofdmassage en dat getut aan je haar. Daarna bedacht dat ik dinsdagochtend op kraamvisite zou gaan. En dat kon ik mooi met wandelen combineren. Ik moest naar de Oude Leede en dat was een mooi stukje. Dus boots aan, muziek mee en de deur uit. Op de muziek van de Black Eyed Peas had ik al snel een flink tempo. Dan krijg ik onderweg gelijk reacties van “ga je niet te hard, je mag hier maar 30″of “moet je de trein halen?” Voor mij is dit een geweldig tempo. Toen ik bijna bij mijn adres was, bedacht ik me dat ik het huisnummer niet wist. Even sms-en dus en het bleek dat ik er al een heel stuk voorbij was (blond hè). Zo kon ik weer terug lopen en daar zag ik in de verte iemand op mij toe komen lopen. Eenmaal dichterbij dacht ik, dat lijkt wel…..Ja hoor, het was Irma!! Nou ja, we lijken wel zussen, ha ha. Lekker hè zo’n rondje maken en van die rode frisse konen krijgen. Volgende keer lopen we samen, oké! Leuk en wat een toeval. Als ik gelijk goed was gelopen had ik haar niet gezien. Iets later dan gepland kwam ik bij Arlette en Indy stond mij al op te wachten. Ze zei me dat haar kleine zusje Lois binnen was. Zo’n schattig lief ding en wat klein. Toch grappig hoe fijn dat voelt om zo’n kleintje vast te houden. Dat verleer je nooit.

Woensdagavond weer samen met mijn toneelvrienden geoefend. Tenminste nu lezen we alleen het stuk nog maar door. Zo kom je een beetje in je rol. En wat is het toch lachen geblazen. De tranen rolde over mijn wangen. Ik moet dingen zeggen die er op een bepaalde manier uitkomen en dat maakt het zo lachwekkend. Wat een rol heb ik zeg!!! En dan moeten we het straks ook nog gaan oefenen, dat wordt alleen maar erger volgens mij. Dan is het zo van, was het maar weer woensdagavond. Hopelijk maak ik jullie allemaal erg nieuwsgierig en komen jullie allemaal kijken. Al met al blijft het amateurtoneel, geweldig leuk!

Donderdag gewerkt en het was rustig in de winkel. Daarentegen was het vrijdag mega druk en konden we het gewoon niet aanlopen. Dat is heerlijk hoor, maar je wilt iedereen helpen en dat gaat dan gewoon niet. Daarnaast wilde ik met Madelon nog het een en ander doornemen, want ze zou op wintersportvakantie gaan. We hebben het een en ander doorgesproken en dat gaat goedkomen. Laat ze maar lekker even bijkomen van alle choas en heerlijk skieen, dat verdiend ze.
Snel naar huis om te eten, de vaat doen en naar de kids van Point. Wat hebben we een gezellige avond gehad. Limbodansen onder een bezemsteel door, wie houdt met gestrekte arm zo lang mogelijk een barkruk hoog, planking op een barkruk en nog meer. Tot slot dierengeluidenspel met een motormuis (piep piep wroem), een giraf (??) en een homouil (joehoe!!), heerlijk gelachen.

Zaterdag stond ik met Anthonie en Thijs in de winkel en ik zei tegen de jongens, volgens mij wordt het druk. En het werd druk, niet normaal. We bleven lopen en het ging super zo samen met de jongens. Echt een fijne zaterdag, maar wel slopend. ’s Avonds was ik alleen thuis. Jasper had een feestje, Ronnie moest werken, Edwin was bij zijn vriendin en Wim was een paar dagen gaan jagen. Heerlijk zo’n rustige avond. Kussens op de bank, liggen, relaxen. Ik sms Wilma nog even dat we elkaar de volgende dag om 10 uur zouden zien voor een tocht. Maar toen ik zondag wakker werd, was ik gammel en kon ik mijn bed niet uitkomen. Oh nee hè!! Ik moest Wilma afzeggen, zo niets voor mij. Helaas, maar het is niet anders. Zo zaten we om 11 uur aan het ontbijt met z’n 4-en. Ook wel lekker hoor moet ik zeggen. En omdat Wendy moest werken kwam Edwin op dat moment thuis. Effe een bakkie thee meedrinken. Gezellig zo met elkaar, heel wat waard. Na de middag ging het wel weer, wellicht waren het opstart problemen of heb ik gewoon even iets meer rust nodig. Het lichaam geeft het aan en de laatste tijd luister ik er meer naar.
Wel ’s middags even naar mijn schoonouders geweest en daarna door naar kennissen die verhuist waren. We zouden maar eventjes gaan, maar dat werd toch iets langer. Er werd van het thuisfront al een sms gestuurd, of ze aan het eten moesten beginnen. Nee nee, we komen eraan.  Zo waren we nog wel op tijd thuis om aan onze zondagavond-filmavond te beginnen.
Zo, en nu voorbereiden voor een drukke week. De hele week mag ik aan de bak. Toch moet ik ergens een gaatje vinden om erwtensoep te maken. Want als ik het zo bekijk, zitten we het volgend weekend met z’n allen voor de buis te kijken naar een Elfstedentocht. En als het niet zo is, dan smaakt het sowieso lekker als het zo koud wordt. Kruip allemaal lekker dicht tegen elkaar aan en wens ik jullie een gezellige winterse week. Voorzichtig allemaal!!!

Dikke kus,
Yvon.

Ps1 Leuke beeldjes zie je toch onderweg!!
Ps2 Wil je een leuk zelfgemaakt filmpje van Jasper zien? Een opdracht voor school, even Apeldoorn bellen. http://www.youtube.com/watch?v=2dxq0IkRP7I